Nauka komendy "Leżeć"
Nowy tydzień, nowe wyzwania! Jak Wam poszła nauka komendy „siad”? Utrwaliliście ją? Jeśli tak, zapraszamy Was do wspólnej nauki komendy „leżeć”! Jeśli jeszcze potrzebujecie jeszcze kilku dni na jej utrwalenie, to nic się nie stało! W każdej chwili możecie zacząć kolejny etap!
Komenda leżeć jest bardzo przydatna, dlatego warto żeby Wasz pies ją znał. Odwołanie psa na legowisko, forma uspokojenia po zabawie w takich sytuacjach warto, aby nasz pies znał tę podstawową komendę. Czy nauczenie psa tej komendy jest trudne? Jak zabrać się do nauki? Przeczytaj o naszych sprawdzonych sposobach, na szybką tresurę!
Pamiętajmy, że najważniejsza podczas nauki jest dobra atmosfera, motywacja i odpowiedni czas! Szybciej wyegzekwujemy od psa ustawienie się w danej pozycji niż bez niej. Ulubiona zabawka, dobry smakołyk będą motywować psa do podążania za nami, naszymi wskazówkami i będą istotnymi czynnikami w procesie uczenia. Czy ta teoria jest słuszna? Zobaczmy! Kiedy wypowiemy komendę ”Siad”, a nasz pies ją wykona bez żadnego problemu to oznacza, że możemy przejść dalej! Nauka komendy ”leżeć„ będzie bazować na komendzie „siad”.
Zatem zaczynajmy! Naukę komendy „leżeć” zawsze zaczynamy z pozycji „siad”!
-Weź do dłoni ulubiony smakołyk psa, zbliż dłoń z nagrodą do nosa siedzącego psa.
-Następnie powoli przesuwaj dłoń w kierunku ziemi pod kątem 45stopni i wydawaj komendę „leżeć”.
*Sprytniejsze psy mogą próbować zwolnić się z komendy siad i próbować w inny sposób zdobyć smakołyki. To nic! Potrzebujecie po prostu więcej czasu, aby zrozumieć ćwiczenie i poprawnie je wykonać. Za każdym razem kiedy nasz pupil zrozumie, że należy się położyć to nagradzajmy go!
-Gdy nasz pies znajdzie się już w pozycji leżeć, to nie zapomnijmy go pochwalić „dobry pies”
Za pierwszym razem przeznacz około 15 minut na naukę, podczas treningu starajmy się, aby nie znudzić naszego pupila. Pamiętajmy, że dla niego to jest proces uczenia się, jest wymagający, konieczna jest koncentracja. Za kilka godzin możesz ponownie wrócić do komendy i zacząć ją utrwalać. Pamiętaj, że komendy w początkowym etapie szkolenia muszą być często powtarzane. W kolejnych dniach możesz podnosić poprzeczkę np. wykonując ćwiczenie na słowo „leżeć”, oraz ograniczać nagradzanie smakołykiem, a nagradzać słownie! Pamiętaj, że każdy pies jest inny, jeden pies szybko zrozumie i nauczy się komend, inny będzie potrzebować dużo czasu. Nigdy nie pokazujmy swojego niezadowolenia, frustracji czy złości! Wspólny trening powinien być miłym spędzeniem czasu, budowaniem pewności i więzi.
Nauka komendy SIAD
Każdy chciałby być właścicielem grzecznego psa, który zawsze nas słucha, pilnuje się, nie odbiega, a przy okazji żeby nie zatracił radości z życia i był radosny. Oczywiście przy ogromie szczęścia zdarzają się takie psy, które nie wymagają la szkoleń, a po paru lekcjach już są naszym ideałem. Praca z psem, godziny spędzone na nauce wspólnej komunikacji, budują naszą wieźć i wzajemny szacunek.
Wydawać by się mogło, że nauka podstawowej komendy „siad” jest bardzo prosto i można jej szybko nauczyć. Faktycznie przy odpowiednich warunkach i jasności przekazu możemy bardzo szybko nauczyć naszego psa tej komendy, ale jak się za to zabrać? Prosić, błagać, na siłę napierać ręką do uzyskania odpowiedniej pozycji? Nie…
Trenując psa musimy się nauczyć komunikacji, świadomość tego, że pracujemy ze zwierzęciem, które nie potrafi rozmawiać w naszym języku, powinna dać nam do myślenia i sprawdzić, że będziemy bardziej wyrozumiali.
Pierwszym etapem nauki siad jest naprowadzanie zwierzęcia poprzez kierowanie ręki ze smakołykiem od nosa w kierunku jego szyi, dodatkowo powiedzmy mu raz zdecydowanym głosem „siad”. Pies wówczas naturalnie będzie, że pies osiągnie pozycję odpowiednią na nauki komendy. Kiedy usiądzie, szybko nagradzamy go i chwalimy „Dobry pies”. Za pierwszym razem pies może nie zrozumieć naszych komunikatów. Wtedy musimy obserwować co się dzieje z jego ciałem, jeżeli zaczyna się kręcić, przemieszczać za naszą ręką, wtedy możemy go delikatnie przytrzymać za obrożę, aby się nie przemieszczał. Pamiętajmy, żeby zawsze pracować z psem w warunkach skupienia, bez dodatkowych bodźców. Rozproszenie, brak skupienia mogą doprowadzić do szybkiego zdenerwowania, a nasz trening zamiast być owocny, będzie prawdziwą katorgą. Funkcją nagradzania smakołykiem podczas szkolenia psa jest uzyskanie dodatkowej motywacji, oraz osiąganie efekty, który zostanie nagrodzony pysznym kawałkiem mięsa. Jednak z czasem kiedy komenda jest utrwalona, a pies zna nasze komunikaty, możemy oczekiwać od niego pracy w nagrodę za pochwalę w postaci słowa, lub pogłaskania. W tym etapie, aby pomóc zwierzakowi zrozumieć komendę i dobrze ją wykonać, możemy zamiast ręki ze smakołykiem, wyciągnąć rozłożoną rękę i powiedzieć komendę „Siad”. Gest dłoni, która karmiła go pyszną nagrodą, będzie mu się dobrze kojarzyć, a motywacja do szybkiego wykonania polecenia będzie bardzo silna. Systematyczne utrwalania gestu połączonego z komendą słowną będzie bardzo dobrym początkiem do trenowania samego siad, na słowo lub gest.
Jesteście zmotywowani, aby zacząć szkolenie? Koniecznie dajcie znać o postępach! Trenujcie na spacerach, w domu, na ogrodzie, do nauki takich komend niepotrzebny jest plac treningowy, więc wykorzystaj to, że masz takie możliwości. Nagradzaj psa z głową, wykaż się dużą cierpliwością, a Twój pupil będzie czekał z niecierpliwością na kolejne ćwiczenia. By wesprzeć układ kostny psa, zadbać o kondycję jego mięśni i stawów, każdego dnia dawaj preparat Canifelox Mobility, który zadba o prawidłowy przebieg procesów kościotwórczych, poprawi gęstość mineralną kości, a także ich wytrzymałość mechaniczną.
Malassezia paronychia u psów
Brązowe przebarwienia na skórze, matowienie i łamliwość włosów, zapalenie skóry to objawy drożdżowego zapalenia skóry u psów Malassezia paronychia. Te komensalne drożdżaki są postrzegane jako składnik prawidłowej mikroflory skóry, w badaniu cytologicznym materiału biologicznego z okolic warg, sromu, skóry i przestrzeni międzypalcowych, ich niewielka ilość nie powinna budzić zastrzeżeń i nie powinna kwalifikować do leczenia. Ich znikoma ilość nie ma negatywnego wpływu na organizm, jednak przy spadku odporności zwierzęcia, dochodzi do osłabienia, a drożdże zaczynają się rozwijać i dochodzi do oportunistycznej infekcji. Wywołuje ona kaskadę reakcji zapalnych, swędzenie, łuszczenie się oraz strupy na skórze. Idealnymi warunkami do rozwoju drożdżaka jest duża wilgotność, która często jest w obszarach około oczu, pachwin, pomiędzy poduszkami i w okolicach uszu.
Do zakażenia może również dojść w wyniku wtórnej reakcji alergii. Zwierzę, które się ciągle drapie, uszkadza ciągłość naskórka, a w wyniku toczącej się reakcji zapalnej w organizmie, dochodzi do wzrostu wilgotności. Te warunki to prawdziwy raj dla rozwoju Malassezia paronychia. Sucha, podrażniona, nienawilżona skóra to zaproszenie dla drożdżaków, aby zmniejszyć ryzyko ich ekspansji, wskazana jest szczególna pielęgnacja skóry. Uzupełnienie diety o składniki odżywcze, wpłyną na poprawę kondycji skóry, dzięki czemu nie będzie przesuszona i podatna na drożdżakowe zapalenie skóry.
Malassezia pachydermatis jest drożdżakiem komensalnym, który zwykle występuje w niewielkiej liczbie w kanałach słuchowych zewnętrznych i powierzchownych miejscach śluzówkowo-skórnych u psów. Malassezia pachydermatis charakteryzuje się okrągłym, owalnym lub klasycznym kształtem orzeszka ziemnego z monopolarnym pączkowaniem. Ten lipofilny, nielipidozależny, niemycelialny, saprofityczny organizm drożdżakowy jest najczęściej związany z Malassezia dermatitis u psów. Szacuje się, że u około 33% psów Malessezia zasiedla zewnętrzny kanał słuchowy, a około 60% okolice międzypalcowe. Malassezia pachydermatis może również leżeć u podłoża łojotokowego zapalenia skóry i pododermatitis, które to zmiany kliniczne można obserwować w przebiegu atopowego zapalenia skóry. Drożdżakowe zapalenie skóry jest często spotykane u różnych ras, szacuje się, że nawet 50% to psy atopowe. Szczególnie predysponowane rasy to: west highland white teriery, basset houndy, beagle, springer spaniele, cocker spaniele i boksery.
Wprowadzenie odpowiedniej diety, ograniczenie alergenów pokarmowych, uzupełnianie diety o składniki odżywcze, które pomagają utrzymywać zdrową skórę, przyczynią się do jej dobrej kondycji i prawidłowego nawilżenia. Zbilansowana dieta powinna zawierać komponenty wysokiej jakości, równowaga między wysokoprzyswajalnym białkiem, profilem tłuszczów, witamin, mikro i makroelementów jest konieczna. Chcąc zapewnić prawidłową kondycję skóry należy przyjrzeć się jakości pożywienia, jeśli nasze zwierzę dostaje karmę suchą o wysokiej zawartości zbóż, zmienimy ją. Sucha karma dla psa powinna zawierać minimum 60% mięsa, w tym najwięcej mięsa mięśniowego. Warto się przyjrzeć, ile w diecie psa jest kwasów Omega 3 i 6. Ich niedobór będzie wpływać na złą kondycję skóry, natomiast nadmiar może prowadzić do drożdżowego zapalenia skóry. Często rozwija się ono z powodu nadmiaru sebum w skórze. Witaminy H, A oraz cynk biorą udział w budowie włosa i skóry, poprawiają ich kondycję, wpływają na ich sprężystość i siłę.
Badania naukowe pokazują, że istnieje duży problem z przenoszeniem drożdżaków przez właścicieli zwierząt. Zatem konieczne jest zachowanie właściwej higieny rąk przez osoby mające kontakt z psami lub kotami.
Agresja na smyczy
Sobotni poranek, poranne rześkie powietrze, czyste, mroźne. Mgła nieśmiało opada, odkrywając roślinność. Opary mgły formują niesamowite kształty, ptaki śpiewają, a my spacerujemy z psem, upajając się nad wspaniałymi kolorami nieba. Nagle magiczna cisza i melancholia przechadzki zostają zaburzone. Nasz pies na widok innego czworonoga zaczyna się denerwować, walczy, próbuje się wyrwać spod kontroli, szczeka, warczy. Nasze stosunki sąsiedzkie zaczynają być napięte, a przecież zgoda sąsiedzka to podstawa. Szybko myślimy: „Trzeba oduczyć go takich zachowań!”. Przecież nasz pupil to ostoja spokoju, nie jest agresywny, dzieci się z nim bawią. Dlaczego na spacerach, kiedy prowadzimy go na smyczy, wstępuje w niego negatywna energia?
Chęć wyładowania napięcia i frustracji, obrona właściciela to czynniki, które w głównej mierze przyczyniają się do niepożądanego zachowania. Czy psa można nauczyć spokojnego przywitania się z psim nieznajomym? Umiejętności społeczne, udane kontakty z osobnikami tej samej płci i łatwość nawiązywania kontaktów to niezbędniki, aby nasz pupil był zrównoważony, a jego psychika nie podpowiadała mu, że należy nerwowo reagować na innych.
W sytuacji kiedy mamy naszego psa na smyczy, a on zaczyna nerwowo reagować na innego psa, najczęściej można zauważyć, że odciągamy go i mówimy „nie szczekaj, nie denerwuj się”. Odciąganie powoduje u psa jeszcze większy wyrzut emocji i zaczynamy wkraczać w błędne koło. Jak więc należy się zachować w takiej sytuacji? Jak nauczyć go pozytywnego nawiązywania relacji z innymi osobnikami i nie pozbawiać go tej przyjemności?
- Nie reaguj nerwowo, to nie jest wyjście z sytuacji.
- Skontaktuj się z trenerem/behawiorystą psów.
- Do czasu porady z trenerem odwracaj uwagę psa, kiedy widzisz, że może dojść do niemiłego starcia.
Jak odwrócić uwagę psa?
Skupianie uwagi naszego pupila na nas musi być budowane od podstaw. Nie możemy oczekiwać, że bez treningów nagle nasz pies, w sytuacji kiedy towarzyszy mu wiele emocji nagle stanie się posłuszny i będzie skupiał się na nas. Dlatego zacznijmy trening już teraz! Czy Twój pies reaguje na swoje imię? Jeśli nie, to nic takiego! Poniższe ćwiczenie nauczy oraz utrwali reagowanie na imię.
ZACZYNAJMY!
Zapnij psa na smycz, linka/smycz musi swobodnie zwisać, nie powodować napięcia na obroży. Daj do powąchania dłoń z zamkniętym smakołykiem w środku. Następnie rękę połóż na swoich piersiach. Złap z psem kontakt wzrokowy i wydaj komendę „Idziemy!” -powoli wykonaj 4 kroki. Nie chodzi nam o długi dystans, skupiamy się, aby nasz pies nawiązywał z nami kontakt wzrokowy, nie skupiał się na otoczeniu, tylko obserwował nas. W trakcie 3 kroku zasygnalizuj „Stop” i stań w miejscu, dąż do tego, aby pies szedł równolegle z Tobą. Dziennie wykonuj na spacerach 10 powtórzeń. Częste utrwalanie w ciągu dnia rozłożone na kilka spacerów da lepsze efekty niż robienie wielu ćwiczeń na tym samym treningu. Po każdym dobrze wykonanym elemencie nagradzaj psa małym, treningowym smakołykiem. Z czasem kiedy Twój pies zrozumie ćwiczenie, ograniczaj smakołyki. Jeśli Twój pupil zrozumiał ćwiczenie, utrwalił je i skupia na Tobie uwagę, możemy przejść dalej! Ćwiczenie kiedy w grę wchodzą emocje! Brzmi trudno… Łatwo też nie będzie.
Pamiętaj, aby obok innych psów przechodzić, zachowując dystans, pracujemy z trudnym psem, nie chcemy również, aby właściciel drugiego psa zareagował nerwowo na możliwe niewłaściwe zachowanie naszego pupila. Odpowiedni dystans będzie nam również potrzebny, aby nie tworzyć napięcia na smyczy, mamy zakaz kurczowego trzymania smyczy i ciągnięcia za nią. Pies odczuwa nasze usztywnienie, obawę, strach i napięcie, jakie tworzymy na smyczy. Zachowanie odległości da nam poczucie bezpieczeństwa.
Wyobraźmy sobie naszą sytuację!
Obserwujemy park, widzimy, że w oddali pojawia się człowiek z psem na smyczy, idą spokojnie, pies wącha rośliny, wydaje się, że jest spokojny, rozluźniony…w końcu wyszedł na spacer! Niestety idą tym samym torem, dlatego już zacznijmy myśleć o spokojnym przejściu do drugiej krawędzi ścieżki. Zróbmy to tak, aby nasz pies nie powiązał faktu: widzimy innego psa i natychmiast się oddalamy. Nie! To wielki błąd, który podsyca emocje. Przejdźmy z psem na drugą stronę, ale wykonajmy dowolne ćwiczenie np. przywoływanie na lince. Za poprawnie wykonaną komendę nagródźmy go i spokojnym krokiem, bez nerwów kontynuujmy spacer. Zacznijmy skupiać uwagę psa na nas, odpowiednio wcześnie np. jak mamy do innego psa 200m. Zacznijmy wykonywać ćwiczenie skupiania uwagi na nas. Pies, przechodząc obok innego osobnika, powinien być nadal skupiony na nas, a nie na tworzeniu nieporozumień. Po swobodnym przejściu przy innych osobnikach zawsze nagradzajmy naszego pupila. Takimi gestami uczymy psa naszego wspólnego języka i tego czego od niego wymagamy. Nie omijajmy takich sytuacji, im więcej psów miniemy na naszym spacerze, panując nad naszym psem tym lepiej.
Kiedy pierwszy trening? Zacznij już dzisiaj, bo w kolejny piątek zaczynamy, włączamy kolejne ćwiczenia!
Lęk separacyjny u psa
Ograniczenia związane z pandemią zaczynają ustępować, już od pewnego czasu możemy wychodzić do knajp, kin, teatrów, dzieci wróciły do szkół, coraz więcej firm decyduje się na prace hybrydową. Wiele osób zdecydowało się na powiększenie rodziny w czasie pandemii o czworonożnego członka rodziny. Jak przyzwyczajać do nowej codzienności psa, który został przyzwyczajony do domu pełnego ludzi? Jak ograniczyć niepotrzebny stres dla pupila i właściciela, który nie wie, co zastanie w domu po powrocie z pracy?
Mamy kilka wskazówek, które umożliwią szybką naukę nowej codzienności.
Czy Twój pies niszczy w domu kiedy jest w nim sam? Oddaje potrzeby fizjologiczne, mimo że jest nauczony czystości? Dyszy, ma niepokój w oczach, jest pobudzony? Szczeka, wyje i wokalizuje? Te zachowania mogą wskazywać na lęk separacyjny. Jest on wywoływany, na skutek rozdzielenia z właścicielem. Psy denerwują się, czasami nawet próbują uciec, takie zachowanie może skutkować samookaleczeniem i zniszczeniem gospodarstwa domowego, szczególnie w pobliżu punktów wyjścia, takich jak okna i drzwi.
Jak przygotować psa na Twój powrót do pracy/szkoły?
Daty powrotu zawsze są wcześniej zapowiadane, kiedy już dostaniesz taką informację zacznij przygotowywać swojego pupila do zostawania samemu w domu. Staraj się wprowadzać nową rutynę w życie. Spróbuj się kłaść i wstawać w godzinach, które będą nową codziennością. Pomoże to wprowadzić organizm zwierzęcia w nowy porządek, będzie kontrolować swoje potrzeby fizjologiczne.
Zostawianie psa samego w domu
Na początku zacznij od kilku minut. Przygotuj pupilowi zabawki, zabawkę z jedzeniem, matę węchową oraz posłanie. Wyjdź z domu, możesz stać w niewielkiej odległości od drzwi. Z pewnością będziesz słyszeć czy Twój pies szczekał. Wróć do domu i koniecznie nagródź pupila za poprawnie wykonane zadanie. Każdego dnia zwiększaj czas swojej nieobecności. Warto przed takimi ćwiczenia wbiegać psa, zadbać o to, żeby było mu łatwo pójść spać. Zmęczony pies to szczęśliwy pies.
Postępuj zgodnie z tymi krokami, a Twój pies będzie miał pewność, że po powrocie do biura przejdzie zdrową przemianę. Stwórzcie zgrany zespół. Jeśli podejrzewasz, że Twój pies może mieć lęk separacyjny to bezzwłocznie skonsultuj się z weterynarzem/ behawiorystą. Stosowanie żywienia wzbogaconego o substancje wyciszające, uspokajające, a nawet terapia lekami może być bardzo pomocna. Leki przeciwlękowe mogą pomóc psu tolerować pewien poziom izolacji bez odczuwania lęku. U psów z łagodnym lękiem można się skupić tylko na suplementacji oraz na treningach pod okiem behawiorysty. Jeśli chciałbyś zapewnić bezstresowe przyzwyczajanie psa do nowej codzienności, spróbuj mieszankę uzupełniającą dla psów Canifelox Calm. Suplement daje naturalny efekt wyciszenia, nie powodując przy tym ospałości i senności. Wykazuje również działanie wspomagające przy agresji oraz wszelkich zaburzeniach behawioralnych. Produkt rekomendowany jest w sytuacjach stresowych, takich jak: wystawy, podróże, wizyta u weterynarza, hospitalizacja, lęk separacyjny, fobie dźwiękowe.
Błonnik w diecie psa
Czy dieta psa powinna zawierać owoce i warzywa, a może tylko mięso? W internecie krąży wiele informacji jak odpowiednio żywić psy oraz jak im układać diety. Wiele właścicieli psów zastanawia się nad koniecznością dawania warzyw i owoców swojemu pupilowi.
Warzywa i owoce niosą za sobą wiele substancji odżywczych, które obfitują w korzyści zdrowotne, jedną z nich jest błonnik. Jest to bardzo ważny komponent, który wpływa na zdrowie jelit. Błonnik jest rodzajem węglowodanów, które przechodzą przez jelito cienkie. Enzymy trawienne, które są obecne w przewodzie pokarmowych nie są zdolne go rozkładać, dlatego pozostaje on niestawiony. Odgrywa również ważną rolę w złożonej interakcji między dietą, enzymami endogennymi, błoną śluzową i mikroflorą. Są uważane za ważne w przyswajaniu składników odżywczych, oraz jest kluczowym składnikiem dla optymalnego zdrowia jelit. Po dojściu do jelita grubego, bytujące bakterie korzystają z niego i żywią się nim, wytwarzając metan, węgiel oraz wodór, umożliwiając w ten sposób krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe- octan, propionian i maślan. Kwasy te zostają w organizmie na przykład w okrężnicy, gdzie stanowią źródło energii dla tamtejszych komórek, które biorą udział w tworzenie bariery ochronnej w śluzówce jelita. Badania naukowe wykazały, że specyficzny film ochronny reguluje poziomy cholesterolu i glukozy, tym samym chronią organizm przed otyłością oraz chorobami metabolicznymi. Ponadto kwasy tłuszczowe chronią zwierzę przed stanem zapalnym, pomagają w budowie komórek w układzie odpornościowym. Dodatkowo stanowią źródło energii dla komórek mięśniowych.
Oczywiście błonnik można czerpać z różnych produktów. Jednak każdy z produktów ma ściśle określony profil i typ błonnika:
-Błonnik rozpuszczalny - czyli błonnik strawny, który fermentuje w jelicie grubym i stanowi pożywienie dla bakterii, oraz tworzy niezbędny czynnik w walce z bakteriami chorobotwórczymi. Produktami bogatymi w błonnik rozpuszczalny są pektyny z owoców, beta-glukan pochodzenia z drożdży czy grzybów, wodorosty i rośliny morskie. W przypadku drożdży są one również uznawane za doskonały probiotyk, są bogate w inulinę oraz fruktooligosacharydy (FOS).
-Błonnik nierozpuszczalny- odpowiada za zwiększenie intensywności ruchów perystaltycznych jelit, wpływa również na regulację wypróżnień. Również jedną z funkcji jest udział w produkcji i wydzielaniu gastryny, pobudza wydzielanie soków trawiennych, dodatkowo zapobiega nadmiernemu wydzielaniu insuliny, skutecznie wspiera walkę z cukrzycą, otyłością, oraz z zaparciami.
Niedobór lub nadmiar błonnika w diecie psa może skutkować problemami ze strony układu pokarmowego. Należy pamiętać, o prawidłowym bilansie błonnika rozpuszczalnego, oraz nierozpuszczalnego w diecie psa. Zbyt duża ilość, niepoprawnie zbilansowanego komponentu może wpływać na zmianę wchłaniania innych składników odżywczych.
Suplementacja szczeniąt
Nowy członek rodziny zawsze powoduje zmianę nawyków, przyzwyczajeń. Świeżo upieczony właściciel jest zasypywany ogromem informacji, porad, które musi widzieć. Na portalach, blogach, stronach internetowych, a coraz częściej w telewizji można zobaczyć same informacje, jak żywić, czego nie podawać, na jakie diety należy się zdecydować, że suplementacja jest zła. Jak wypośrodkować wszystkie te informacje i znaleźć odpowiednie? Czy każdy pies wymaga dodatkowej suplementacji?
Od dawna wiadomo, że żywienie odgrywa znaczącą rolę w rozwoju organizmu, oraz poprawnym funkcjonowaniu. Czynniki żywieniowe wpływają na rozwój młodych zwierząt już we wczesnym stadium życia. Niektóre osobniki wymagają suplementacji skierowanej na stawy, inne na serce czy florę bakteryjną. Ostatnio ukazały się najnowsze badania dotyczące wpływu suplementacji preparatami zawierającego kwasy DHA, taurynę, witaminy i karotenoidy na masę ciała oraz jego skład. Wykazano, że zwierzęta karmione dietą wzbogacaną w suplementy miały mniejszą beztłuszczową masę ciała oraz zmianę masy tłuszczu na mniejszą. Czy suplementacja będzie przełomowa u młodych zwierząt?
Mimo młodego wieku problemy szczeniąt nie omijają. Wskaźnik otyłości u zwierząt towarzyszących alarmująco wzrasta, a ryzyko chorób zwiększa się-nowotwory, nadciśnienie, cukrzyca…Zarządzanie wagą u szczeniąt jest bardzo trudne, ze względu na to, że w tym okresie wymagania pokarmowe są wysokie, a zbyt duże obciążenia stawów mogą powodować zwyrodnienia i inne schorzenia. Suplementacja która pomaga zarządzać wagą wydaje się być ciekawą opcją walki z otyłością. Większość planów żywienia mających na celu odchudzenie zwierząt nie kończy się sukcesem. Właściciele nie stosują się do dawek, dają dodatkowe smakołyki. A przecież bez skutecznego ograniczenia podaży energii, kontroli nad składem diety nie możliwe staje się zdrowe odchudzanie. Dlatego istnieje olbrzymia potrzeba na dodatkowe interwencje dietetyczne, które będzie można wykorzystać w radzeniu sobie z odchudzaniem.
Czy jest możliwe zdrowe odchudzanie?
Składniki suplementu pomagającego kontrolę składu ciała i wagi zawiera kwasy DHA, taurynę, witaminy i karotenoidy. Korzystny wpływ na zdrowie tych składników jest znany od lat.
Kwasy DHA są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania mózgu i siatkówki. Są również korzystne dla suk w ciąży podczas laktacji.
Tauryna jest aminokwasem, którym obficie występuje w mózgu, mięśniach i siatkówce. Pełni wiele funkcji w układzie nerwowym. Jej niedobór może powodować nieprawidłowości w rozwoju mózgu i układzie wzrokowym. Badania na myszach udowodniły, że odsadzone myszy karmione dietą wzbogaconą w dobre tłuszcze zmniejszyła otyłość i znacznie poprawiała homeostazę glukozy.
Karotenoidy między innymi luteina, zeaksantyna i β-karoten, witamina C, E dbają o zdrowe oczy, oraz zapobiegają zwyrodnieniu plamki żółtej i zaćmy. Badania wykazały, że dodatek różnych kombinacji karotenoidów poprawia funkcje wzrokowe u zwierząt starzejących się, jak u zdrowych.
Optymalne i zbilansowane żywienie, dostosowane do indywidualnych potrzeb jest konieczne do zdrowego rozwoju młodych zwierząt, dodatkowo poprawia skład ciała oraz zmniejsza ilość tłuszczu. Optymalizacja żywienia oraz utrzymywanie poprawnej masy ciała w młodym wieku skutkuje łatwiejszą kontrolą nad masą ciała i zdrowszym profilem metabolicznym w późniejszym życiu.
Sen... Czy jest ważny?
Często możemy zobaczyć, jak zwierzęta odpoczywają, śpią w różnych pozycjach. Dla ludzi normalne jest, że w dzień pracujemy, natomiast w nocy wypoczywamy. Jak to się dzieje, że psy śpią całą noc i sporą część dnia? Dlaczego psy tak dużo śpią? Jak zapewnić równowagę między snem a wysiłkiem fizycznym?
Pies średnio powinien spać około 11 godzin. Dodatkowo mogą one wypoczywać w ciągu dnia, jednak aktywność oraz wysiłek intelektualny musi zajmować sporą część dnia. Długość snu u zwierząt zależy od wielu czynników. Pies przebywający w domu, sam pozbawiony atrakcji, niemający zróżnicowanej aktywności będzie spał więcej. Szczenięta i psy starsze śpią dłużej niż zdrowe psy dorosłe. Stan zdrowia również ma wpływ na długość snu. Zwierzęta chore na nadwagę będą spać znacznie dłużej. Również wydłużenie dnia następuje po dniu pełnego długich spacerach, urozmaiconym w atrakcje. Sen jest naturalnym procesem. Dzięki któremu organizm wypoczywa i nabiera sił na dalsze wyzwania. Zjawiskiem, które powinno zaniepokoić opiekuna psa, jest wydłużanie snu na skutek zdenerwowania, negatywnych emocji.
Sen jest szeroko badany przez wielu naukowców, szukane są jego korzyści dla organizmu. U ludzi wiadomo, że brak snu wpływa negatywnie na funkcje poznawcze, pozytywne myślenie, pamięć, generalne funkcjonowanie mózgu. U psów pracujących wykazano zmniejszoną aktywność. Sen ma wpływ na proces uczenia się oraz na wspomnienia, dlatego u szczeniąt jest ważny, aby prawidłowo szkolić psa. Szczenięta śpią około 18-20 godzin dziennie i nie można zaburzać tego trybu. Umożliwi to koncentrację oraz skupienie podczas szkolenia, socjalizacji oraz zabawy.
Warto jest zorganizować stałe miejsce do wypoczywania dla pupila. W miejscu określonym np. w klatce, materacu, posłaniu, budce. Zwierzę, które zna ciche, bezpieczne miejsce do odpoczynku będzie samodzielne zarządzało odpoczywaniem. Na początku miejsce to można skojarzyć, dając psu matę do lizania. Pies będzie je pozytywnie kojarzył.
Oczywiście oprócz wypoczynku pies musi mieć zapewnioną stymulację psychiczną. Spacery, zabawa z innymi psami, trening posłuszeństwa, socjalizacja, odwiedzanie nieznanych miejsc, poznawanie nowych zapachów będzie warunkowało odpowiedni rozwój psa. Brak ambitnych zadań będzie powodować gorszą kondycję psychiczną, zwierzę może nerwowo reagować na inne osobniki, chcąc zapewnić sobie atrakcje, będzie niszczył otoczenie, szczekał, a w skrajnych przypadkach będzie się okaleczał. Wszystkie te sytuacje są nie tylko stresujące dla psa, ale również dla opiekuna.
Pamiętajmy o zapewnieniu optymalnego bilansu między snem a atrakcjami. Jeśli w ciągu dnia nie możesz poświęcić odpowiedniej ilości czasu na urozmaicenie dnia, zadbaj o to, aby pies sam pracował psychicznie. Zapewnij mu maty węchowe, maty do lizania, zabawki wypełnione jedzeniem, maty interaktywne. Pies będzie pracował psychicznie, a wspólnie możecie ćwiczyć posłuszeństwo i chodzić na długie spacery z innymi osobnikami.
Śpijcie spokojnie, wypoczywajcie aktywnie, a bawcie się mądrze!
Czy wiesz, które substancje wpływają na funkcjonowanie mózgu oraz funkcje poznawcze u psów?
Czy zmiana zachowania może być związana ze zdrowiem pupila?
Fobie, przerażenie, przygnębienie, nadmierne pobudzenie-to dziwne zachowania, które mogą być związane ze zdrowiem psa. Czy żywienie ma wpływ na te zachowania, a może to tylko kwestie weterynaryjne? Zatem poznajmy, jakie są podłoża zmiany zachowania pupila związane z niedoczynnością tarczycy.
Dermatozy endokrynogenne są coraz częściej diagnozowanymi schorzeniami u zwierząt towarzyszących, a najczęściej rozpoznawalnymi jest niedoczynność tarczycy. Problem ten dotyczy 0,2-0,8% populacji psów. Do ras posiadających predyspozycje zalicza się labradory, setery irlandzkie, pudle, boksery, jamniki, owczarki niemieckie oraz cocker spaniele. Rasy te mają większe skłonności do alergii i problemów autoimmunologicznych. Niedoczynność tarczycy nie tylko da o sobie znać w aspekcie pogorszenia kondycji skóry, ale również będzie przyczyną objawów ze strony układu nerwowego.
Stosunkowo subtelne objawy np. wypryski/krostki na skórze, swędzenie, niepokój mogą nieść za sobą wiele problemów, a ich pominięcie może być początkiem agresji behawioralnej, a nawet świadczyć o zaburzeniach niedoczynności tarczycy bez typowych objawów. Choroby tarczycy są częstą przyczyną zmian zachowania oraz funkcjonowania układu nerwowego. Neuropatie są najbardziej spotykanymi objawami niedoczynności tarczycy. Wyróżnia się neuropatię obwodową, porażenie, niedowład, porażenie krtani i inne.
Uogólniona neuropatia obwodowa – najczęściej dotyczy psów starszych ras średnich i dużych. Początkowo można zaobserwować osłabienie, brak chęci do wysiłku, z czasem dochodzi do niedowładu czterokończynowego lub poprzecznego. Po 1-3 miesiącach od pojęcia leczenia hormonami zachodzi poprawa.
Obwodowy zespół przedsionkowy – najczęściej występuje u psów około 8 roku życia, a objawem może być porażenie nerwu twarzowego. Typowymi symptomami jest przechylenie głowy, oczopląs, ruchy maneżowe.
Porażenie nerwu twarzowego – objawami jest opadnięcie powieki, małżowiny, wargi.
Zaburzenia w centralnym układzie nerwowym – ten typ objawów występuje stosunkowo rzadko i charakteryzuje się oczopląsem pionowy, zezem, porażeniem czterokończynowym lub połowicznym, drgawkami, otępieniem, brakiem świadomości.
Pierwszymi objawami, które powinny nas zaniepokoić, jest przybieranie na wadze, nadwagę, otyłość – mimo zbilansowanej diety oraz dużej ilości ruchu, zmiana zachowania z psa energicznego na pozbawionego energii, ospałego, niewykazującego chęci do zabawy. Przyjrzyjmy się wówczas jego skórze. Niedoczynność tarczycy często jest rozpoznawalna po objawach dermatologicznych. Łojotok wraz z rogowaceniem naskórka, wyłysienia na końcu ogona oraz na tułowiu, przebarwienia skóry oraz drożdżyca będą wytycznymi potwierdzającymi problem.
Bacznie obserwujmy swojego pupila, w razie zmiany jego zachowania nie tłumaczmy go, wiekiem czy pogodą.
Jaki wpływ na zdrowie skóry psa ma wątroba?
Kiedy pies się nieustannie drapie, jego skóra jest szorstka a sierść matowa to oznaka problemów skórnych. Są one bardzo często przyczyną wizyt u weterynarza. Nadużywanie antybiotyków, sterydów oraz innych preparatów np. na sierść powoduje obciążenie organów eliminujących odpady tych substancji i w konsekwencji cierpią na tym wątroba oraz skóra.
Wątroba jest organem pełniącym bardzo ważną funkcję w organizmie zwierzęcia. Głównie składa się z komórek zwanych hepatocytami, które są odpowiedzialne między innymi produkcję żółci niezbędnej do trawienia tłuszczy w przewodzie pokarmowym, regulację gospodarki energetycznej, ale również oczyszczają organizm z toksyn.
Dlaczego zdrowie skóry zależy od wątroby?
O funkcjach skóry wie chyba każdy, wiemy również, że jeśli organizm niepoprawnie funkcjonuje lub jest źle odżywiany to kondycja skóry będzie się pogarszać. Dzięki temu jeśli kondycja wątroby zostanie poprawiona to szybko zobaczymy rezultaty w stanie skóry. Pomaga w tym układ limfatyczny, który jest rozprowadzony po całym organizmie. Działa przy układzie krwionośnym. Układ limfatyczny odpowiada za rozprowadzanie składników odżywczych po całym organizmie oraz zabiera z organizmu szkodliwe odpady. Gdy układ limfatyczny nie pracuje poprawnie, kolekcjonowanie odpadów nie przebiega w sposób prawidłowy to wątroba zaczyna być przepełniona, a odpady zaczynają być wypychane przez skórę. Może to być przyczyną różnych problemów skórnych, takich jak hot spoty, albo tłuszczaki.
Poprzez interwencję żywieniową można poprawiać funkcjonowanie wątroby oraz poprawić kondycję skóry. Korzeń łopianu pomaga regulować poziom tłuszczów oraz olejów, dodatkowo wspiera detoksykację wątroby, wpływa na kondycję skóry, eliminuje jej łuszczenie oraz swędzenie. Liść brzoskwini wspiera krążenie, pozytywnie wpływa na trawienie ora wzmacnia funkcję wątroby. Nagietek, kwiat o wszechstronnym działaniu jego działanie wspiera skórę, układ limfatyczny, pokarmowy oraz wątrobę. Dodatkowo chroni przed swędzeniem oraz działa przeciwgrzybicznie.
Jeśli nie wiesz jaka może być przyczyna pogorszenia stanu skóry, to rozważ również czy przyczyna nie leży po stronie wątroby. Pamiętaj, że najlepszym wyjściem jest znalezienie przyczyny, a nie leczenie jej przyczyn.
Po czym rozpoznać alergie u psów?
Swędząca skóra, infekcje uszu, biegunki, rany na uszach, łapach, brzuchu – brzmi znajomo?
To tylko niektóre objawy problemów alergicznych. Alergie są nieprzyjemne dla psów, ale również dla właścicieli. Stałe wizyty u weterynarza oraz koszty związane z leczeniem pupila nie pogadają. Dlatego czy jest jakiś sposób, aby nie leczyć tylko objawów i skupić się na przyczynie?
Alergia to nic innego jak reakcja ze strony układy odpornościowego, po kontakcie z czynnikiem, który ją wywołuje następuje szereg reakcji ze strony organizmu. Sprawdź czy Twój pupil może mieć problemy alergiczne:
- Przewlekłe infekcje uszu
Częste infekcje uszu mogą wskazywać na problemy alergii pokarmowej, więc jeżeli Twój pies ma przynajmniej 3 razy w ciągu roku taki problem, należy wziąć pod lupę sposób żywienia. Przy grzybiczym zapaleniu uszu poczujemy nieprzyjemny zapach uszu psa. Dodatkowo podczas czyszczenia zaobserwujemy gęstą brązową wydzielinę. Rozwijające się w uchu drożdżaki będą powodować swędzenie. Leczenie rzadko kiedy przynosi długotrwałe efekty, ponieważ nie rozwiązuje to całościowego problemu.
- Kolor płytki paznokcia
Zmieniony kolor płytki paznokcia można zaobserwować u psów o białych paznokciach. Paznokieć u zdrowego psa powinien być mleczny z różową macierzą. Psy z reakcją immunologiczną mają podstawę paznokcia w zmienionej barwi, brązowej, czerwonej.
- Brązowa sierść
Powszechne zjawisko u psów z białym włosem lub sierścią. Jest to objaw który zauważy każdy właściciel. Dlaczego sierść pupila wokół pyska, oczu jest brązowa? Może to wskazywać na infekcje drożdży na skutek reakcji alergicznej. Psa swędzi zainfekowana skóra, drapie się w nią i wówczas dochodzi do jej zaczerwienienia.
- Łyse placki
Ciągłe drapanie się psa powoduje uszkodzenie skóry, zaczynają powstawać ogniska zapalne a skóra jest sucha i podrażniona. Sierść zaczyna być matowa, bez połysku a włos słaby. W tym wypadku ważna jest suplementacja olejami Omega 3, 6, 9 i witaminami E, A oraz zewnętrzna pielęgnacja psa – odżywkami i szamponami. Upewnij się, że dobrze spłukałeś z psa szampon, ponieważ on również może powodować dyskomfort. Wybieraj szampony naturalne, pozbawione sztucznych substancji.
Czy zmiana diety pomoże uporać się z objawami?
Jeżeli Twój pies na objawy alergii pokarmowej nie wahaj się i spróbuj zmienić dietę psa. Rozważ przejście na dietę monoproteinową o dużej zawartości mięsa w składzie i zrezygnuj ze zbóż. Zrezyguj z podawania przetworzonych smakołyków. Dla wsparcia przewodu pokarmowego podczas zmiany karmy dodawaj do posiłku Gastro Dog. ompleksowa formuła wspierająca prawidłowe trawienie u psów, zalecana jest dla dorosłych psów z zaburzeniami funkcjonowania przewodu pokarmowego. Karma uzupełniająca dla psów stworzona na bazie unikalnych drożdży Yarrowia lipolytica wzbogacona o bakterie probiotyczne, algi morskie i ostropest plamisty. Drożdże Yarrowia lipolytica w połączniu z 4 szczepami bakterii probiotycznych stanowią doskonały synbiotyk, który sprzyja namnażaniu pożytecznej mikroflory jelitowej. Dzięki temu preparat wpływa na poprawę trawienia i wchłaniania substancji odżywczych, a także zmniejsza ilość biegunek i działa profilaktycznie zapobiegając ich występowaniu.
Jak wybrać odpowiedniego trenera?
Okres wakacyjny to moment kiedy zwalniamy tempo życia, dni są słoneczne i ciepłe co nam daje większą motywację do działania, nasze dzieci są w domu i mamy więcej czasu, aby spędzać wspólnie z rodziną wolne chwile. Ostatni rok to był prawdziwy raj dla hodowców, ponieważ wiele ludzi zapragnęło powiększyć rodzinę o pupila. Nowe warunki pracy biurowej, czyli przeniesienie lokalizacji pracy do domów, chęć bycia aktywnym sprawiły, że ludzie mają warunki do bycia właścicielem psa. Jednak więcej czasu z rodziną, wyjazdy w nowe miejsca, częstsze zostawianie psa w domu sprawiają, że niedoświadczeni właściciele psów zaczynają dostrzegać problemy behawioralne. Niedoświadczeni właściciele psów nie powinni się obawiać poproszenia o pomoc specjalisty w zakresie szkolenia i behawioru. Chęć pracy nad zachowaniem psa to oznaka świadomego właściciela. Jednak jak wybrać odpowiednią szkołę szkoleniową i trenera?
Pamiętajmy, że najważniejsze jest poznanie trenera, możliwość porozmawiania z nim oraz zobaczenia czy przemawia do nas jego metoda szkolenia oraz to jaki mam z nim kontakt oraz czy pupil również go akceptuje i rozumie to podstawy w wyborze odpowiedniego szkoleniowca. O co należy wypytać trenera przed pierwszym spotkaniem?
Koniecznie zapytaj o:
- Wykształcenie trenera, zdobyte certyfikaty, sukcesy
- Metody szkolenia
- Jakie sprzęt wykorzystuje do treningu
- Czy jest w stanie pracować ze wszystkimi członkami rodziny podczas kursu treningowego?
- Czy trener zapewnia indywidualne podejście do treningu oraz czy pełni specjalistyczne usługi np. szkolenie psów sportowych, terapeutycznych?
Takie pytania przybliżą nam sylwetkę trenera oraz pozwolą nam na ocenę czy jest to osoba kompetentna. W tym celu pomocne może być przeczytanie przewodników oraz artykułów o behawiorze psów. Na stronach internetowych stowarzyszeń Profesjonalnych Trenerów Psów można znaleźć mity, na których często opiera się trening prowadzony przez niekompetentną osobę. Obalmy często słyszane mity:
- Psy dosiadają innych psów lub ludzi, aby pokazać, że są dominujące --> MIT!
Nie oznacza ono chęci zdominowania człowieka lub innego psa. Psy takim zachowaniem wyrażają chęć zabawy lub łagodzą stres.
- Pies oddaje mocz w domu, aby pokazać Ci, że to jest jego terytorium--> MIT!
Za szczeniaka ważne jest, aby wskazać i nauczyć psa, że miejsce załatwiania potrzeb fizjologiczny jest na zewnątrz. Jeśli posikiwanie w domu nie jest związane z brakiem nauki czystości, to zabierz go na kontrolę do weterynarza, ponieważ może być to związane z chorobami układu moczowego.
Pamiętajmy, aby świadomie dokonać wybory trenera lub behawiorysty. Na sesje z odpowiednio dobraną osobą będziemy uczęszczać chętniej oraz mieć większą motywację do pracy z pupilem. Dodatkowo poszerzy naszą wiedzę, będzie mentorem, który pozwoli nam zrozumieć psią psychiką. Szczególnie uważajmy na podejście do zwierząt. Stanowczo zabroniony jest trening, który polega na wymuszaniu dominacji, siły fizycznej oraz zastraszaniu psa. Tylko odpowiedni trening będzie budował oraz wzmacniał nasze relacje z psem.
Nagietek - kwiat bezpieczny dla psów
Znany naukowo jako Calendula officinalis, nagietek jest rośliną należącą do rodziny roślin kwitnących, czyli Asteraceae. Nie jest szczególnie wymagającą rośliną w uprawie, dlatego doskonale sprawdza się w polskich ogrodach na gruncie i w donicach. Jego jaskrawożółte i pomarańczowe kwiaty stanowią doskonałą ozdobę oraz pięknie pachną. Nagietek jest kwiatem bogatym w substancje odżywcze, często jest wykorzystywany do celów leczniczych i kulinarnych. Znalazł również swoje miejsce w żywieniu oraz pielęgnacjo zwierząt.
Nagietek jest już od dawną znaną rośliną leczniczą należącą do rodziny astrowatych. Można bez większego problemu wyhodować na własnym balkonie, ogródku i cieszyć się zbiorami przez cały rok, o ile odpowiednio go wysuszymy i szczelnie zamkniemy w słoju w ciemnym i suchym miejscu. Charakteryzuja się bogatą gamą właściwości prozdrowotnych, działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie oraz przeciwgrzybicznie.
Kwiaty nagietków są szczególnie ważne, zawierają saponiny, które mają właściwości hemolityczne i przeciwzapalne. Świetnie sprawdza się jako dodatek do maści leczniczych, które można stosować na rany i otarcia, ugryzienia, przesuszone poduszki łap, uszy po zapaleniach bakteryjnych, świetnie koi skórę oraz jest nieoceniony w terapii alergii skórnych. Polecany przy nieżytach jelit, redukuje stany zapalne. Napar z płatków nagietka podawany szczeniakowi może się przyczynić do poprawy ogólnego składu mikrobiologicznego w jelitach oraz przyczynić się do wzmocnienia ich pracy oraz zdrowia.
Nagietek jest również polecany w leczeniu ran skóry, pomaga w tworzeniu się nowej tkanek, poprawia stan skóry oraz doskonale przyspiesza czas gojenia. Maść nagietkowa powinna się znaleźć w apteczce u każdego psa.
Nagietek jest często dodawany do karm pełnoporcjowych i mieszanek paszowych dla zwierząt, dzięki wszystkim zasługom. Wyhoduj w doniczce lub ogródku nagietki i zrób dla psa zdrowe przysmak, lub dodaj płatki do karmy!
Bezpieczny ogród dla pupila
Kiedy za oknem piękna pogoda, kwiaty kwitną, a my spędzamy dużo czasu w ogrodzie na pielęgnacji roślin, to oznacza, że rozpoczął się szczególny czas, kiedy specjalnie powinniśmy zwrócić uwagę na zwierzęta domowe, czy aby na pewno są bezpieczne na terenie ogrodu. Może się zdarzyć, że w ferworze zabawy kot lub pies pogryzie roślinę, nawóz czy preparaty do usuwania szkodników. Co wtedy?
Dlatego dodatkowo pod tym kątem należy przeanalizować czy nasz ogród jest bezpieczny dla pupila. Zmiana roślin na nietrujące będzie ciężka dla osoby, która od lat je pielęgnowała. Istnieją sposoby, aby zadbać o zdrowie pupili i o zieleń. Zatem sprawdźmy, jaki ogród jest bezpieczny dla psów i kotów, a nad bezpieczeństwem, jakiego musimy popracować.
Jeśli zaobserwujemy niepojące objawy takie jak konwulsje, wymioty, osowiałość, biegunkę, opuchnięty język, blade wargi, tkliwy brzuch, brak apetytu to sygnały, aby natychmiast udać się ze zwierzęciem do weterynarza. Są to typowe objawy zatrucia, najlepiej, abyśmy powiadomili jakie rośliny czy substancje mogły spowodować taki stan. Do roślin szczególnie trujących dla psów i kotów należą:
- trzmielina – może wywoływać śpiączkę, drgawki, wymioty i biegunkę
- bukszpan – niekorzystne działanie na układ pokarmowy, co skutkuje biegunką, wymiotami oraz ogólnym podrażnieniem błon śluzowych, zawierający garbniki, olejki eteryczne oraz alkaloid buksynę
- ostrokrzew - niekorzystne działanie na układ pokarmowy ze względu na obecność saponin
- hortensja – w szczególności pąki powodują dyskomfort w jamie brzusznej
- azalia/różanecznik – dyskomfort w jamie brzusznej, spięcie, podrażnienie żołądka, a nawet konwulsje
- cis – zaburzenia pracy serca, zaburzenia funkcjonowania układu oddechowego i żołądka
- ligustr pospolity – zatrucie może skutkować biegunką, wymiotami, zapaścią a często nawet śmiercią
Do trujących pnączy należą: glicynia, dławisz zawierający toksyczne substancje – alkaloidy seskwiterpenowe oraz euonyminę, bluszcz pospolity mogą powodować wymioty i biegunkę, natomiast powojnik zawierający toksyczny glikozyd drażniący powoduje owrzodzenia żołądka a wiciokrzew nawet problemy w oddychaniu i zaburzenia rytmu serca. Amatorzy własnych owoców będą musieli też uważać na swoje uprawy. Winogrona mogą prowadzić do uszkodzeń nerek, natomiast pestki jabłek, wiśni i brzoskwiń mogą prowadzić nawet do śmierci. Zwiędłe liście jabłoni zawierają glikozyd cyjanogenny, który w układzie pokarmowym przekształca się w cyjanowodór, który jak powszechnie wiadomo jest trujący.
Aby nie rezygnować z dobrodziejstw natury oraz z pięknych roślin w ogrodzie pomogą siatki lub płotki ogrodowe, które skutecznie uniemożliwią zjedzenie rośliny przez pupila. Pamiętajmy również, aby przetrzymywać środki ochrony roślin, nawozy oraz substancje trujące ślimaki, mrówki w szczelnie zamkniętym pojemniku i przechowywać w miejscu poza zasięgiem czworonogów. Wymienione przykłady to tylko część najczęściej spotykanych roślin w polskich ogrodach. Jeżeli chcesz być pewny bezpieczeństwa wszystkich kwiatów, krzewów oraz drzew obecnych w Twoim ogrodzie, poszukaj informacji na ich temat.
Sezon na kleszcze.
Kleszcze należą do pajęczaków, charakteryzują się ośmioma parami odnóży, co sprawia, że są wyspecjalizowanymi zwierzętami. Są małe, ich długość to zaledwie kilka-kilkanaście milimetrów. Znakomicie adaptują się do otoczenia, są odporne na temperaturę. Żywią się krwią żywiciela. Jeśli nie są najedzone to ich ciało jest płaskie, natomiast jeżeli są napite to może rosnąć nawet 120-krotnie. Do chorób odkleszczowych należą m.in. borelioza, erlichioza, anaplazmoza i babeszjoza.
Babeszjoza stanowi zagrożenie dla psów na całym Świecie. Jest znana również jako choroba odkleszczowa lub zakażenie kleszczowe. Jest spowodowana przez pasożyta pierwotniakowego. Nie każdy kleszcz jest nosicielem choroby. Jednak jeżeli jest to z czasem rośnie skala zakażenia. Dlatego ważne jest, aby jak najszybciej go odpowiednio wyjąć. Babesia atakuje czerwone krwinki ssaków, powodując niedokrwistość, małopłytkowości oraz na skutek wyniszczenia i obciążenia organizmu może prowadzić nawet do śmierci.
Mimo zabezpieczenia psa preparatami odstraszającymi lub zabijającymi kleszcze, zdarza się, że zwierzę zapada na chorobę. Kiedy pupil jest osowiały, brak mu chęci do zabaw, ma gorączkę, jest senny, wymiotuje należy jak najszybciej zabrać go do lecznicy weterynaryjnej. Lekarze weterynarii wykonają testy i podejmą odpowiednie leczenie. Czasami objawy babeszjozy nie są tak typowe, wówczas pies może wykazywać zaburzenia neurologiczne, mogą występować krwotoki. Okres inkubacji wynosi od 1 do 3 tygodni od ugryzienia, w takim czasie zazwyczaj występują pierwsze objawy.
Natomiast borelioza atakuje stawy, skórę, układ nerwowy oraz serce. Objawy boreliozy są różne u psów, nie da się opisać typowych objawów, które mogłyby wystąpić u każdego zwierzęcia. W zależności od charakteru boreliozę można podzielić na tą przewlekłą lub ostrą. Ogólnie można zaobserwować zmiany skórne, zapalenie nerek, zapalenie stawów, problemy z poruszaniem się, apatię, brak apetytu. Borelioza wywołana jest rodzajem krętka, którego nosicielem był kleszcz. Objawy mogą się pojawiać nawet po 2-6 miesiącach od momentu kontaktu z pasożytem.
W ostatnich latach „sezon na kleszcze” trwa niemal przez cały rok. W Polsce pojawiają się tuż po stopnieniu śniegu, kiedy jest troszkę cieplej a znikają zimą wraz z pojawieniem się mrozów. Najwięcej kleszczy obserwuje się w okresach maj-czerwiec oraz wrzesień-październik. Kleszcze polują na żywiciela, kiedy temperatura powietrza jest powyżej 7°C. Brak mroźnych zim oraz niskich temperatur utrzymujących się przez dłuższy czas, sprzyjają ich rozmnażaniu oraz niskiej śmiertelności. Preferują bytowanie w cieniu lub półcieniu, ponieważ pełne słońce oraz wysokie temperatury osłabiają ich aktywność. Dlatego są najbardziej aktywne pomiędzy 8:00-12:00 oraz 16:00-20:00.
Po każdym spacerze należy przejrzeć psa w poszukiwaniu kleszczy, należy pamiętać, aby nie ominąć okolicy uszu, oczu, krocza, ogona, pachami, łokciami czy pod obrożą czy szelkami. Najczęściej kleszcze atakują cienką, dobrze ukrwioną skórę.
Probiotyk „promowanie życia”.
Słowo probiotyk w dosłownym tłumaczeniu oznacza „promowanie życia”. Probiotyki to nic innego jak pożyteczne bakterie, które zasiedlają układ pokarmowy oraz dbają o równowagę funkcjonowania organizmu, ponieważ zdrowie zaczyna się od jelit. Są powszechnie dostępne w dodatkach paszowych niczym się nie różnią od tych, które naturalnie zasiedlają przewód pokarmowy zwierząt. Do nich należą: Bifidobacterium animalis, Bifidobacterium breve, Bifidobacterium lactis, Enterococcus faecium, Lactobacillus acidophilus, Lactobacillus casei. Każdy szczep bakterii ma specyficzne działanie oraz odgrywa określoną rolę. Uznaje się, że są one pomocne w leczeniu oraz zapobieganiu powstawaniu chorób. Przede wszystkim przyczyniają się do utrzymania prawidłowego zdrowia jelit. Redukują dyskomfort przyczyniający się do występowania biegunek, wymiotów, ale również do zmniejszenia apetytu, co w konsekwencji obniża zdolności do obrony przez patogenami ze strony układu odpornościowego.
Odporność kotów jest ściśle powiązana ze zdrowiem układu pokarmowego. Dlatego w przypadku zapalenia jelit, infekcji, nietolerancji pokarmowych może dochodzić do spadku odporności. Stosowanie probiotyków u kotów z chronicznymi biegunkami może rozwiązać problem pojawiania się ich. Uzyskanie prawidłowego mikrobiomu stworzonego z pożytecznych bakterii, spowoduje, że zasiedlenie się patogenów będzie utrudnione.
Czy rodzaj probiotyku i ilość jednostek tworzących kolonie są ważne?
Najlepszymi probiotykami dla kotów są te złożone z Bifidobacterium i Enterococcus z rodzin. Bifidobacterium ma tendencję do zasiedlania się w jelita grubego, natomiast Enterococcus cienkiego, Dlatego ich połączenie daje możliwość działania złożonego. Najlepsze są takie preparaty, które posiadają 5 albo więcej szczepów. Zaleca się stosowanie preparatów o najwyższym CFU (jednostki tworzące kolonie).
Decyzja właściciela o włączeniu do diety zwierzęcia probiotyku musi się wiązać z występowaniem biegunek, antybiotykoterapii, zmianą diety. Niestety, ale suplementując zwierzę, które nie cierpi na dysbiozę można jemu zaszkodzić. Niemalże obowiązkowe stało się przyjmowanie probiotyków w trakcie antybiotykoterapii. Antybiotyki oprócz niekorzystnych bakterii, likwidują też te pożyteczne. Dlatego, aby uniknąć problemów ze strony układu pokarmowego należy przyjmować je nawet kilka tygodni po zakończeniu terapii, przyczyni się to do szybszego zasiedlenia oraz odbudowy zdrowej mikroflory jelitowej.
Po zakupie preparaty probiotycznego pamiętaj, aby przechowywać go we właściwy sposób wskazany przez producenta. Zazwyczaj zaleca się, aby probiotyki być przechowywane w chłodnym miejscu, aby bakterie nie obumarły. Lodówka może być najlepszym miejscem do przechowywania suplementów probiotycznych dla Twojego zwierzaka.
W linia produktów Canifelox znajduje się preparat GASTRO DOG, jego kompleksowa formuła wspierająca prawidłowe trawienie u psów, zalecana jest dla dorosłych psów z zaburzeniami funkcjonowania przewodu pokarmowego. Karma uzupełniająca dla psów stworzona na bazie unikalnych drożdży Yarrowia lipolytica wzbogacona o bakterie probiotyczne, algi morskie i ostropest plamisty. Drożdże Yarrowia lipolytica w połączniu z 4 szczepami bakterii probiotycznychstanowią doskonały synbiotyk, który sprzyja namnażaniu pożytecznej mikroflory jelitowej. Dzięki temu preparat wpływa na poprawę trawienia i wchłaniania substancji odżywczych, a także zmniejsza ilość biegunek i działa profilaktycznie zapobiegając ich występowaniu.
Czy tłuszcze są zdrowe??
Tłuszcze są niezbędnym elementem zrównoważonej diety dla psów i kotów. Jego funkcją jest dostarczanie organizmowi energii oraz niezbędnych kwasów tłuszczowych. Dodatkowo są nośnikiem witamin A, D, E, K, zakłada się, że muszą stanowić 1-2% masy pokarmu, aby umożliwić wchłanianie witamin. Tłuszcze są wysokoenergetyczne, dużo bardziej od białek i węglowodanów. Tłuszcze przez pewien czas były traktowane jako niekorzystne w diecie. Taki tok myślenia jest błędy. Tłuszcz w organizmie pełni wiele dodatkowych funkcji-chroni organy przez uszkodzeniami, stanowi termoizolację. Dodatkowo są niezbędne do prawidłowego rozwoju oraz funkcjonowania układu nerwowego, mięśni i innych komórek. Zmniejszają również stany zapalne.
Tłuszcze składają się z elementów budulcowych zwanych kwasami tłuszczowymi. Obejmują wszystkie lipidy, które występują w tkankach roślin i zwierząt spożywane jako żywność. Stanowi mieszaninę triglicerydów oraz mono- i digliceroli wolnych kwasów tłuszczowych i innych składników występujących w znacznie mniejszych ilościach. Kwasy tłuszcze ze względu na dzieli się według zależności od:
- liczby atomów węgla (krótkołańcuchowe, średniołańcuchowe, długołańcuchowe)
- liczby wiązań podwójnych pomiędzy atomami węgla (nasycone, nienasycone)
- liczby podwójnych wiązań w łańcuchu węglowym (jednonienasycone, wielonienasycone)
Nieodpowiednia zawartość tłuszczu w diecie psa może skutkować pogorszeniem się kondycji skóry, osłabieniem układu odpornościowego, chorobami serca oraz cukrzycą. Tłuszcze stanowią komponent, który znacznie poprawia smakowitość karmy oraz jej zapach. Dodatkowo nadają odpowiednią strukturę pokarmu.
Jakie są korzyści z przyjmowania oleju przez zwierzęta?
Tłuszcze i oleje utrzymują sierść psa lśniącą i zdrową, a także są ważne w procesie reprodukcji. Źródło i profil kwasów pełnią odmienne role w organizmie zwierząt. Kwasy omega-3 głównie pochodzą z ryb, oleju lnianego, rzepakowego. Poprawiają kondycję skóry i sierści, podnoszą odporność, wspierają zrównoważony wzrost, działają przeciwzapalnie, wzmacniają układ krwionośny i chronią układ nerwowy. Źródłem kwasów omega-6 są tłuszcze z kurczaka, oleje słonecznikowe, sojowe, kukurydziane. Wspierają regenerację skóry, uelastyczniają ją, przyspieszają proces gojenia. Niedobór tego kwasu może powodować łuszczenie się naskórka.
Objawy chorób przyzębia
Czy dieta może wpływać na przyzębie? Na jakie składniki odżywcze należy zwrócić uwagę, żeby zwierzę miało zdrowe zęby i dziąsła? Zęby są ważne dla każdego psa i kota, umożliwiają chwytanie oraz rozgryzanie pokarmu. Stanowią element układu trawienia służąc do odgryzania kęsów i rozdrabniania pożywienia. Dzięki czemu wpływa na proces trawienia.
Zęby są złożonymi, twardymi tworami anatomicznymi w jamie ustnej. Utrzymywane są przez przyzębia, na które składa się dziąsło, kość pęcherzykowata, więzadła przyzębia oraz cementu. Kiedy dojdzie do stanu zapalnego z powodu bakterii to nie zauważone w porę skutkują chorobami przyzębia. Zapalenia dziąseł może być leczone poprzez zmienienie nawyków oraz wprowadzenie nowych zabiegów higienicznych. Zapalenie przyzębia wpływa na stan dziąseł. Często osłabia mocowanie zęba, prowadzi do recesji dziąsła, odkrycia korzeni zębowych, w konsekwencji tworzą się kieszonki. Leczenie zależy od stopnia zaawansowania. Może się ograniczać tylko do higienicznego czyszczenia zębów, a kończyć na złożonych procedurach np. otwartej terapii przyzębia. Podawanie leków przeciwzapalnych, antyseptycznych również może być konieczne przy leczeniu.
Objawami chorób dziąseł są zmniejszony apetyt, co prowadzi do utraty masy ciała. Często towarzyszy temu nieświeży oddech, ruchome zęby oraz krwawiące dziąsła. Zwierzę ma problem z rozgryzaniem, często można zauważyć, że pies gryzie jedną stroną, przekrzywiając główkę, aby zmniejszyć reakcje bólową.
Aby zapobiec chorobą przyzębia należy stale kontrolować stan uzębienia. U psów które są bardziej narażone na odkładanie się płytki nazębnej poleca się profesjonalne, zabiegi czyszczenia zębów. Właściciel może uczyć swojego pupila od małego szczotkowania zębów. Regularne zabiegi spowodują, że kamień nazębny nie będzie się w stanie zmineralizować. Akcesoria do wykonywania takiego zabiegu można nabyć w każdym sklepie zoologicznym. Badania wykazały, że choroby przyzębia znacznie częściej występują u kotów domowych. Te dziko żyjące nie mają takich problemów, dzięki diecie złożonej z małych ssaków, ptaków, gadów oraz owadów. Zatem jak karmić koty domowe? Wybór suchej karmy jest o wiele korzystniejszy niż mokrej. Stosowanie suchej karmy ma pozytywny wpływ na zachowanie zdrowych zębów oraz dziąseł. Dodatkowo dieta oparta na karmach pełnowartościowych, komercyjnych są lepsze od diet przygotowywanych w domu. Smakołyki mogą się również przyczyniać do redukcji płytki nazębnej. Należy zwrócić uwagę na teksturę oraz ścieralność produktu. Elementy zbyt twarde, plastikowe są niekorzystne dla zębów oraz dziąseł.
Otyłość u zwierząt to poważna choroba
Na przestrzeni ostatnich lat otyłość wśród zwierząt stała się chorobą cywilizacyjną. Niepokojące są statystyki, które ciągle alarmują, że problem rośnie i dotyczy coraz to większej grupy psów i kotów. Brak ruchu, spożywanie za dużej ilości pokarmu lub niezdrowych przekąsek są główną przyczyną choroby. Jakie mogą być przyczyny nadwagi u zwierząt? Jaki wpływ na proces chudnięcia mogą mieć beta-glukany?
Otyłość to poważna choroba
Rozwój choroby jest bezpośrednio związany ze zwiększonych ryzykiem na wystąpienie problemów ze strony krążeniowo-oddechowej, układu kostnego oraz do zaburzeń metabolicznych. Nadwaga często prowadzi do pojawienia się cukrzycy, hiperlipidemii. Powszechnie wiadomo, że zwierzęta otyłe żyją krócej. Mają problem z gospodarką hormonalną, dochodzi do obniżenia odporności i równowaga organizmu zostaje zachwiana. Badania dowiodły, że beta-glukany zmniejszają hiperglikemię i hiperinsulinemię, wykazują działanie obniżające poziom cholesterolu we krwi.
Proces zrzucania zbędnych kilogramów przez zwierzę to długotrwały proces, który wymaga wiele cierpliwości, konsekwencji i pracy. Właściciel musi szczegółowo przestrzegać nowych zasad. Odpowiedni dobór planu żywieniowego polega na utrzymywanie ujemnego bilansu energetycznego, jednak zwierzę nie może odczuwać głodu. Sytość odgrywa tutaj bardzo ważną rolę.
Beta-glukany
β-Glukany to organiczne związki chemiczne z grupy polisacharydów, stanowią jedną z części pokarmowego. Budują ściany komórkowe drożdży, grzybów i zbóż. Pełnią wiele funkcji w organizmie zwierząt – modulują odpowiedź immunologiczną, zmniejszają odpowiedź zapalną oraz modulują glukozę. Beta glukany mogą mieć dobroczynne działanie w przypadku psów otyłych, ponieważ wpływają na parametry metaboliczne oraz hormony, zwierzęta są syte. Badania krwi zwierząt suplementowanych w betaglukany pokazywały różnice w ilość glukozy, cholesterolu, trójglicerydów. Dieta bogata w beta-glukany powoduje zwiększanie się objętość pożywienia, nie powodując jednocześnie wzrostu jego energetyczności. Beta-glukany oblepiają ściany żołądka, dzięki czemu maskując uczucie głodu. Dodatkowo łagodzą stany zapalne błony śluzowej przewodu pokarmowego. Chroniąc żołądek i jelita przed infekcjami i podrażnieniami.
Idea wspierania leczenia otyłości przez podawanie beta-glukanów wydaje się być uzasadniona i zrozumiała. Takie rozwiązanie pozwoli na kontrolę apetytu oraz stopniowe i racjonalne zmniejszanie masy ciała. Drożdże Yarrowia lipolytica są bogate w beta-glukany, dzięki czemu są wyjątkowym prebiotykiem, który poprawia bilans dobrych bakterii jelitowych, wzmacniając tym samym mechanizmy obronne organizmu oraz poprawiając trawienie i wchłanianie składników pokarmowych. Beta-glukany są obecnie w każdym z preparatów linii Canifelox, które bazują na drożdżach Yarrowia lipolytica.
Odpowiednie nawodnienie zwierząt
Woda jest niezbędna do życia i stanowi najważniejszy składnik odżywczy w żywieniu zwierząt. Jest podstawową cząsteczką we wszechświecie. W około 70 – 80% beztłuszczowa masa ciała u kotów składa się z wody. Pełni mnóstwo funkcji, bez których zwierzęta nie byłby w stanie funkcjonować. Regulacja pobierania płynów przez zwierzę jest wieloczynnikowa i zlokalizowana w ośrodkowym układzie nerwowym.
W dużej mierze do utraty wody u psów i kotów dochodzi podczas oddychania oraz wydalania moczu i kału. Proces ten jest regularny, dlatego ważne jest codzienne uzupełnianie płynów, aby organizm mógł poprawnie funkcjonować. Główną funkcją wody jest transport składników odżywczych po całym organizmie. Umożliwia przenoszenie ważnych składników odżywczych do i z komórek ciała, dzięki czemu mogą zachodzić procesy życiowe. Jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania przewodu pokarmowego. Pomaga ona w trawieniu pokarmu i wchłanianiu składników odżywczych. Woda rozpuszcza sole nieorganiczne oraz część związków organicznych. Pomaga utrzymywać właściwą temperaturę ciała. Dodatkowo oczyszcza organizm z toksyn. Jest niezbędna dla układu kostno-stawowego, ponieważ zapewnia ruchliwość stawów. Stanowi ochronę dla płodu w trakcie ciąży, rdzenia kręgowego, mózgu oraz gałek ocznych. Woda ułatwia metabolizm, dzięki czemu pozwala na spalanie tkanki tłuszczowej. Każda istotna funkcja organizmu wymaga odpowiedniej ilości wody. Jeśli zwierzęciu brakuje wody w organizmie - może dojść do odwodnienia. W przypadku niedoboru wody nerki i wątroba są narażone na uszkodzenie a ich aktywność zaburzona.
Ważne jest, aby zapewniać stały dostęp do świeżej wody oraz kontrolowanie czy zwierzę ją pobiera. Szczególnie ważne jest to u zwierząt starszych, ponieważ uczucie pragnienia i chęci pobrania wody może się pojawić już na etapie odwodnienia. Ilość pobranej wody zależy od żywienia składu oraz typu pokarmu. Głodzenie psa powoduje znaczącą stratę wody z organizmu. Żywienie oparte na karmach mokrych dostarcza wody do organizmu, ponieważ charakteryzują się wysoką jej zawartością na poziomie 70-83%. Istnieją składniki pokarmowe, których zadaniem jest zwiększanie poboru wody przez zwierzę. Do nich należy chlorek sodu. Fontanny, automaty również mogą zwiększyć zainteresowanie zwierzęcia oraz jej pobranie. Takie rozwiązania są szczególnie ważne u zwierząt cierpiących na schorzenia układu moczowego.
Żywienie zwierzęcia karmą suchą, która zawiera jedynie 6-10% wody sprawia, że otrzymują one mniej płynów z pożywienia. Zbyt małe pobieranie wody lub brak dostępu do wody może spowodować odwodnienie zwierzęcia. Rozpoznanie niedoboru wody w organizmie można rozpoznać, wykonując test szczypania. W tym celu naciąga się skórę kota na ramieniu oraz puszcza. Czas wracania fałdu skórnego będzie oznaczał poziom nawodnienia. Suche i lepkie dziąsła będą świadczyć o odwodnieniu, ponieważ prawidłowe powinny być wilgotne. Ospałość, osowiałość oraz depresja nie są pożądanym zachowaniem u kotów zdrowych. Takie objawy powinny dać właścicielom do myślenia oraz podjęcia odpowiednich kroków. Wówczas natychmiast trzeba zwrócić uwagę na apetyt kota, jeśli odmawia jedzenia, należy pilnie udać się do weterynarza.
Woda jest niezbędna do funkcjonowania organizmu zwierzęcia. Bez niej organizm nie mógłby poprawnie funkcjonować. Dbaj o stały dostęp do świeżej wody oraz o zrównoważoną dietę swojego pupila.
Żywienie szczeniąt z parwowirozą
Parwowirus jest od dawna znaną zakaźną chorobą wirusową, która w dużej mierze dotyka szczenięta lub zwierzęta starsze. Choroba dotyka psy, które mają obniżoną odporność lub te niezaszczepione. Jest to zakaźna choroba wywołana przez wirusa z rodziny Parvoviridae (CPV-2) o budowie jednoniciowego DNA.
Przenoszony jest drogą fekalno-oralną lub poprzez kontakt z kałem, wymiocinami. Ludzie, zwierzęta i przedmioty nieożywione mogą rozprzestrzeniać wirusa, jeśli nie są odpowiednio oczyszczone po kontakcie z chorym osobnikiem. Okres inkubacji wynosi 3-14 dni. Zarażanie oraz rozsiewanie wirusa trwa nawet przez 4 tygodnie. Jej przebieg jest agresywny, ponieważ organizm jest wyniszczany. Rzadko kiedy weterynarze osiągają sukces w jej leczeniu. Około 90% zwierząt przegrywa z chorobą. Jest to zmora wielu weterynarzy, około 10-36% pacjentów, którzy podlegają hospitalizacji, mają wdrożone leczenie obejmujące leki przeciwwymiotne, wymianę płynów, antybiotyki, leki gastroprotekcyjne i przeciwwirusowe nie daje się uratować.
Objawy
U psa chorego na parwowirozę obserwuje się wymioty i biegunkę, wynikają one ze zniszczenia enterocytów, czyli komórek absorpcyjnych kosmków jelitowych. Spowodowane jest to wykorzystywaniem wysokiego tempa mitotycznego komórek krypt jelitowych do replikacji. Dodatkowo można zaobserwować senność, brak apetytu, bóle brzucha, odwodnienie, hipowolemię. Uszkodzona błona śluzowa jelita, może doprowadzić do wtórnego zakażenia bakteryjnego, translokacji a nawet sepsy. Brak odpowiedniego oraz szybkiego leczenia sepsy doprowadzi do ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej i wstrząsu.
Leczenie parwowirusa jest niezwykle trudne. Polega na terapii płynami, aby uzupełnić niedobory, które spowodowała biegunka i wymioty. Podczas uzupełniania elektrolitów i dekstrozy lekarz weterynarii szczegółowo kontroluje poziomy glukozy i elektrolitów we krwi, aby nie doprowadzić do hiponatremii, hipochloremii czy hipokaliemii. Konieczne jest podawanie leków przeciwwymiotnych np. metoklopramid, ondansetron, maropitant. Dodatkowo wdraża się terapię przeciwbakteryjną przeciwko wtórnym zakażeniom bakteryjnym.
Pacjent powinien otrzymywać leki przeciwwymiotne. Tylko wtedy będzie miał chęć oraz będzie w stanie zatrzymywać pokarm. Żywienie psa który ma mdłości oraz źle się czuje może doprowadzić do awersji oraz niechęci pobierania pokarmu. Przyczyni się to do opóźnienia powrotu do zdrowia oraz do poprawnego apetytu.
Uważa się, że obecność pokarmu w przewodzie pokarmowym może opóźnić powrót do zdrowia poprzez stymulację skurczów jelit i zwiększenie częstości defekacji, co zwiększa dyskomfort pacjenta, a nieobciążanie jelit powala im odpocząć. Niewłaściwie funkcjonujący przewód pokarmowy może stanowić poważne zagrożenie dla życia zwierzęcia, ponieważ pokarm obecny w świetle jelita może spowodować wciągnięcie wysięku do światła przewodu pokarmowego. Wówczas spowoduje to nasilenie biegunki i utratę płynów. Nieregularne wypróżnianie oraz zalegająca treść pokarmowa również mogą być poważne w konsekwencjach. W tym przypadku stanowi on pożywkę dla szkodliwych bakterii.
Karmienie psa z parwowirozą powinno być częste, ale małymi porcjami. Ułatwi to trawienie przez niego pokarmu. Nawet jeśli pacjent ma apetyt na więcej należy wciąż dozować mu porcję, aby zapobiec nawrotowi zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Natomiast jeżeli zwierzę nie ma apetytu nie należy karmić go na siłę. Nie ma specjalnej diety dla psów chorych. Mówi się, że należy wszystko zrobić, aby pies zaczął pobierać nawet małych ilościach. Z obserwacji lekarzy wynika, że przeciery dla dzieci z wołowiną, indykiem bez szkodliwych substancji są chętnie pobierane przez psy. Można również podawać karmy mokre dedykowane dla psów z problemami gastrycznymi. Kolejnym rozwiązaniem jest ugotowanie rosołu, jajek. Żółtka jaj są smaczne, łatwe do pogryzienia, dodatkowo zawierają całą gamę witamin i minerałów. Gotowane pokarmy mogą dodatkowo zachęcić psa do pobrania zbilansowanej karmy mokrej.
Padaczka u psów
Padaczka to częsty problem u psów, ponieważ dotyka jednego pupila na sto. Jest schorzeniem o podłożu neurologicznym, objawiającym się najczęściej drgawkami, skurczami mięśni. Wynika z niepoprawnie funkcjonujących komórek mózgowych. Padaczka może być dziedziczona, wtedy mówi się o padaczce genetycznej lub objawowa, która jest spowodowana problemami strukturalnymi. Trzecim typem jest padaczka idiopatyczna, której pochodzenie jest nieznane, ale nie wyklucza się, że może mieć podłoże genetyczne. Właściwe rozpoznanie, wdrożenie odpowiedniego leczenia oraz nowych nawyków żywieniowych mogą dać dobre rokowania i szansę na złagodzenie napadów.
Diagnozowanie w kierunku epilepsji u psów polega na wykonaniu szeregu badań diagnostycznych. Trafne odnalezienie przyczyny powstawania napadów padaczkowych będzie kluczowa i będzie się przekładać na sukces procesu leczenia. W pierwszej kolejności wykonuje się pełną morfologię krwi wraz z profilem biochemicznym w celu oceny infekcji, anemii oraz nieprawidłowości w funkcjonowaniu wątroby oraz nerek. Dodatkowo należy dokonać analizy moczu, aby ustalić pracę nerek. Konieczne jest wykonanie badania obrazowego za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI). Celem jest sprawdzenie czy pacjent nie ma zmian strukturalnych w mózgu. Badaniem, które może pomóc w ustaleniu przyczyny napadów jest sondowanie płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF).
Właściciele psów z padaczką bardzo często decydują się na zmianę diety oraz stylu życia. Z badań wynika, że prawie połowa decyduje się na podawanie preparatów w celu zmniejszenia częstotliwości napadów. Powszechnie się mówi, że zmiany należy zaczynać od zmienienia karmy. Musi być ona wysokiej jakości oraz wspaniałej przyswajalności. Forma karmy – sucha czy mokra zależą od preferencji pupila. W przypadku psów dużych, których masa ciała przekracza 30 kg sugeruje się, aby otrzymywały karmę suchą. Charakteryzuje się ona większą kalorycznością. Jednak należy stale monitorować wagę psa. Ważne jest, aby nie doprowadzić do nadwagi psa. Istotne jest unikanie soli w diecie u psów, które przyjmują leki bromkowe.
Zapewnij psu dużo świeżej, czystej wody przez cały czas.Badania dowodzą, że u psów suplementowanych olejem MCT (trójglicerydy średniołańcuchowe) zaobserwowano statystycznie istotną poprawę, zmniejszyła się ilość napadów drgawkowych, a nawet zauważali znaczną poprawę w obszarze skutków ubocznych spowodowanych lekami. Zmiana na lepszy dotyczyła również jakość życia pupili. Rezultaty badań jednoznacznie pokazują, że żywienie jest cennym narzędziem we wspieraniu leczenie psów chorych na epilepsję. Odpowiednio dobrany plan żywieniowy powinien uwzględniać leki, które przyjmuje pupil. Suplementy diety mogą wchodzić w interakcje z substancjami czynnymi, utrudniać wchłanianie i tym samym obniżać skuteczność. Dlatego przed rozpoczęciem suplementacji należy poprosić lekarza weterynarii lub dietetyka o konsultację.
Poznanie i identyfikacja uwarunkowań genetycznych powstawania padaczki będzie odgrywać kluczową kwestię podczas selekcji psów do hodowli oraz pomoże przyszłym właścicielom w decyzji czy będą w stanie zapewnić odpowiednią jakość życia pupila.
Żywienie psów pracujących
Psy pracujące zgodnie ze swoimi predyspozycjami i możliwościami wykonują określoną pracę dla człowieka. Wyróżnia się rasy psów myśliwskich, ratowniczych, zaprzęgowych, stróżujących i pasterskich oraz psy sportowe.
Zapotrzebowania żywieniowe psów pracujących są wyższe niż te dla psów o przeciętnej aktywności. Właściwie ustalona dawka żywieniowa będzie obejmować właściwy bilans wszystkich składników odżywczych z uwzględnieniem częstotliwości wykonywanej pracy przez psa. Jest to ważne, ponieważ odpowiednie odżywienie będzie się przekładać na chęć do pracy, wydolność oraz na wyniki. U psów pracujących dochodzi do zwiększenia tempa metabolizmu, który powoduje zwiększenie zapotrzebowania na składniki odżywcze.
- Wielkość porcji
Plan żywienia musi zawierać ścisłe dane dotyczące wielkości porcji oraz godziny posiłku. W przypadku wzmożonych treningów do tradycyjnej dawki należy dodać porcję dodatkowego tłuszczu. Godzin posiłków należy przestrzegać, ponieważ pies musi mieć minimum godzinę przez i po dużym wysiłku na odpoczynek zanim dostanie pożywienie.
- Ilość posiłków
Jeżeli pies miał bardziej intensywny dzień to weź pod uwagę dodatkowy posiłek, ponieważ konieczne jest uzupełnienie ilości kalorii. Podanie zaledwie dwóch posiłków o dużej kaloryczności może skutkować problemami żołądkowymi. Mniejsze porcje będą znacznie korzystniej działać na trawienie, poprawią strawność oraz zminimalizują problemy żołądkowe.
- Zmiana aktywności
Pewne grupy psów są bardziej aktywne zimą lub latem. W takich sytuacjach należy zadbać o redukcję spożycia karm, aby w sezonach mniej aktywnych pies nie nabrał dodatkowych kilogramów. Nie zaleca się drastycznych zmian sposobu żywienia lub przechodzenia na inne karmy, ponieważ mogą skutkować reakcją ze strony przewodu pokarmowego.
- Kwasy tłuszczowe
Tłuszcz uznawany jest za najbardziej energetyczny spośród wszystkich innych składników pokarmowych. Stanowi bardzo dobre źródło energii dla psów pracujących. Źródła podają, że dieta psów bardzo aktywnych powinna zawierać 50-60% tłuszczu surowego, natomiast pies średnio aktywny potrzebuje tylko 8-18%.
- Proteiny
Psy powinny mieć w diecie wysoko przyswajalne źródło białka. Wysoce przyswajalna walina, tryptofan, metionina, histydyna są potrzebne do budowy mięśni, syntezy hormonów oraz do naprawy tkanek. Psy pracujące powinny otrzymywać dietę zawierającą około 30-35% białka surowego, natomiast pies o przeciętnej aktywność potrzebuje około 21-26%.
Właściwe zbilansowanie dawki pokarmowej jest kluczowe, jednak nie można zapominać o smakowitości pożywienia. Atrakcyjność dla nosa i podniebienia psów warunkuje chęć pobierania pokarmu oraz pobierania właściwych porcji.
Żywieniowe wsparcie dla psów z chorym sercem
Psy podobnie jak ludzie wraz z wiekiem mogą chorować na serca. Wyróżnia się wady wrodzone lub rozwijające się wraz z wiekiem. Najczęstszą nabytą nieprawidłowością serca jest przewlekła choroba zastawek serca. Wraz z wiekiem ulegają pogorszeniu i stają się sztywne, co umożliwia przepływ krwi w miarę bicia serca.
Czy odpowiednia dieta może przyczynić się do spowolnienia postępu choroby lub stanowić profilaktykę? Zwiększenie komfortu życia psa chorego jest głównym celem dietoterapii. Znane są składniki odżywcze, które ze względu na skuteczność oraz właściwości są polecane pacjentom kardiologicznym.
Tauryna
Tauryna jest aminokwasem niezbędnym do utrzymania procesów fizjologicznych. Odpowiada za rozwój mózgu, chroni komórki przed wolnymi rodnikami oraz zapewnia poprawne funkcjonowanie mięśnia sercowego. Zwierzęta są w stanie ją wytwarzać przy odpowiedniej ilości białka i aminokwasów – metioniny i cysteiny. Jednak kiedy jej poziom jest niewystarczający, wtedy konieczna jest dodatkowa suplementacja. Badania naukowe ujawniły, że psy z chorobami serca mają problem z utrzymaniem odpowiedniego poziomu tauryny zwłaszcza te, które są na diecie o niskiej zawartości białka, wysokim błonniku lub na diecie jagnięcej i ryżowej. W przypadku psów z niedoborem tauryny należy je suplementować 250-1000 mg co 8-12 godzin.
L-karnityna
Karnityna jest zaliczana do substancji witaminopodobnych. Odgrywa ona kluczową rolę w metabolizmie tłuszczu oraz jest źródłem energii do skurczu serca. Psy zdrowe są w stanie syntetyzować karnitynę w wątrobie. Natomiast psy z chorobami serca wymagają suplementacji. Mięsień sercowy ma największe zapotrzebowanie na karnitynę. Wzbogacenie o nią diety ma udowodniony wpływ na poprawę przepływu krwi. Psy z chorobami serca powinny zawierać mniej niż 0,02% l-karnityny w przeliczeniu na suchą masę. Ponadto L-karnityna usprawnia naukę poprzez znaczącą poprawę w zakresie dyskryminacji i przestrzennej edukacji psów w starszym wieku.
Kwasy tłuszczowe
Kwasy Omega 3 pomagają w utrzymaniu prawidłowego stężenia cholesterolu, normalizowaniu ciśnienia tętniczego i wspomagają funkcjonowanie serca. Suplementacja kwasami tłuszczowymi Omega 3 i 6 jest konieczna ze względu na fakt, że nie może być syntetyzowana w organizmie. Przy chorobach serca szczególnie należy rozpocząć suplementację Omega 3, ponieważ zmniejszają utratę mięśni u psów obciążonych niewydolnością serca, tłumią nieprawidłowy rytm serca, zmniejszają aktywność zapalną oraz zmniejszają utratę mięśni. Źródłem kwasów Omega 3 są algi morskie i olej rybny. Zalecana dawka dla psów z chorobami serca, które mają słaby apetyt i osłabienie wynosi 40mg na kg masy ciała EPA omega 3 i 25 mg/Kg DHA omega 3.
Minerały
Potas i magnez są istotnymi minerałami w przewlekłej niewydolności serca. Niedobór jednego z nich może prowadzić do osłabienia mięśni oraz zaburzyć rytm serca. Suplementacja potasu często jest konieczna w przypadku długotrwałego stosowania diuretyków pętlowych. Psom ze schorzeniem serca i nerek poleca się diety o ograniczonej zawartości fosforu i sodu. Niedobór magnezu jest jednym z najczęstszych przyczyn zaburzeń rytmu serca.
Sód
Główną rolą sodu jest regulowanie ciśnienia osmotycznego płynów ustrojowych na przykład krwi. Jest konieczny do prawidłowego przebiegu procesów fizjologicznych takich jak kurczliwości mięśni czy podczas przewodnictwa nerwowego. Nieprawidłowe funkcjonowanie serca przyczynia się do pogorszenia retencji wody. Dlatego zaleca się, aby psom z chorym sercem ograniczyć jego spożycie do 0,4% na s.m., a przypadkach ciężkich nawet do 0,30%. Niestety może to spowodować nasilenie się dyskomfortu spowodowanego kaszlem sercowym. Zmniejszenie spożywania sodu będzie miało wpływ na mniejsze zatrzymywanie wody i pozwoli ją kontrolować. Zwierzęta zdrowe z łatwością wydalają z organizmu nadmiar sodu, niestety jest to niemożliwe w przypadku psów z niewydolnością krążenia. Nadmiar sodu będzie u nich pogłębiał objawy.
Odpowiednia dieta jest w stanie przyczynić się do poprawy komfortu życia psa obciążonego schorzeniami serca. Celem dietoterapii w tego typu chorobach jest utrzymanie właściwej kondycji, masy ciała, które będą prowadzić do poprawy komfortu życia. W przypadku niewydolności krążenia niedobory witamin E i B mają szczególne znaczenie, mogą znacznie pogłębiać objawy. Dodatek Koenzymu Q10 do diety może prowadzić do zmniejszenia wydolności.