FLUDT u kotów
Jeśli Twój pupil zmienił swoje zachowanie, często oddaje mocz lub stara się go oddać, takie objawy mogą wskazywać na infekcję dróg moczowych. Choroby układu moczowego są stosunkowo powszechne zarówno u samców, jak i samic kotów. Niestety, są bardzo bolesne dla zwierząt i trudne do zdiagnozowania. Nieleczone mogą prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych.
FLUTD u Kotów Płci Męskiej
Koty płci męskiej mogą doświadczać specyficznych typów chorób układu moczowego. Cewka moczowa u takich kotów ulega zapaleniu i pęcznieje, co prowadzi do bolesnych skurczów oraz uporczywej potrzeby oddawania moczu. Termin medyczny „FLUTD” (choroba dolnych dróg moczowych kotów) jest używany przez weterynarzy do opisania tej choroby u kotów płci męskiej.
Objawy FLUTD
FLUTD opisuje szereg schorzeń dotyczących pęcherza i cewki moczowej kotów. Główne objawy to trudności i ból przy oddawaniu moczu, zwiększona częstotliwość oddawania moczu oraz obecność krwi w moczu. Koty z FLUTD mogą również nadmiernie wylizywać się i oddawać mocz poza kuwetą, często na chłodnych, gładkich powierzchniach, takich jak kafelki czy wanna.
Czynniki Ryzyka
FLUTD może wystąpić w każdym wieku, ale zazwyczaj obserwuje się ją u kotów w średnim wieku, z nadwagą, które prowadzą mało aktywny tryb życia, korzystają z krytej kuwety, mają ograniczony dostęp do środowiska zewnętrznego i są karmione suchą karmą. Czynniki takie jak stres emocjonalny lub środowiskowy, gospodarstwa domowe z wieloma kotami oraz nagłe zmiany w codziennej rutynie mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia FLUTD.
Leczenie FLUTD
Koty z FLUTD często otrzymują leki relaksujące cewkę moczową i leki przeciwbólowe. Czasami przepisywane są również leki przeciwlękowe, aby pomóc zwierzęciu osiągnąć stan spokoju. Rokowanie przeżycia jest zazwyczaj dobre, jednak nasilenie hiperkaliemii i obecność niedokrwistości mogą negatywnie wpłynąć na prognozy zdrowotne.
Wspomaganie Leczenia Stresu
W walce z nerwowością kota może pomóc Canifelox Calm. To kompleksowa formuła łagodząca objawy stresu i niepokoju, zalecana dla psów wszystkich ras w sytuacjach stresowych, jak również w zaburzeniach zachowania jako wsparcie terapii behawioralnej.
Canifelox Calm to karma uzupełniająca dla psów oparta na unikalnych drożdżach Yarrowia lipolytica z dodatkiem kozłka lekarskiego i tryptofanu.
Drożdże Yarrowia lipolytica posiadają wyjątkowe właściwości prebiotyczne i są doskonałą pożywką dla bakterii psychobiotycznych, które poprzez działanie na oś jelitowo-mózgową chronią organizm przed zaburzeniami związanymi ze stresem i niepokojem.
Kozłek lekarski (Valeriana officinalis) posiada właściwości wyciszające, zmniejsza stan niepokoju i ułatwia zasypianie.
Tryptofan, aminokwas biorący udział w wytwarzaniu serotoniny (hormonu szczęścia), wpływa na poprawę samopoczucia i łagodzi objawy stresu.
Preparat zapewnia naturalny efekt uspokojenia, nie powodując ospałości i senności. Wspomaga również radzenie sobie z agresją i zaburzeniami behawioralnymi. Jest zalecany w sytuacjach stresowych, takich jak wystawy, podróże, wizyty u weterynarza, hospitalizacja, lęk separacyjny oraz fobie dźwiękowe.
Czy mój pies może pić słoną wodę prosto z morza?
Coraz więcej psów podróżuje ze swoimi właścicielami, a wspólne wyjazdy i plażowanie mogą wiązać się z pewnymi zagrożeniami, zwłaszcza gdy wkradnie się rutyna. Cieszy nas, gdy nasz pupil chętnie korzysta z kąpieli w basenie czy morzu, jednak słona woda nie jest wskazana do picia dla psów.
Skutki picia słonej wody przez psa
Zwierzęta, które spożyły zbyt dużą ilość chlorku sodu, są narażone na zatrucie solą. Objawy mogą być różne, zależnie od gatunku, ale ogólnie można zauważyć ostrą lub przewlekłą reakcję, obejmującą depresję, osłabienie, ataksję, drżenie mięśni, problemy z układem pokarmowym oraz objawy neurologiczne. Leczenie polega na ocenie nawodnienia i poziomu elektrolitów, co pozwala usunąć nadmiar chlorku sodu i przywrócić równowagę wodno-elektrolitową organizmu przez kilka dni.
Nadmierne spożycie chlorku sodu może prowadzić do zatrucia solą, znanego również jako hipernatremia. Zatrucie solą jest mało prawdopodobne, o ile mechanizmy regulujące sód są nienaruszone, a dostępna jest świeża woda pitna.
Zatrucie solą jest powszechne i odnotowano je u wielu gatunków zwierząt na całym świecie. Po postawieniu diagnozy kluczowe jest przywrócenie równowagi wodno-elektrolitowej psa. Tempo tego procesu jest istotne, ponieważ zbyt szybkie obniżenie poziomu sodu może prowadzić do niebezpiecznego obrzęku mózgu (nagromadzenia płynu w mózgu). Należy stale monitorować poziom elektrolitów i kontrolować drgawki.
Jak uniknąć zatrucia solą?
Przede wszystkim zadbaj o dostęp do świeżej wody. Jeśli wybierasz się na plażę ze swoim pupilem, zabierz ze sobą wodę i miskę. To najlepszy sposób, aby zapewnić bezpieczeństwo swojemu psu. Jeśli zauważysz, że Twój pies pije wodę z morza, natychmiast podaj mu wodę pitną, aby wypłukać nadmiar soli z organizmu.
Czy słona woda jest jedynym zagrożeniem, które czyha na psa?
Nie! Kolejnym zagrożeniem są sinice, które często są niewidoczne gołym okiem, ale mogą wyglądać jak normalne glony. Charakterystyczne jest ich zlepianie się na powierzchni zbiorników wodnych. Toksyczne glony mogą również rosnąć w basenach przydomowych i ozdobnych stawach, jeśli nie są regularnie czyszczone.
Dbajmy o swoje zwierzęta w wakacje i zapewnijmy sobie oraz im udany wypoczynek!
Jakie gatunki roślin są niebezpieczne dla Twojego pupila?
Kwiaty, ozdobne drzewa i krzewy ozdabiają pola, ogrody i mieszkania. Cieszą nasze oczy kiedy znajdziemy chwilę na relaks, a piękne zapachy zachwycają. Niestety kwiaty wzbudzają ciekawość u naszych zwierząt i często dochodzi do sytuacji, kiedy psy i koty zrywają rośliny i je gryzą. Niestety nasza radość szybko zostaje przerwana, kiedy widzimy, że nasze zwierzę zaczyna się źle czuć. Niestety mnóstwo roślin jest trująca dla zwierząt i mogą poważnie szkodzić Twojemu pupilowi.
Zatrucie trującymi roślinami nie jest rzadkie, około 5% psów zgłasza się z takim problem do weterynarza. Przyjrzyj się jakie rośliny masz na ogrodzie, lub w domu i zidentyfikuj je! Oczywiście zjedzenie niektórych roślin spowoduje lekkie objawy typu biegunka, niestety niektóre będą powodować poważne problemy, takie jak uszkodzenie wątroby. Co więcej, wiele niebezpiecznych dla psów roślin trujących to także rośliny często spotykane w domu, na przykład palma sagowa.
Palma sagowa
Palma sagowa, czyli Cycas Revoluta, lub sagowiec wygięty i sagowiec odwinięty, jest odmianą najczęściej goszczącą w naszych domach. W cieplejszym klimacie oczywiście występuje dziko. Palma wyróżnia się swoimi sztywnymi liśćmi, które są rozłożyste. Niestety palma jest toksyczna dla wszystkich zwierząt domowych, a jej objawy to wymioty, biegunka, drgawki, niewydolność wątroby i potencjalnie śmierć. Jej liście i kora są umiarkowanie toksyczne, natomiast największe zagrożenie stanowią nasiona.
Tulipany
Są powszechnie znane i najczęściej kojarzą nam się z wiosną i Wielkanocą. Nie tylko pojawiają się w ogrodach, ale również w zrobią domy. Niestety w domach, w których żyją psy powinno się zrezygnować z kupowania tych kwiatów. Już od zjedzenia małej ilości liści może dojść do rozstroju żołądka. Jeszcze większe zagrożenie stanowią cebulki tulipana, które przez swój okrągły kształt mogą być pomylone z zabawką. Dodatkowo obserwuje się silny rozstrój żołądka, depresję i utratę apetytu.
Konwalia
Niepozorna roślina z wyglądu delikatna i niewinna. Jest jej wygląd myli, ponieważ jej części są bardzo trujące. Nawet zjedzenie małej części rośliny może spowodować ogromny problem z sercem. Odnotowuje się często problemy z żołądkiem, układem nerwowym i krwionośnym.
Oleander
Roślina spotykana na każdym kroku w krajach Śródziemnomorskich. W polskich warunkach wymaga odpowiedniej pielęgnacji i opieki. Jej kwiaty bardzo szybko zyskują uznanie, jednak jest trujący dla psów. Podobnie jak konwalie, oleander zawiera glikozydy nasercowe. Niestety oleander również będzie wpływał negatywnie na układ pokarmowy-biegunkę, ból brzucha i ślinienie się, a to może być śmiertelne.
Jakie gatunki roślin również mogą być zagrożeniem dla Twojego pupila?
Śledź najbliższe wpisy na naszym blogu!
MSM w żywieniu zwierząt
Metylosulfonylometan (MSM) jest związkiem organicznym siarki, to naturalny środkek przeciwzapalny i przeciwbólowy. Jest on stabilnym metabolitem DMSO (dimetylosulfotlenku). Dzięki niemu organizm otrzymuje siarkę, którą wykorzystuje w radzeniu sobie z wieloma schorzeniami, w tym zapalenia kości i stawów, alergii i zaburzeń trawienia. Siarka jest polecana dla psów zmagających się z problemami kostnymi, ponieważ jest niezbędna do syntezy chrząstki, co może wyjaśniać jej zastosowanie w leczeniu zapalenia stawów.
MSM jako indywidualny komponent, a również wzbogacany innymi surowcami często gości w mieszankach uzupełniających. Suplementacja psa MSM z dodatkiem przeciwutleniaczy poprawi zdrowie i długość życia psa. Naturalnie MSM występuje w mięsie, rybach, jajach, drobiu i mleku, a w mniejszej ilości w warzywach, roślinach strączkowych i owocach. Ze względu na wyczerpywanie się minerałów w glebie oraz utratę MSM podczas przechowywania i przygotowywania żywności, istnieją obawy, że źródła pokarmowe mogą nie dostarczać wystarczającej ilości siarki naszym zwierzętom. Ciekawostką jest, że MSM w organizmach żywych zmniejsza się wraz z wiekiem, co wskazuje, że zwierzęta starsze wymagają dodatkowej suplementacji.
Jakie korzyści niesie suplementacja MSM?
- Blokuje impulsy bólowe we włóknach nerwowych w celu zmniejszenia przewlekłego bólu stawów.
- Zwiększa aktywność kortyzolu, co zmniejsza stan zapalny.
- Poprawia wchłanianie przez komórki niezbędnych witamin i składników odżywczych, co wydłuża życie.
- Ma właściwości przeciwutleniające i może zmniejszać działanie wolnych rodników.
- Ułatwia detoksykację organizmu, ułatwiając trawienie i wypróżnianie.
- Przywraca elastyczność i przepuszczalność błon komórkowych.
- Eliminuje szkodliwe pasożyty w jelitach.
- Zmniejsza objawy alergii.
Mimo wielu korzyści na MSM patrzymy głównie ze strony układu kostnego. Suplementacja nim jest wskazana dla zwierząt zmagających się z chorobą zwyrodnieniową stawów, która prowadzi do degradacji chrząstki. Badania wykazały, że MSM może zakłócić proces niszczenia chrząstki i chronić chrząstkę stawową u zwierząt. Badania dowiodły, że MSM może radykalnie zmniejszyć skutki reumatoidalnego zapalenia stawów, takie jak deformacja i obrzęk. MSM modyfikuje reakcje układu odpornościowego i może chronić przed dalszym rozwojem zapalenia stawów.
MSM jest uważany za bardzo bezpieczny, dzięki czemu MSM można stosować przez długi czas.
Canifelox Moblity - Drożdże Yarrowia lipolytica to źródło substancji czynnych korzystnie wpływających na procesy kościotwórcze, poprawiających gęstość mineralną kości, a także ich wytrzymałość mechaniczną.
Dzika róża jest źródłem wysoko przyswajalnej witaminy C, dzięki czemu wspomaga funkcjonowanie układu odpornościowego oraz przyczynia się do prawidłowej syntezy kolagenu.
Glukozamina i chondroityna to niezbędne składniki mazi i chrząstki stawowej, odpowiedzialne za prawidłowe odżywienie stawu.
MSM to naturalne źródło siarki organicznej, która reguluje procesy wzrostowe, bierze udział w procesach metabolicznych tkanki kostnej i regeneruje tkankę łączną.
Witamina C sprzyja prawidłowej produkcji kolagenu.
Wapń, fosfor, magnez, mangan, miedź, cynk – minerały w wysoko przyswajalnych formach, spełniają istotną rolę w odbudowie i regeneracji układu ruchu.
Jak nauczyć psa pływać? 5 sprawdzonych porad
Piękna pogoda zachęca do aktywności na zewnątrz, oraz do spacerowania ze swoimi pupilami w pobliżu wody. Niekiedy właściciele sami się kąpią i zachęcają swoje pociechy do wspólnego pływania. Może się tak zdarzyć, że w ferworze zabawy, pies wpadnie do wody. Czy nauka pływania i pewność radzenia sobie w wodzie, może pomóc w uratowaniu się?
Szacuje się, że około 10 000 zwierząt domowych umiera przez utonięcie. Niestety groźne sytuacje, wypadki losowe mogą się pojawić, nawet jeśli pilnujemy swoje zwierzęta. A nawet jeśli jesteśmy pewni, że nasze zwierzęta są doskonałymi pływakami, to w stresujących momentach, pies nie jest w stanie pływać.
Niektóre rasy psów są stworzone do pływania. Seter angielski został wyhodowany by pływać, jednak buldogi, mopsy nie będą zbyt chętne do zmoczenia łapek. Należy pamiętać, aby nie zmuszać pupila do pływania i pod żadnym pozorem nie wrzucać go do wody. Naukę pływania należy rozłożyć w czasie, nie wymagać od psa natychmiastowego pokochania wody. Po pierwsze przewodnik psa powinien się wykazać dużą cierpliwością.
Jak bezpiecznie nauczyć psa pływać?
Dzisiaj zdradzamy wskazówki, jak nauczyć psa samodzielnie pływać i radzić sobie w wodzie:
- Zainwestuj w kamizelkę ratunkową dla psa-pomoże ona unosić psa na powierzchni wody, kiedy pies straci grunt po nogami nie wpadnie w panikę.
- Zacznij od płytkiego basenu lub od małej rzeczki bez nurtu. Głębokość i rwący nurt może przestraszyć psa.
- Cierpliwość to najlepszy sposób na budowanie więzi z psem, oraz nauczenie go miłości do wody.
- Chwal psa za każdy mały sukces, spraw że treningi w wodzie będą krótkie max.10 min.
- Ćwiczenia w wodzie są męczące, dlatego rób częste przerwy i wspólnie wypoczywaj z psem w cieniu.
Jakie są zalety z pływania?
Przede wszystkim jakość życia, relaksuje, odchudza, zmniejsza stres, zwiększa wytrzymałość i cyrkulację, doskonale wpływa na kondycję sercowo-naczyniową. Buduje również pewność siebie.
- Woda jest doskonałym treningiem do budowania i rozluźniania mięśni bez potrzeby obciążania chrząstki stawowej.
- Łagodzi nadpobudliwość
- Pomaga łagodzić napięcia w ciele
Stosowanie hydroterapii u psów
Wiedza o pielęgnacji psów wciąż rośnie. Powstają nowoczesne terapie dzięki którym można pomagać w zachowaniu zdrowia fizycznego. Szczególnie zwraca się uwagę na psy po wypadkach, lub na psy chore z układem kostno-stawowym. Hydroterapia jest rodzajem fizykoterapii, dzięki której psy wykonują ćwiczenia w klinice rehabilitacyjnej. Z tego rodzaju rehabilitacji często korzystają psy otyłe, lub te po operacjach, z dysplazją innymi problemami kostno-stawowymi.
Hydroterapia - na czym polega i jak działa?
Hydroterapia to ćwiczenia psa, chodzenie, bieganie w środowisku wodnym, na bieżni, która jest wypełniona wodą. Dzięki poruszaniu się w wodzie psy mogą wzmacniać tkanki miękkie-więzadła, ścięgna, mięśnie, czy najmniejszym obciążaniu chrząstki stawowej. Uważa się, że taki trening doskonale się sprawa u psów z kulawizną. Dodatkowo jest wskazana u psów ze wszelkimi problemami neurologicznymi. Hydroterapia pomaga we wzmocnieniu mięśni, jednocześnie relaksuje je i minimalizuje dyskomfort. Niejednokrotnie psy zaskakują swoich właścicieli na zajęciach z hydroterapii. Dzieje się tak ponieważ w wodzie psy odczuwają mniejszy ból, są w stanie wykonywać większy zakres ruchu, którego nie zobaczy się podczas normalnych spacerów. Efekty hydroterapii są szybkie, mięśnie są bardziej zarysowane, szybciej się budują i mimo, że pracują ciężko, to zarazem się relaksują i wszystkie skurcze nie są możliwe.
Hydroterapia - sposób na odchudzenie psa
Hydroterapia jest również polecana psom w trakcie procesu odchudzania. Psy otyłe nie tylko mają nadmiar kilogramów, ale również ich stawy są w gorszej kondycji. Dlatego zaleca się, aby odpowiednią dietę połączyć z ćwiczeniami na bieżni wodnej. Są one najbardziej znanym rodzajem hydroterapii. Pies wchodzi na bieżnię, a ona stopniowo wypełnia się wodą. Gwarantuje to powolne przyzwyczajanie się do nowych ćwiczeń. Oczywiście specjalista będzie nadzorować trening pupila.
Hydroterapia jest często wybieranym sposobem fizjoterapii przez weterynarzy dla psów po operacjach. Jednak konieczne jest zdjęcie szwów, a rana musi być zrośnięta.
Należy pamiętać, aby przed umówieniem się na sesję terapeutyczną skonsultować się z weterynarzem lub zoofizjoterapeutą.
Odrobaczanie u psów
Robaki stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia Twojego psa. Niekoniecznie muszą być nabyte przed kontakt z psami na spacerach, ale również do zarażenia może dojść tuż przez urodzeniem. Wczesne odrobaczanie i postępowanie zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami powinno redukować ryzyko poważnych chorób spowodowanych zarobaczeniem.
W jaki sposób psy zarażają się robakami?
Jest bardzo prawdopodobne, że prędzej czy później pies zetknie się z robakami, ich larwami lub jajami. Może to nastąpić nawet w łonie matki lub poprzez jej mleko. Jednak do większości zakażeń dochodzi na spacerach, po lasach, łąkach czy nawet ogrodach. Larwy bardzo łatwo mogą wejść do organizmu psa przez wąchanie czy lizanie. Bawienie się z innymi psami również stanowi zagrożenie, ponieważ psy mogą zarazić się robakami lub innymi pasożytami od zwierząt, które padły ich ofiarą.
Jakie typowe objawy występują w przypadku robaków?
W wielu przypadkach w początkowych stadiach lub przy łagodnym zarobaczeniu nie można wykryć żadnych objawów. W zaawansowanych stadiach można spodziewać się biegunki, utraty apetytu, wycieńczenia, zmiany sierści i świądu w okolicy odbytu. Jeżeli szczenię jest już zarażone glisty, można to rozpoznać po rozdętym brzuchu. W przypadku problemów z zarobaczeniem psa często można zauważyć powiązane objawy np. związane z upośledzeniem funkcji przewodu pokarmowego.
Ile trwa odrobaczenie psa?
Kuracja odrobaczająca trwa zaledwie 24 godziny. W tym czasie należy obserwować odchody swojego psa, czy nie ma w nich robaków. Jeśli właściciel zaobserwuje wydalane robaki warto skonsultować się z lekarzem weterynarii i omówić plan odrobaczania.
Odrobaczanie szczeniąt po raz pierwszy
Zgodnie z zaleceniami szczenięta powinny być odrobaczane po raz pierwszy w wieku dwóch tygodni. Później leczenie należy powtarzać co dwa tygodnie, aż do dwóch tygodni po otrzymaniu ostatniego mleka matki.
Regularne odrobaczanie nie tylko pozwala pozbyć się robaków u naszych czworonożnych pupili, ale także pomaga zmniejszyć zagrożenie dla zdrowia naszego i bliskich.
Swędzenie, uporczywe drapanie, lizanie skóry
Swędzenie, uporczywe drapanie, lizanie wybranego obszary skóry, to zachowania zwierzęcia, nad którymi właścicielowi jest trudno zapanować. Pupil może doświadczyć takich dolegliwości ze względy na alergie, infekcje skóry, które są spowodowane bakteriami, drożdżami, ukąszeniem owada, a nawet reakcją na drażniącą substancję np. sól zimą, kąpanie się w stawach, kałużach.
Jak radzić sobie z uporczywym swędzeniem psa?
Zwierzętom tymczasową ulgę przynosi lizanie łap, gryzienie skóry, a nawet ssanie, czy rzucie. Jeśli swędzenie dotyczy większej partii ciała, to często obserwuje się, że zwierzęta ocierają się o przedmioty, intensywnie się tarzają. Dodatkowo próbują się strzepywać, potrząsać uszami. Objawy te są na tyle irytujące dla zwierzęcia, że nie będzie on reagować na polecenia, próby zatrzymania lizania itd. Aby pomóc swojemu pupilowi należy zwrócić się o pomoc do lekarza weterynarii. Przed wizytą u weterynarza przeprowadźmy wnikliwą obserwację psa i zanotujmy ważne informacje tzn. od kiedy pies ma nietypowe zachowania, jak często, czy po jakiś aktywnościach, zjedzeniu pokarmu bardziej się nasilają? Są to bardzo ważne informacje, dzięki którym lekarz weterynarii będzie w stanie postawić odpowiednią diagnozę i kierunek leczenia. Nie pomijajmy żadnej informacji, jednak też nie popadajmy w panikę. Jeśli nasz pies wykazuje tylko jeden objaw np. uporczywe lizanie, to nie dopowiadajmy, że ciągle się tarza, drapie i jest osowiały. Tak dramatycznie przedstawiony przez nas obraz może zaważyć o niewłaściwie postawionej diagnozie.
Jak monitorować intensywność swędzenia u psa?
Narzędziem które bardzo pomaga jest określanie skali swędzenia od 1-10, gdzie kolejność rosnąca świadczy o intensywności problemu. 1-2 to normalne zachowania, odruch lizania, dbania o czystość skóry, 3 jest pierwszym etapem alarmu, Skala ta jest doskonała, aby analizować po jakich sytuacjach, porach dnia, lub roku swędzenie się nasila lub ustaje.
Rola odpowiedniego żywienia w walce ze swędzeniem
Odpowiednie żywienie może wspierać redukowanie swędzenie, poprawiać komfort zwierzęcia, dodatkowo wspomagać utrzymanie zdrowej, sprężystej skóry i miękkiej, błyszczącej sierści. W przypadku psów doskonale sprawdza się dodatek to żywienia podstawowego kwasów tłuszczowych omega 3 i omega 6. Bogactwem pierwszych są nasiona lnu i ryb, natomiast drugich olej słonecznikowy, oleju z nasion ogórecznika lekarskiego i olej z nasion czarnej porzeczki. Szczególnie dużo mówi się o olejach z wątroby dorsza, które są bogatym źródłem kwasów EPA / DHA. Nie tylko pozytywnie wpływają na zdrowie skóry i sierści, ale również poprawiają parametry krwi. To doskonały składnik w diecie psów, które zmagają się z różnymi chorobami świądowymi i zapalnymi, ponieważ wspierają zmniejszanie się objawów.
W linii Canifelox dla psów i kotów można odnaleźć produkt Canifelox Skin&Coat w wersji dla kotów i dla psów. Preparaty to kompleksowe formuły wspierające zdrowy wygląd skóry i sierści dla kotów i psów wszystkich ras
o wrażliwej skórze, zalecana szczególnie w okresie wymiany okrywy włosowej, przy problemach z włosem szorstkim, matowym, pozbawionym połysku oraz przy nadmiernej jego utracie, a także u zwierząt predysponowanych do schorzeń o podłożu alergicznym. Karmy uzupełniające w postaci wyjątkowej kompozycji estrów kwasów tłuszczowych omega 3-6-9. Produkt bogaty jest w kwasy tłuszczowe DHA, EPA, które stanowią kluczowy element zrównoważonej diety kota.
Zaczerwienia oczu u psa o czym świadczą
Zwierzęta podobnie jak ludzie cierpią na różne problemy z oczami. Zwykle pierwszymi sygnałami, które mogą świadczyć o problemach z oczami, jest łzawienie, światłowstręt, zaczerwienienie, opuchlizna. Objawy u niektórych psów mogą być łagodne i proces leczenia będzie krótki, jednak inne zwierzęta mogą nie mieć tyle szczęścia i proces leczenia może być długi, a brak natychmiastowej reakcji może zagrażać wzrokowi psa.
Najczęstsze przyczyny zaczerwienienia oczu u psów
Niemal każdy właściciel psa widział u swojego psa zaczerwienione spojówki oka np. po pływaniu w jeziorze, po długim spacerze podczas wietrznej pogody, lub po bieganiu w wysokich trawach. W dużej ilości przypadków możemy sobie poradzić z takimi problemami, stosując napary z roślin. Jednak niekiedy sytuacja będzie wymagać konsultacji u weterynarza.
Zapalenie spojówek, jaskra i inne problemy
Oczy to delikatny, wysoce unaczyniony organ. Rozbudowana sieć naczyń krwionośnych dostarcza składniki odżywcze, ale również rozprowadza komórki odpornościowe i przeciwzapalne, dzięki czemu oko jest chronione przed zagrożeniami oraz patogenami. Najbardziej narażonymi częściami oka na wszelkie urazy i choroby jest rogówka, powieki, spojówka, twardówka, soczewka i siatkówka. Kiedy dochodzi do zaczerwienienia oka, to świadczy to o nabrzmiałych naczyniach włosowatych, które nie są widoczne gołym okiem. Zaczerwienienie oczu może być spowodowane kilkoma stanami i chorobami. Właściwa diagnoza i odpowiednio dobrane leczenie są konieczne, aby wymyślić odpowiedni, ukierunkowany i skuteczny plan leczenia. Poniżej omówienie najczęstszych przyczyn zaczerwienienia oczu psów:
Zapalenie spojówki jest bakteryjnym zapaleniem tkanki śluzowej otaczającej oko i pod powieką. Charakterystycznymi objawami jest zielona lub żółta wydzielina z oka, białko oka będzie przekrwiona, a rogówka przezroczysta. Zwierzę odczuwa dyskomfort, dlatego będzie mrużył oko i próbował się w nie drapać. Zapalenie spojówek często spowodowane jest alergią, ale leczy się je poprzez zakraplanie kropi na zapalenie bakteryjne, w trudniejszych przypadkach może być konieczne podanie sterydu.
Jaskra u psów to nic innego jak zwiększone ciśnienie w oku. W normalnym funkcjonowaniu przez oko wpływa płyn i z niego wypływa, ta jest utrzymywanie zrównoważone ciśnienie. W przypadku jaskry wpływa zbyt dużo płynu i powoduje on wyższe ciśnienie. Wczesnymi objawami jaskry jest ból oka, zaczerwienienie W miarę postępu choroby dochodzi do powiększania się oka, staje się bardziej bolesne, a rogówka jest mętna. Leczenie polega na podawaniu leków regulujących przepływ płynów, tak aby zmniejszyć ciśnienie w gałce ocznej.
Zaczerwienienie oczu po spacerze, podczas którego pies biegał w wysokich trawach, lub pływał, może być spowodowane podrażnieniem wynikającym ze wpadnięcia do niego ciała obcego. Może być to źdźbło, nasiono, piasek. Wówczas bardzo szybko dochodzi do odpowiedzi immunologicznej, która powoduje przekrwienie oka. Obcy materiał powoduje duży dyskomfort, pies może reagować nerwowo na próby sprawdzania i wyciągania nieproszonego elementu. Najczęściej możemy sobie samodzielnie poradzić, np. płucząc oko solą fizjologiczną.
Niezależnie od urazy konieczne jest szybkie podjęcie kroków. Nie można ignorować uszkodzeń oka, ponieważ może być to poważne w skutkach. Mimo że przyczyn zaczerwienienia oczu jest dużo, a niektóre da się opanować samodzielnie, to niektóre wymagają pilnej interwencji lekarza weterynarii.
Odwodnienie u kota
Woda jest jednym z najbardziej podstawowych elementów w żywieniu kotów, jest niezbędna do życia. Jej odpowiedni poziom utrzymuje organizm w zdrowiu i pomaga we właściwym funkcjonowaniu. Brak zapewnienia odpowiedniej ilości wody w żywieniu kota może skutkować odwodnieniem, które zagraża życiu. Do stanu odwodnienia dochodzi kiedy zwierzę traci nadmierną ilości płynów z organizmu i nie pobiera jej dużo. Woda jest potrzebna nie tylko do transportu składników odżywczych, ale również usuwa toksyny z organizmu.
Stan odwodnienia można spowodować poprzez brak podawania odpowiedniej ilości wody do organizmu, ale również przy braku reakcji przy wymiotach , czy biegunkach. Dieta kota powinna być oparta na mięsie/karmach mokrych, które niosą w sobie duże ilości wody. Karma sucha co prawda jest wygodna do przechowywania, podawania, jednak zawiera bardzo mało wody. Po trafieniu do żołądka zaczyna czerpać z niego wodę. Przy każdym sposobie żywienia należy zapewnić wodę. Niektóre koty chętnie pobierają ją z miseczki, a niektóre wymagają fontann.
Odwodnienie może skutkować gorączką, udarem cieplnym, wymiotami, cukrzycą. Aby zapobiegać odwodnieniu jeszcze dzisiaj oblicz, ile wody potrzebuje Twój kot. Mówi się, że są to 88.72- 118.29 mL na 2,2 kg. Kiedy kot będzie na diecie opartej na BARF, karmie mokrej to spożycie dodatkowej wody będzie mniejsze. Karmy te składają się z min. 80% wody.
Podstawowymi objawami, które będą świadczyć o odwodnieniu jest utrata energii, dyszenie, brak apetyty, apatia, suche dziąsła. Dodatkowym testem na sprawdzenie, czy nasz pupil jest odwodniony jest delikatne chwycenie fragmentu skóry na łopatce i puszczenie. Szybki powrót skóry będzie świadczył, że zwierzę jest nawodnione. Natomiast odwodniona skóra będzie wracać do swojego kształtu przez długi czas. Skóra zostająca w zrobionej przez nas fałdce nie wróci do swojego kształtu.
Pierwszą reakcją po zauważeniu odwodnienia jest natychmiastowa wizyta u weterynarza i podanie kroplówki. W międzyczasie można oczywiście podać wodę przez strzykawkę do pyszczka, jednak nie dostarczy ona soli mineralnych w odpowiedniej ilości. Wizyta u weterynarza jest nieunikniona.
Odwodnienie szczególnie zagraża kotom i których zdiagnozowano raka, cukrzycę, nadczynność tarczycy i nerek. Na niekorzyść wpływa również wiek. W przypadku starszych zwierząt poziom tolerancji na brak wody jest znacznie niższy.
Po wyjściu zwierzęcia ze stanu odwodnienia nadal należy do obdarzyć szczególną opieką i uwagą. Wspaniale sprawdzi się liczenie spożycia wody, badania kontrolne i wizyty.
Zdrowie skóry i włosa u kota
Skóra jest największym organem ciała wielu zwierząt, również kotów. Ma wiele funkcji, ponieważ jest pierwszą barierą, która ma kontakt ze światem zewnętrznym. Dodatkowo reguluje temperaturę ciała i jest organem zmysłu. Skóra nie jest skomplikowana w swojej budowie, składa się z trzech warstw (naskórka, skóry właściwej, warstwy zewnętrznej), które mają określone funkcje. Skóra właściwa odpowiada za wytwarzanie przydatków, czyli włosów, pazurów. Najbardziej zewnętrzna (naskórek) stanowi najbardziej narażoną warstwę skóry na czynniki zewnętrzne i urazy np. otarcia. Naskórek nieustannie ulega przebudowie, dzięki procesowi keratynizacji jest gubiony stary, a budowany nowy. Proces ten warunkuje możliwość pełnienia funkcji zatrzymywania płynów, substancji odżywczych i nieprzepuszczanie niepożądanych substancji. Siłę tej bariery i tempo.
Na tempo wymiany komórek wpływa odżywianie, hormony, czynniki tkankowe, komórki odpornościowe skóry oraz czynniki genetyczne. Choroby, niektóre leki i stany zapalne również wpływają na prawidłowy wzrost komórek i keratynizację. Żywiąc w sposób odpowiedni i zbilansowany można wpłynąć na poprawę zdrowia, metabolizmu i funkcjonowania komórki. Odpowiednie odżywienie może poprawiać pigmentację, elastyczność skóry. Ciekawostką jest, że zdrowa skóra i naskórek zapewniają lepsze czucie u kotów.
Niezbilansowane żywienie, niedobory będą dawać o sobie znać poprzez spadek jakości włosa, wypadanie, łamanie się, szorstkość i matowość. Dlatego jeśli chcemy zadbać o jego kondycję, pierwszą rzeczą jest wzięcie pod lupę aktualnego żywienia, oraz dopasowanie go pod specyficzne okresy w roku. Na wiosnę i jesień koty gubią sierść, jest to spowodowane naturalną odpowiedzią na zmiany temperatury i ilość światła. Niestety włos i skóra są delikatne i bardzo podatne na czynniki zewnętrzne, leki, środowisko i pielęgnacje.
Zdrowa okrywa włosowa nie tylko będzie cieszyć oko i dłoń właściciela, ale również pełni funkcje ochronne np. przed uszkodzeniem i promieniowaniem. Gęsta sierść i grube włosy w zimie i chłodniejszych temperaturach jest w stanie zachowywać ciepło i zapewniać odpowiednie ogrzewanie kota. W przypadku wysokich temperatur podczas lata, sierść pomaga w chłodzeniu skóry, ponieważ letnia okrywa jest grubsza, krótsza i ma mniej włosów wtórnych. Zapewnia to lepszy przewiew.
Niedobory żywieniowe, które przekładają się na kondycję skóry i włosa głównie dotyczą wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, cynku i witamin. Kwasy tłuszczowe Omega 3 i 6 odgrywają ważną rolę w diecie kotów, zapobiegają reakcją zapalnym, pojawianiu się świądu lub schorzeń skóry. Kwasy tłuszczowe omega 3-6-9 wspierają prawidłowe odżywienie, nawilżenie i dotlenienie skóry, dzięki czemu sierść nabiera połysku, miękkości i witalności.
Kompleksowa formuła wspierająca zdrowy wygląd skóry i sierści dla kotów wszystkich ras
o wrażliwej skórze, zalecana szczególnie w okresie wymiany okrywy włosowej, przy problemach z włosem szorstkim, matowym, pozbawionym połysku oraz przy nadmiernej jego utracie, a także u zwierząt predysponowanych do schorzeń o podłożu alergicznym.
Karma uzupełniająca w postaci wyjątkowej kompozycji estrów kwasów tłuszczowych omega 3-6-9. Produkt bogaty jest w kwasy tłuszczowe DHA, EPA, które stanowią kluczowy element zrównoważonej diety kota.
Witaminy E, A i D3 pomagają w ochronie komórek przed działaniem stresu oksydacyjnego, tzn. niekorzystnym działaniem wolnych rodników, co przyczynia się do spowolnienia procesu starzenia komórek skóry.
Specjalnie opracowana formuła w postaci bioestrów kwasów tłuszczowych cechuje się wysoką bioretencją, co gwarantuje najwyższą skuteczność działania i zapobiega przedwczesnemu wydalaniu z organizmu. Preparat zawiera prawidłowy stosunek kwasów omega 3 do omega 6 wynoszący 10:1.
Dirofilarioza u psów
Pasożytnicza choroba, która prowadzi do ciężkiej choroby płuc, niewydolność serca, oraz innych uszkodzeń narządów. Stanowi śmiertelne zagrożenia dla psów, kotów, fretek. Wywołują ją pasożyty Dirofilaria immitis, które przenoszone są przez ugryzienie komara. Dojrzewanie i namnażaniem pasożytów przebiega w organizmie zwierzęcia (np. psa,kota)
Cykl zakażenia rozpoczyna się kiedy komar ugryzie psa, który już jest zakażony. Wówczas komar zostaje zainfekowany larwami-mikrofilariami i potrzebuje od 10 do 14 dni, oraz odpowiednio komfortowych warunków środowiskowych, aby mikrofilarie stały się zakaźne. Następnie kiedy ugryzie on zdrowego psa dochodzi do rozprzestrzeniania się larw. U nowo zarażonego osobnika potrzeba około 6 do 7 miesięcy, aby zakaźne larwy dojrzały do dorosłych nicieni sercowych.
Mikrofilare już w komarze przechodzą przez kilka stadiów, aż potem staną się larwami zakaźnymi L3 i wówczas przechodzą przez do fazy L4 w organizmie psa i kota. Proces przejścia wynosi na ogół od 45 do 60 dni. Larwy w stadium L3 i L4 można zabić sięgając po sprawdzone preparaty odrobaczające. Jednak kiedy okaże się, że nasze zwierzę wydaliło martwe pasożyty warto zadbać o regenerację jego śluzówki. Wówczas warto sięgnąć po prebiotyki i probiotyki.
Niezauważone pasożyty mogą żyć w organizmie psa nawet do 7 lat. Wyglądem przypominają gotowane spaghetti. Samice są nawet o połowę krótsze niż samce. Średnia ilość robaków żyjących u psów wynosi 15 robaków, ale liczba ta może wynosić nawet do 250 osobników.
Jakie objawy powinny zaniepokoić właściciela?
Nasilenie objawów nie tylko jest związane z ilością pasożytów w organizmie, z czasem z jakim pies walczy z nimi, ale również z jego stanem i aktywnością. Objawy choroby nie są oczywiste, niekiedy psy posiadające wiele dorosłych pasożytów są aktywne, dopisuje im apetyt. Na przestrzeni lat praktyki weterynaryjnej, lekarze stworzyli cztery etapy choroby i dopasowali odpowiednie objawy:
- Klasa 1: Brak objawów lub łagodne np. sporadyczny kaszel
- Klasa 2: Łagodne do umiarkowanych np. sporadyczny kaszel, zmęczenie po umiarkowanej aktywności
- Klasa 3: Poważniejsze objawy, takie jak pogorszenie wyglądu, uporczywy kaszel, zmęczenie po łagodnej aktywności. Problemy z oddychaniem i objawy niewydolności serca.
- Klasa 4: Zespół Caval – brak przepływu krwi, konieczna szybka operacja. Niekiedy psy wykazują uszkodzenia serca, płuc, wątroby i nerek, co prowadzi do zgonu.
Czy są testy na dirofilariozę?
Lekarz weterynarii na ogół wykonuje badania krwi, aby sprawdzić psa pod kątem pasożytów. Test antygenowy pozwala na wykrycie specyficznych białek, zwanych antygenami. Uwalniają je dorosłe samice pasożytów do krwioobiegu psa. Jednak należy wiedzieć, że najwcześniej białka pasożytów można wykryć w krwiobiegu psa około 5 miesięcy po ukąszeniu przez zakażonego komara.
Czy psy mogą się zarazić między sobą?
Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy wrócić do informacji o wektorze, czyli o komarze. Tylko komary są w stanie przenosić mikrofilarie na psy. Przez co nie możliwe jest zarażenie się między psami, tak samo z psa na człowieka.
Czy można zapobiegać rozwojowi robaczycy?
Tak, istnieją środki zapobiegające robaczycy, które zabijają larwy w L3 i L4 u psów i kotów. Najlepiej zapytać lekarza weterynarii, który preparat będzie najlepszy dla naszego pupila. Warto również zapytać o konkretną dawkę i sposób podawania preparatu.
Mikrobiom u psów i kotów - czy ma znaczenie dla zdrowia?
Populacja zwierząt domowych stale wzrasta, na przestrzeni lat nawet w czasie pandemii Covid obserwuje się rozwój rynku zoologicznego. Statystyki przede wszystkim skupiają się na krajach zachodnich. Historia udomowienia zwierząt sprawiła, że psy i koty są doskonałymi przyjaciółmi człowieka. Zmieniające się prawo również przyczynia się do traktowania zwierząt jako stuprocentowych członków rodziny. Rozwój rynku, hodowli zwierząt nie tylko jest korzystny dla ludzi, ale również dla zwierząt. Badacze robią wszystko, aby zapewnić lepszy dobrostan, ulepszone techniki leczenia weterynaryjnego i innowacyjne żywienie. Odżywianie jest elementem, który przekłada się na zdrowie, długość życia, funkcje behawioralne i wiele innych. A kiedy nasz pupil jest szczęśliwy i zdrowy to właściciel również. Kilka lat temu bardzo dużo zaczęło się mówić o mikrobiomie ludzkim, jego wpływie na organizm, odporność. Zgromadzona wiedza została wykorzystana w żywieniu zwierząt. Zatem czy stosowanie probiotyków w żywieniu psów i kotów przekłada się na lepszy dobrostan?
Psy i koty w przeszłości głównie wybierały dietę wysokobiałkową, żywiły się innymi mniejszymi ssakami, ptakami, a udział zbóż w ich diecie był znikomy. Rozwój branży, nowe trendy, humanizacja ich żywienia sprawiły, że dotychczasowe przystosowanie do diety wysokobiałkowej zostało zastąpione dietą wysokowęglowodanową, wysokoprzetworzoną. Co za tym idzie mikrobiota tych zwierząt uległa zmianie, oraz została zmniejszona bioróżnorodność organizmów. Badania wykazały, że skład i aktywność mikrobioty są powiązane z chorobami i problemami ze strony układu pokarmowego u naszych pupili. Początkowo zauważono w medycynie, że nasze zdrowie, odporność zależy w dużej mierze od jelit, a konkretnie od mikrobioty. Zdrowia, silna, rozwinięta będzie się przekładać na nasze zdrowie fizyczne, oraz psychiczne. To samo zaobserwowano u zwierząt towarzyszących. Mikrobiom znajdujący się w przewodzie pokarmowym wpływa na wchłanianie składników odżywczych, ochronę przed patogenami i funkcje troficzne. Wyniszczenie jej wynikające stanami zapalnymi, antybiotykoterapią będą wpływać na obniżenie wchłaniania składników, są również ryzykiem do rozwinięcia się choroby. Wiele tych zaburzeń będzie dawać o sobie znać, a najczęstszymi objawami są biegunki, otyłość, alergie.
Obecnie rozwój diagnostyki i wiedzy na temat mikrobioty przyczyniły się ułatwienia przeprowadzania badań. Poznano, że skład mikroflory jelitowej jest bardzo podobny u kotów i psów. Bakterie Firmicutes, Bacteroidetes, Proteobacteria, Fusobacteria i Actinobacteria są gatunkami najczęściej obserwowanymi w najwyższej ilości w jelitach psów i kotów. Jednak badania z 2020 roku udowodniły, że psy charakteryzują się wyższym stosunkiem bakterii Enterococcus, Fusobacterium, Megamonas i SMB53 w porównaniu do kotów, które to się wyróżniają wyższą zawartością bakterii Aldercreutzia, Alistipes, Bifidobacterium, Carnobacterium, Collinsella, Coprococcus, Desulfovibrio, Faecalibacterium, Oscillospira, Parabacteroides, Peptococcus, Peptostreptococcus, Ruminococcus, Slackia i Sutterella. Jednak na proporcje składu mikrobioty wpływają również inne czynniki. Zależą od czynników takich jak rasa, dieta, wiek, środowisko życia i formy leczenia. Kiedy badanie mikrobioty wskaże niewłaściwe wyniki, potencjale infekcje, lekarz weterynarii szybko może zaproponować różne terapie. Jedną z nich jest stosowanie probiotyków. Już wiadomo, że preparat probiotyczny powinien być złożony z min. 3-5 szczepów, tak aby pożyteczne bakterie mogły się osiedlić na określonych odcinkach przewodu pokarmowego. Lactobacillus należą do bakterii, które zasiedlają powszechnie wszystkie części jelita psa, a najczęściej obserwowanym gatunkiem jest Lactobacillus acidophilus. Badanie składu mikrobioty u psa, który posiada duże ilości Lactobacillus fermentum, Lactobacillus rhamnosus i Lactobacillus salivarius zostanie uznany za zwierzę charakteryzujące się bardzo dobrym profilem bakterii i oznaczają zdrowe jelita. Natomiast znane Bifidobakterie nie tylko są ważne dla ludzi, ale również dla zwierząt. Obfite ilości będą występować u zwierząt zdrowych, natomiast ich mała zawartość będzie informować o potencjalnym IBD u kotów.
Następna cześć o roli żywienia w kształtowaniu mikrobiomu za tydzień.
Jak stres wpływa na zwierzęta?
Wiele problemów zdrowotnych, nawracające biegunki, wymioty, choroby serca mogą być następstwami stresu i niepokoju u zwierząt. Świadomość właścicieli zwierząt, behawiorystów i weterynarzy na przestrzeni lat bardzo wzrosła i jest ciągle doskonalona. Świat nauki dąży do jak najlepszego poznania funkcji mózgu i zrozumienia jego funkcjonowania. W przypadku stresu i niepokoju najbardziej interesujący wydaje się obszar pnia mózgowego. Natomiast mózg jest obszarem zainteresowań w przypadku pojawienia się problemów behawioralnych.
Wielu właścicieli zgłasza problem, że w czasie podniecenia emocjonalnego, nie mają kontaktu ze swoim pupilem. Mimo wydawania poleceń pies nie słucha, nie wykonuje ich. Takie zachowanie to nic niepokojącego, a wręcz normalnego. Powodem takiego zachowania jest układ limbiczny, będący centrum emocjonalnym. Wysokie pobudzenie, ekscytacja powodują aktywację tego układu. W takich momentach zdolność zwierzęcia do klarownego myślenia jest obniżona. Podsumowując, w przypadku reakcji na stres, dochodzi do aktywacji układu limbicznego, a układ odpowiedzialny za logiczne myślenie jest osłabiony. Najnowsze badania naukowe dowodzą, że nawet jednego wydarzenie, które zestresowało zwierzę może mieć wpływ na przyszłe zachowania i reakcje.
Reakcji na stres i lęk nie da się uogólnić. Są zwierzęta bardziej wrażliwe, które będą reagować pogorszeniem apetytu, oddawaniem moczu poza kontrolą, inne zwierzęta będą reagować agresja czy zwiększoną aktywnością. Niemiej jednak ostry stres może mieć wpływ na zdrowie i zachowanie naszego pupila.
Odpowiednia socjalizacja na wczesnych etapach życia jest w stanie modulować reakcje na nieznane bodźce w późniejszych latach. Łagodne stresory, które się pojawiają w trakcie poznawania Świata przez pupila stymulują układ nadnerczy, hormonalny, przysadki mózgowej, co warunkuje lepsze zdolności do radzenia sobie z wyzwaniami. Natomiast kiedy pies nie przejdzie odpowiedniej socjalizacji, lub jest narażony stres, wykazuje zmiany behawioralne dochodzi do podwyższenia poziomy prolaktyny, CRH i ACTH. W przypadku do przewlekłego stresu dochodzi do wzrostu kortyzolu, obciążenia układu odpornościowego i obciążenia układów.
Psy i koty zestresowane mogą wykazywać objawy takie jak: napięte mięśnie, ziajanie, dyszenie, spłaszczone uszy, gotowość do działania, pobudliwość, ślinotok, wokalizacja, niechęć do zabiegów pielęgnacyjnych. Im szybciej zauważymy, że nasze zwierzę ma problemy tego typu i szybciej zareagujemy np. wprowadzając suplementację, terapię behawioralną czy leki to zwiększamy szanse na powodzenie.
Pamiętajmy, że okres noworoczny to bardzo wymagający czas dla zwierząt. Większość pupili z trudem przechodzi przez Noc Sylwestrową. Nawet dwa dni stresu mogą skutkować osłabieniem układu odpornościowego, zaburzeniami układu trawiennego, a w Nowy Rok wejdziemy do gabinetu weterynaryjnego, zamiast witać nowy rozdział w naszym życiu.
Zadbaj o swojego pupila, przygotuj go na bezstresowe powitanie Nowego Roku!
Wścieklizna - zagrożenie dla ssaków
Wścieklizna choroba zapomniana, która od paru lat jest coraz częściej spotykana i jest prawdziwym zagrożeniem dla psów, kotów i innych ssaków. Finał choroby może być przykry dla właściciela zwierzęcia, ponieważ wścieklizna jest nieuleczalna. Zgodnie z przepisami w Polsce jest obowiązek szczepienia psów po ukończeniu 3. miesiąca życia, co 12 miesięcy. W Polsce głównymi nosicielami wścieklizny w Polsce są lisy i nietoperze. Nie ma sprawdzonego antidotum na wyleczenie pacjenta. Jedynym sposobem na zapobiegnie rozprzestrzenianiu się wścieklizny, są coroczne szczepienia.
Do zarażenia wścieklizną dochodzi po kontakcie z wirusem z rodzaju Lyssavirus, który może być przekazany przez ślinę, błonę śluzową i krew. Stanowi zagrożenie dla każdego ssaka, również dla zwierząt. Wirus wścieklizny atakuje mózg i rdzeń kręgowy. Wszystkie ssaki, w tym psy i ludzie, mogą zachorować na wściekliznę w wyniku ugryzienia, zadrapania. W większości przypadków o zakażeniu wścieklizną dowiadujemy się na podstawienie niepokojących, typowych objawów. Wówczas niestety pacjenta nie da się uratować. Przy wczesnym wykryciu wirusa możliwe jest wyleczenie, dlatego jeśli po spacerze w lesie czy na polu zauważyłeś ugryzienie, lub zadrapanie, lepiej zbadaj swojego pupila. Mimo ze okres inkubacji po ugryzieniu wynosi od dwóch do dziesięciu tygodni to po wystąpieniu pierwszych objawów wścieklizny choroba trwa od jednego dnia do jednego tygodnia, wtedy jest już za późno. Szybkość pojawienia się objawów będzie się związana z odległością rany do mózgu. Zranienie zainfekowane wścieklizną które będzie blisko mózgu szybciej da o sobie szybciej znać. Wirusy wścieklizny rozprzestrzenia się bardzo szybko przez krwiobieg, wolniej przez nerwy, docierając za ich pomocą do miejsca przeznaczenia, czyli do mózgu. Objawami wścieklizny jest dysfunkcja ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Choroba rozwija się zazwyczaj w trzech fazach, przy czym właściciele psów często nie rozpoznają pierwszej z nich. Pierwsza faza dotyczy pojawienia się gorączki, biegunki, wymiotów, kaszlu, czasami mogą się pojawić sporadyczne zmiany usposobienia. O wkroczeniu w drugą fazę mówimy kiedy zwierzę jest wrażliwe na otoczenie, światło, powietrze i szum wiatru. Widok wody może być bodźcem do nienaturalnego zachowania. Zwierzęta mogą być agresywne, wybuchowe, niespokojne. Charakterystyczne jest ślinienie się, skurcze mięśni. Jednym z najbardziej znanych objawów wścieklizny u psów jest pienienie się w jamie ustnej. Psy na tak zaawansowanym etapie nie kontrolują swoich mięśni - szczególnie w głowie i gardle. Ostatecznie oddychanie nie jest możliwe, co prowadzi do śmierc. Trzecia faza jest bezpośrednim zagrożeniem życia, u zwierzęcia wkraczającego w tę fazę obserwuje się skurczem paraliż i śmierć z powodu porażenia dróg oddechowych (uduszenie).
Podejrzenie zakażenia wścieklizną należy zgłosić właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii. Podejmuje on decyzje o dalszym trybie postępowania. Jeżeli istnieje podejrzenie o kontakcie ze zwierzęciem chorym na wściekliznę, powiatowy lekarz weterynarii może zdecydować o poddaniu psa obserwacji lekarsko-weterynaryjnej. Z reguły obserwacji poddane zostają zwierzęta, odnośnie których brak pewności co do ciągłości szczepień. Szczepienia są podstawą zapobiegania wściekliźnie. Sprzyjają wytwarzaniu przeciwciał, ale jest skuteczne tylko wtedy, gdy jest podawane przed dostaniem się wirusa do układu nerwowego. Nowoczesne szczepionki przeciwko wściekliźnie dla psów, kotów, koni i fretek są niezwykle bezpieczne i skuteczne.
Kule włosowe u kotów
Kule włosowe u kotów są nieprzyjemne nie tylko dla zwierzęcia, ale również są stresujące dla właściciela. Stanowią poważne zagrożenie, ponieważ mogą powodować blokady jelitowe. Istnieją sposoby, aby zapobiegać nieprzyjemnym konsekwencją.
Codzienna pielęgnacja, czesanie sierści kota powinna być codziennością. Warto poświęcić kilka minut dziennie na czynności pielęgnacji. Inaczej Twój kot będzie usuwał luźną sierść, zbierając ją przez haczykowatą strukturę języka. Koty które nie mają trudności z usuwaniem włosów i wydalają je wraz z kałem. Niestety u kotów, które mają predyspozycje do powstawania bezoarów dochodzi do gromadzenia się włosów i zbijania się ich, wówczas mogą doprowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Niekiedy zdarza się, że kot próbuje zwymiotować kulę włosową, aby się jej pozbyć. Powoduje to u kotów dyskomfort, ponieważ bezoar przechodzi przez wąski przełyk, a w trakcie tej drogi ulega zwężeniu i spłaszczeniu. Kule włosowe najczęściej pojawiają się u ras długowłosych. Koty krótkowłoso dużo lepiej radzą sobie z wydalaniem sierści. Zaleca się, aby koty długowłose strzyc co pół roku.
Będąc właścicielem kota, możesz nawet nie być świadomy, czy zdarzyło się kiedyś Twojemu pupilowi zwymiotowanie kuli włosowej. Jednak są posiadacze zwierząt, którzy doskonale wiedzą, jakie objawy towarzyszą w przypadku zakłaczenia. Odgłos towarzyszący pupilowi eliminującymi kulę włosową w pierwszym kontakcie może być niepokojący. Jeśli zaobserwujesz objawy, które mogą świadczyć o zalegającej kulki włosowej natychmiast umów swojego pupila do weterynarza, ponieważ brak interwencji może skutkować zagrożeniem życia. Miej na uwadze kiedy Twój kot wymiotuje, jest apatyczny, ma biegunkę lub zatwardzenie.
Dostosuj dietę kota i stosuj pasty odkłaczające dla kota:
- zwiększ zwartość wody w pożywieniu, rozważ przejście z diety suchej na mokrą. Głównie celem żywienia kotów z predyspozycjami do powstawania kul włosowych jest nawilżenie układu trawiennego, tak aby masa włosów miała szansa na przejście. Zapewnij pupilowi miskę ze świeżą wodą, tak aby zawsze mógł nawilżyć gardło i żołądek.
- dodaj więcej ryb do diety – ryby są wspaniałym źródłem białka, dostarczają również olejów, dzięki czemu kule włosowe mają szanse na łatwiejsze przejście. Dodatkowo są dobrym źródłem kwasów Omega 3,6,9 i odżywiają mózg.
-dodatkowo w żywieniu zadbaj o dobrej jakości błonnik, który dba o poprawne funkcjonowanie jelit i regularność wypróżnień.
Canifelox Senior, zadbaj o jesień życia swojego pupila
Starzenie się jest naturalnym procesem fizjologicznym u wszystkich gatunków zwierząt i ludzi. Początkowo zmiany przebiegają w sposób niezauważalny, jednak wraz z upływem czasu zaczynają postępować – włos zaczyna bieleć, wzrok ulega pogorszeniu, dochodzi do upośledzenia metabolizmu i wchłaniania składników odżywczych, zmiany prowadzą do osłabienia funkcji fizjologicznych i zmian behawioralnych.
Psimi seniorami są czworonogi ras olbrzymich po przekroczeniu 5 roku życia, ras dużych od 6 i średnich powyżej 7 a u małych od 8. Mimo, że wiele źródeł ma własne metody obliczania tego wieku. To przyjęło się, że pies zaczyna być seniorem po przeżyciu 75-80% przewidywanej długości życia.
Według statystyk około 50% wszystkich psów stanowią te starsze. Zabiegi fizjoterapeutyczne, mieszanki uzupełniające oraz modyfikacje diety, pomagają wydłużać życie zwierząt i zapewniają im lepszy komfort życia.
U psów starszych zmniejsza się odporność, co skutkuje zwiększoną zachorowalnością. Najczęściej obserwowanymi problemami zdrowotnymi są:
- nowotwory –najczęstszy powód śmierci powyżej 10 roku życia. Na przestrzeni ostatnich lat niepokojąco wzrosła ilość psów chorujących na raka. Wczesne wykrycie zwiększa szanse na wyleczenie. Dieta bogata w antyoksydanty może się okazać skuteczną metodą profilaktyki oraz wsparciem przy leczeniu.
- zwyrodnienie stawów (osteoarthritis) jest chorobą, wskutek której dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia chrząstki stawowej i dotyczy około 20% starszych psów. Schorzenie powoduje duży dyskomfort i ból. Pies nie ma ochoty na długie spacery, ma problem z chodzeniem po nierównej powierzchni, często utyka. Choroba jest nieuleczalna, jednak istnieją sposoby, które zahamują postęp oraz znacznie złagodzą ból. Nadwaga znacznie przyspiesza postęp zwyrodnienia.
- zaćma, pogorszenie wzroku - Zaćma może się pojawiać u każdego psa bez względu na wiek, rasę i wielkość. Oko staje się niebieskie, soczewka mętna. Schorzenie jest często związane z cukrzycą. Nadmiar glukozy we krwi u psów otyłych, skutkuje poważnymi problemami związanymi ze wzrokiem. Wcześnie wykryta zaćma podlega próbie chirurgicznego usunięcia. Dieta bogata w witaminę C, A, E, cynk, chrom, taurynę, selen, luteinę, kwasy omega 3 może mieć wpływ na poprawę wzroku.
- choroby układu moczowo-płciowego – Z powodu anatomii suki są na nie bardziej podatne niż samce. Najczęstszą przyczyną są bakterie, ale też wirusy i grzyby. Objawy infekcji można obserwować zarówno w zachowaniu psa, jak i w wyglądzie moczu. Towarzyszący ból może powodować apatię.
- choroby układu pokarmowego – Z wiekiem psy są bardziej delikatne, dochodzi do powierzchni kosmków jelitowych. Często psy starsze mają wrażliwy układ pokarmowy.
- choroby wątroby – Przewlekła niewydolność wątroby występuje najczęściej u psów starszych i związana jest ze zwyrodnieniem. Takie psy wymagają specjalistycznej diety bogatej w dobrej jakości, strawne białko, obniżonej zawartości tłuszczu.
- choroby układu krążenia – psy w podeszłym wieku często chorują na powiększenie mięśnia sercowego lub niedokrwienie serca. Wydolność i funkcjonowanie serca są dużo niższe.
- choroby układu nerwowego – u większości psów wraz z wiekiem dochodzi do procesu starzenia się mózgu. Zespół zaburzeń poznawczych prowadzi do zmian behawioralnych, pies może stopniowo zrezygnować ze swoich rytuałów, przestać się witać z właścicielami, ma problemy z postrzeganiem przestrzeni. Postęp choroby można zahamować poprzez ćwiczenia dostosowane do kondycji psa oraz odpowiednim żywieniem.
- choroby nerek - Nerki to ważny narząd, który odpowiada za usuwanie końcowych produktów przemiany materii oraz pomagają utrzymać właściwy bilans płynów i minerałów w organizmie. Najczęstszą chorobą jest przewlekła niewydolność nerek (PNN). Ryzyko zachorowania zwiększa się dwukrotnie u psów w wieku od 10 do 15 lat. Jeśli pupil ma problem z nerkami zmiana diety może mu pomoc w procesie leczenia i rekonwalescencji, konieczne jest zmniejszenie ilości białka, fosforu i soli w karmie. Obniżenie zawartości białka będzie pomocne w przywróceniu równowagi kwasowo-zasadowej. Natomiast fosforu będzie zmniejszać stopnień ciężkości objawów klinicznych i ograniczać postęp uszkodzenia nerek.
Właściwa opieka nad psim seniorem stanowi niekiedy duże wyzwanie dla właścicieli. Psa powinniśmy bacznie obserwować i zwracać uwagę na każde niepokojące zachowanie. Dzięki regularnym badaniom oraz konsultacjom żywieniowym zapewnimy pupilowi życie w komforcie. Należy pamiętać, że podeszły wiek psa niesie ze sobą pewne ograniczenia i nowe potrzeby. Jeśli nasz pies ma problemy z układem kostnym, poleca się zmianę klasycznego posłania na ortopedyczne. Powinno się również przestawić psa z karmy dla psów dorosłych na odpowiednią dla seniorów, a jeśli pupil ma większe potrzeby to warto odpowiednio go suplementować.
Malassezia paronychia u psów
Brązowe przebarwienia na skórze, matowienie i łamliwość włosów, zapalenie skóry to objawy drożdżowego zapalenia skóry u psów Malassezia paronychia. Te komensalne drożdżaki są postrzegane jako składnik prawidłowej mikroflory skóry, w badaniu cytologicznym materiału biologicznego z okolic warg, sromu, skóry i przestrzeni międzypalcowych, ich niewielka ilość nie powinna budzić zastrzeżeń i nie powinna kwalifikować do leczenia. Ich znikoma ilość nie ma negatywnego wpływu na organizm, jednak przy spadku odporności zwierzęcia, dochodzi do osłabienia, a drożdże zaczynają się rozwijać i dochodzi do oportunistycznej infekcji. Wywołuje ona kaskadę reakcji zapalnych, swędzenie, łuszczenie się oraz strupy na skórze. Idealnymi warunkami do rozwoju drożdżaka jest duża wilgotność, która często jest w obszarach około oczu, pachwin, pomiędzy poduszkami i w okolicach uszu.
Do zakażenia może również dojść w wyniku wtórnej reakcji alergii. Zwierzę, które się ciągle drapie, uszkadza ciągłość naskórka, a w wyniku toczącej się reakcji zapalnej w organizmie, dochodzi do wzrostu wilgotności. Te warunki to prawdziwy raj dla rozwoju Malassezia paronychia. Sucha, podrażniona, nienawilżona skóra to zaproszenie dla drożdżaków, aby zmniejszyć ryzyko ich ekspansji, wskazana jest szczególna pielęgnacja skóry. Uzupełnienie diety o składniki odżywcze, wpłyną na poprawę kondycji skóry, dzięki czemu nie będzie przesuszona i podatna na drożdżakowe zapalenie skóry.
Malassezia pachydermatis jest drożdżakiem komensalnym, który zwykle występuje w niewielkiej liczbie w kanałach słuchowych zewnętrznych i powierzchownych miejscach śluzówkowo-skórnych u psów. Malassezia pachydermatis charakteryzuje się okrągłym, owalnym lub klasycznym kształtem orzeszka ziemnego z monopolarnym pączkowaniem. Ten lipofilny, nielipidozależny, niemycelialny, saprofityczny organizm drożdżakowy jest najczęściej związany z Malassezia dermatitis u psów. Szacuje się, że u około 33% psów Malessezia zasiedla zewnętrzny kanał słuchowy, a około 60% okolice międzypalcowe. Malassezia pachydermatis może również leżeć u podłoża łojotokowego zapalenia skóry i pododermatitis, które to zmiany kliniczne można obserwować w przebiegu atopowego zapalenia skóry. Drożdżakowe zapalenie skóry jest często spotykane u różnych ras, szacuje się, że nawet 50% to psy atopowe. Szczególnie predysponowane rasy to: west highland white teriery, basset houndy, beagle, springer spaniele, cocker spaniele i boksery.
Wprowadzenie odpowiedniej diety, ograniczenie alergenów pokarmowych, uzupełnianie diety o składniki odżywcze, które pomagają utrzymywać zdrową skórę, przyczynią się do jej dobrej kondycji i prawidłowego nawilżenia. Zbilansowana dieta powinna zawierać komponenty wysokiej jakości, równowaga między wysokoprzyswajalnym białkiem, profilem tłuszczów, witamin, mikro i makroelementów jest konieczna. Chcąc zapewnić prawidłową kondycję skóry należy przyjrzeć się jakości pożywienia, jeśli nasze zwierzę dostaje karmę suchą o wysokiej zawartości zbóż, zmienimy ją. Sucha karma dla psa powinna zawierać minimum 60% mięsa, w tym najwięcej mięsa mięśniowego. Warto się przyjrzeć, ile w diecie psa jest kwasów Omega 3 i 6. Ich niedobór będzie wpływać na złą kondycję skóry, natomiast nadmiar może prowadzić do drożdżowego zapalenia skóry. Często rozwija się ono z powodu nadmiaru sebum w skórze. Witaminy H, A oraz cynk biorą udział w budowie włosa i skóry, poprawiają ich kondycję, wpływają na ich sprężystość i siłę.
Badania naukowe pokazują, że istnieje duży problem z przenoszeniem drożdżaków przez właścicieli zwierząt. Zatem konieczne jest zachowanie właściwej higieny rąk przez osoby mające kontakt z psami lub kotami.
Sen... Czy jest ważny?
Często możemy zobaczyć, jak zwierzęta odpoczywają, śpią w różnych pozycjach. Dla ludzi normalne jest, że w dzień pracujemy, natomiast w nocy wypoczywamy. Jak to się dzieje, że psy śpią całą noc i sporą część dnia? Dlaczego psy tak dużo śpią? Jak zapewnić równowagę między snem a wysiłkiem fizycznym?
Pies średnio powinien spać około 11 godzin. Dodatkowo mogą one wypoczywać w ciągu dnia, jednak aktywność oraz wysiłek intelektualny musi zajmować sporą część dnia. Długość snu u zwierząt zależy od wielu czynników. Pies przebywający w domu, sam pozbawiony atrakcji, niemający zróżnicowanej aktywności będzie spał więcej. Szczenięta i psy starsze śpią dłużej niż zdrowe psy dorosłe. Stan zdrowia również ma wpływ na długość snu. Zwierzęta chore na nadwagę będą spać znacznie dłużej. Również wydłużenie dnia następuje po dniu pełnego długich spacerach, urozmaiconym w atrakcje. Sen jest naturalnym procesem. Dzięki któremu organizm wypoczywa i nabiera sił na dalsze wyzwania. Zjawiskiem, które powinno zaniepokoić opiekuna psa, jest wydłużanie snu na skutek zdenerwowania, negatywnych emocji.
Sen jest szeroko badany przez wielu naukowców, szukane są jego korzyści dla organizmu. U ludzi wiadomo, że brak snu wpływa negatywnie na funkcje poznawcze, pozytywne myślenie, pamięć, generalne funkcjonowanie mózgu. U psów pracujących wykazano zmniejszoną aktywność. Sen ma wpływ na proces uczenia się oraz na wspomnienia, dlatego u szczeniąt jest ważny, aby prawidłowo szkolić psa. Szczenięta śpią około 18-20 godzin dziennie i nie można zaburzać tego trybu. Umożliwi to koncentrację oraz skupienie podczas szkolenia, socjalizacji oraz zabawy.
Warto jest zorganizować stałe miejsce do wypoczywania dla pupila. W miejscu określonym np. w klatce, materacu, posłaniu, budce. Zwierzę, które zna ciche, bezpieczne miejsce do odpoczynku będzie samodzielne zarządzało odpoczywaniem. Na początku miejsce to można skojarzyć, dając psu matę do lizania. Pies będzie je pozytywnie kojarzył.
Oczywiście oprócz wypoczynku pies musi mieć zapewnioną stymulację psychiczną. Spacery, zabawa z innymi psami, trening posłuszeństwa, socjalizacja, odwiedzanie nieznanych miejsc, poznawanie nowych zapachów będzie warunkowało odpowiedni rozwój psa. Brak ambitnych zadań będzie powodować gorszą kondycję psychiczną, zwierzę może nerwowo reagować na inne osobniki, chcąc zapewnić sobie atrakcje, będzie niszczył otoczenie, szczekał, a w skrajnych przypadkach będzie się okaleczał. Wszystkie te sytuacje są nie tylko stresujące dla psa, ale również dla opiekuna.
Pamiętajmy o zapewnieniu optymalnego bilansu między snem a atrakcjami. Jeśli w ciągu dnia nie możesz poświęcić odpowiedniej ilości czasu na urozmaicenie dnia, zadbaj o to, aby pies sam pracował psychicznie. Zapewnij mu maty węchowe, maty do lizania, zabawki wypełnione jedzeniem, maty interaktywne. Pies będzie pracował psychicznie, a wspólnie możecie ćwiczyć posłuszeństwo i chodzić na długie spacery z innymi osobnikami.
Śpijcie spokojnie, wypoczywajcie aktywnie, a bawcie się mądrze!
Czy wiesz, które substancje wpływają na funkcjonowanie mózgu oraz funkcje poznawcze u psów?
Czy zmiana zachowania może być związana ze zdrowiem pupila?
Fobie, przerażenie, przygnębienie, nadmierne pobudzenie-to dziwne zachowania, które mogą być związane ze zdrowiem psa. Czy żywienie ma wpływ na te zachowania, a może to tylko kwestie weterynaryjne? Zatem poznajmy, jakie są podłoża zmiany zachowania pupila związane z niedoczynnością tarczycy.
Dermatozy endokrynogenne są coraz częściej diagnozowanymi schorzeniami u zwierząt towarzyszących, a najczęściej rozpoznawalnymi jest niedoczynność tarczycy. Problem ten dotyczy 0,2-0,8% populacji psów. Do ras posiadających predyspozycje zalicza się labradory, setery irlandzkie, pudle, boksery, jamniki, owczarki niemieckie oraz cocker spaniele. Rasy te mają większe skłonności do alergii i problemów autoimmunologicznych. Niedoczynność tarczycy nie tylko da o sobie znać w aspekcie pogorszenia kondycji skóry, ale również będzie przyczyną objawów ze strony układu nerwowego.
Stosunkowo subtelne objawy np. wypryski/krostki na skórze, swędzenie, niepokój mogą nieść za sobą wiele problemów, a ich pominięcie może być początkiem agresji behawioralnej, a nawet świadczyć o zaburzeniach niedoczynności tarczycy bez typowych objawów. Choroby tarczycy są częstą przyczyną zmian zachowania oraz funkcjonowania układu nerwowego. Neuropatie są najbardziej spotykanymi objawami niedoczynności tarczycy. Wyróżnia się neuropatię obwodową, porażenie, niedowład, porażenie krtani i inne.
Uogólniona neuropatia obwodowa – najczęściej dotyczy psów starszych ras średnich i dużych. Początkowo można zaobserwować osłabienie, brak chęci do wysiłku, z czasem dochodzi do niedowładu czterokończynowego lub poprzecznego. Po 1-3 miesiącach od pojęcia leczenia hormonami zachodzi poprawa.
Obwodowy zespół przedsionkowy – najczęściej występuje u psów około 8 roku życia, a objawem może być porażenie nerwu twarzowego. Typowymi symptomami jest przechylenie głowy, oczopląs, ruchy maneżowe.
Porażenie nerwu twarzowego – objawami jest opadnięcie powieki, małżowiny, wargi.
Zaburzenia w centralnym układzie nerwowym – ten typ objawów występuje stosunkowo rzadko i charakteryzuje się oczopląsem pionowy, zezem, porażeniem czterokończynowym lub połowicznym, drgawkami, otępieniem, brakiem świadomości.
Pierwszymi objawami, które powinny nas zaniepokoić, jest przybieranie na wadze, nadwagę, otyłość – mimo zbilansowanej diety oraz dużej ilości ruchu, zmiana zachowania z psa energicznego na pozbawionego energii, ospałego, niewykazującego chęci do zabawy. Przyjrzyjmy się wówczas jego skórze. Niedoczynność tarczycy często jest rozpoznawalna po objawach dermatologicznych. Łojotok wraz z rogowaceniem naskórka, wyłysienia na końcu ogona oraz na tułowiu, przebarwienia skóry oraz drożdżyca będą wytycznymi potwierdzającymi problem.
Bacznie obserwujmy swojego pupila, w razie zmiany jego zachowania nie tłumaczmy go, wiekiem czy pogodą.
Jaki wpływ na zdrowie skóry psa ma wątroba?
Kiedy pies się nieustannie drapie, jego skóra jest szorstka a sierść matowa to oznaka problemów skórnych. Są one bardzo często przyczyną wizyt u weterynarza. Nadużywanie antybiotyków, sterydów oraz innych preparatów np. na sierść powoduje obciążenie organów eliminujących odpady tych substancji i w konsekwencji cierpią na tym wątroba oraz skóra.
Wątroba jest organem pełniącym bardzo ważną funkcję w organizmie zwierzęcia. Głównie składa się z komórek zwanych hepatocytami, które są odpowiedzialne między innymi produkcję żółci niezbędnej do trawienia tłuszczy w przewodzie pokarmowym, regulację gospodarki energetycznej, ale również oczyszczają organizm z toksyn.
Dlaczego zdrowie skóry zależy od wątroby?
O funkcjach skóry wie chyba każdy, wiemy również, że jeśli organizm niepoprawnie funkcjonuje lub jest źle odżywiany to kondycja skóry będzie się pogarszać. Dzięki temu jeśli kondycja wątroby zostanie poprawiona to szybko zobaczymy rezultaty w stanie skóry. Pomaga w tym układ limfatyczny, który jest rozprowadzony po całym organizmie. Działa przy układzie krwionośnym. Układ limfatyczny odpowiada za rozprowadzanie składników odżywczych po całym organizmie oraz zabiera z organizmu szkodliwe odpady. Gdy układ limfatyczny nie pracuje poprawnie, kolekcjonowanie odpadów nie przebiega w sposób prawidłowy to wątroba zaczyna być przepełniona, a odpady zaczynają być wypychane przez skórę. Może to być przyczyną różnych problemów skórnych, takich jak hot spoty, albo tłuszczaki.
Poprzez interwencję żywieniową można poprawiać funkcjonowanie wątroby oraz poprawić kondycję skóry. Korzeń łopianu pomaga regulować poziom tłuszczów oraz olejów, dodatkowo wspiera detoksykację wątroby, wpływa na kondycję skóry, eliminuje jej łuszczenie oraz swędzenie. Liść brzoskwini wspiera krążenie, pozytywnie wpływa na trawienie ora wzmacnia funkcję wątroby. Nagietek, kwiat o wszechstronnym działaniu jego działanie wspiera skórę, układ limfatyczny, pokarmowy oraz wątrobę. Dodatkowo chroni przed swędzeniem oraz działa przeciwgrzybicznie.
Jeśli nie wiesz jaka może być przyczyna pogorszenia stanu skóry, to rozważ również czy przyczyna nie leży po stronie wątroby. Pamiętaj, że najlepszym wyjściem jest znalezienie przyczyny, a nie leczenie jej przyczyn.
Po czym rozpoznać alergie u psów?
Swędząca skóra, infekcje uszu, biegunki, rany na uszach, łapach, brzuchu – brzmi znajomo?
To tylko niektóre objawy problemów alergicznych. Alergie są nieprzyjemne dla psów, ale również dla właścicieli. Stałe wizyty u weterynarza oraz koszty związane z leczeniem pupila nie pogadają. Dlatego czy jest jakiś sposób, aby nie leczyć tylko objawów i skupić się na przyczynie?
Alergia to nic innego jak reakcja ze strony układy odpornościowego, po kontakcie z czynnikiem, który ją wywołuje następuje szereg reakcji ze strony organizmu. Sprawdź czy Twój pupil może mieć problemy alergiczne:
- Przewlekłe infekcje uszu
Częste infekcje uszu mogą wskazywać na problemy alergii pokarmowej, więc jeżeli Twój pies ma przynajmniej 3 razy w ciągu roku taki problem, należy wziąć pod lupę sposób żywienia. Przy grzybiczym zapaleniu uszu poczujemy nieprzyjemny zapach uszu psa. Dodatkowo podczas czyszczenia zaobserwujemy gęstą brązową wydzielinę. Rozwijające się w uchu drożdżaki będą powodować swędzenie. Leczenie rzadko kiedy przynosi długotrwałe efekty, ponieważ nie rozwiązuje to całościowego problemu.
- Kolor płytki paznokcia
Zmieniony kolor płytki paznokcia można zaobserwować u psów o białych paznokciach. Paznokieć u zdrowego psa powinien być mleczny z różową macierzą. Psy z reakcją immunologiczną mają podstawę paznokcia w zmienionej barwi, brązowej, czerwonej.
- Brązowa sierść
Powszechne zjawisko u psów z białym włosem lub sierścią. Jest to objaw który zauważy każdy właściciel. Dlaczego sierść pupila wokół pyska, oczu jest brązowa? Może to wskazywać na infekcje drożdży na skutek reakcji alergicznej. Psa swędzi zainfekowana skóra, drapie się w nią i wówczas dochodzi do jej zaczerwienienia.
- Łyse placki
Ciągłe drapanie się psa powoduje uszkodzenie skóry, zaczynają powstawać ogniska zapalne a skóra jest sucha i podrażniona. Sierść zaczyna być matowa, bez połysku a włos słaby. W tym wypadku ważna jest suplementacja olejami Omega 3, 6, 9 i witaminami E, A oraz zewnętrzna pielęgnacja psa – odżywkami i szamponami. Upewnij się, że dobrze spłukałeś z psa szampon, ponieważ on również może powodować dyskomfort. Wybieraj szampony naturalne, pozbawione sztucznych substancji.
Czy zmiana diety pomoże uporać się z objawami?
Jeżeli Twój pies na objawy alergii pokarmowej nie wahaj się i spróbuj zmienić dietę psa. Rozważ przejście na dietę monoproteinową o dużej zawartości mięsa w składzie i zrezygnuj ze zbóż. Zrezyguj z podawania przetworzonych smakołyków. Dla wsparcia przewodu pokarmowego podczas zmiany karmy dodawaj do posiłku Gastro Dog. ompleksowa formuła wspierająca prawidłowe trawienie u psów, zalecana jest dla dorosłych psów z zaburzeniami funkcjonowania przewodu pokarmowego. Karma uzupełniająca dla psów stworzona na bazie unikalnych drożdży Yarrowia lipolytica wzbogacona o bakterie probiotyczne, algi morskie i ostropest plamisty. Drożdże Yarrowia lipolytica w połączniu z 4 szczepami bakterii probiotycznych stanowią doskonały synbiotyk, który sprzyja namnażaniu pożytecznej mikroflory jelitowej. Dzięki temu preparat wpływa na poprawę trawienia i wchłaniania substancji odżywczych, a także zmniejsza ilość biegunek i działa profilaktycznie zapobiegając ich występowaniu.
Bezpieczny ogród dla pupila
Kiedy za oknem piękna pogoda, kwiaty kwitną, a my spędzamy dużo czasu w ogrodzie na pielęgnacji roślin, to oznacza, że rozpoczął się szczególny czas, kiedy specjalnie powinniśmy zwrócić uwagę na zwierzęta domowe, czy aby na pewno są bezpieczne na terenie ogrodu. Może się zdarzyć, że w ferworze zabawy kot lub pies pogryzie roślinę, nawóz czy preparaty do usuwania szkodników. Co wtedy?
Dlatego dodatkowo pod tym kątem należy przeanalizować czy nasz ogród jest bezpieczny dla pupila. Zmiana roślin na nietrujące będzie ciężka dla osoby, która od lat je pielęgnowała. Istnieją sposoby, aby zadbać o zdrowie pupili i o zieleń. Zatem sprawdźmy, jaki ogród jest bezpieczny dla psów i kotów, a nad bezpieczeństwem, jakiego musimy popracować.
Jeśli zaobserwujemy niepojące objawy takie jak konwulsje, wymioty, osowiałość, biegunkę, opuchnięty język, blade wargi, tkliwy brzuch, brak apetytu to sygnały, aby natychmiast udać się ze zwierzęciem do weterynarza. Są to typowe objawy zatrucia, najlepiej, abyśmy powiadomili jakie rośliny czy substancje mogły spowodować taki stan. Do roślin szczególnie trujących dla psów i kotów należą:
- trzmielina – może wywoływać śpiączkę, drgawki, wymioty i biegunkę
- bukszpan – niekorzystne działanie na układ pokarmowy, co skutkuje biegunką, wymiotami oraz ogólnym podrażnieniem błon śluzowych, zawierający garbniki, olejki eteryczne oraz alkaloid buksynę
- ostrokrzew - niekorzystne działanie na układ pokarmowy ze względu na obecność saponin
- hortensja – w szczególności pąki powodują dyskomfort w jamie brzusznej
- azalia/różanecznik – dyskomfort w jamie brzusznej, spięcie, podrażnienie żołądka, a nawet konwulsje
- cis – zaburzenia pracy serca, zaburzenia funkcjonowania układu oddechowego i żołądka
- ligustr pospolity – zatrucie może skutkować biegunką, wymiotami, zapaścią a często nawet śmiercią
Do trujących pnączy należą: glicynia, dławisz zawierający toksyczne substancje – alkaloidy seskwiterpenowe oraz euonyminę, bluszcz pospolity mogą powodować wymioty i biegunkę, natomiast powojnik zawierający toksyczny glikozyd drażniący powoduje owrzodzenia żołądka a wiciokrzew nawet problemy w oddychaniu i zaburzenia rytmu serca. Amatorzy własnych owoców będą musieli też uważać na swoje uprawy. Winogrona mogą prowadzić do uszkodzeń nerek, natomiast pestki jabłek, wiśni i brzoskwiń mogą prowadzić nawet do śmierci. Zwiędłe liście jabłoni zawierają glikozyd cyjanogenny, który w układzie pokarmowym przekształca się w cyjanowodór, który jak powszechnie wiadomo jest trujący.
Aby nie rezygnować z dobrodziejstw natury oraz z pięknych roślin w ogrodzie pomogą siatki lub płotki ogrodowe, które skutecznie uniemożliwią zjedzenie rośliny przez pupila. Pamiętajmy również, aby przetrzymywać środki ochrony roślin, nawozy oraz substancje trujące ślimaki, mrówki w szczelnie zamkniętym pojemniku i przechowywać w miejscu poza zasięgiem czworonogów. Wymienione przykłady to tylko część najczęściej spotykanych roślin w polskich ogrodach. Jeżeli chcesz być pewny bezpieczeństwa wszystkich kwiatów, krzewów oraz drzew obecnych w Twoim ogrodzie, poszukaj informacji na ich temat.