Choroba dolnych dróg moczowych to szereg schorzeń opisujących schorzenia układu moczowego u psów i kotów. Obejmują zaburzenia w strukturze i funkcjonowaniu pęcherza moczowego oraz cewki moczowej. FLUTD może dotknąć zwierzę w każdym wieku.

Najczęstszymi pacjentami zmagającymi się z tym schorzeniem są koty w średnim wieku, z nadwagą lub otyłością, prowadzące mało aktywny tryb życia, nie wychodzą na zewnątrz a ich dieta jest oparta na karmie suchej. Stres wynikający ze zmian w codziennym życiu, rutyna, choroby współistniejące, zła dieta zwiększają ryzyko schorzenia FLUTD. Mówi się, że około 5% kotów cierpi na to schorzenie, a około 63% zachorowań ma charakter idiopatyczny.

Objawami u kotów dotkniętych FLUTD jest częste i bolesne oddawanie moczu, podczas którego kot może wokalnie sygnalizować problem. Często można dostrzec krew w moczu. Koty ze względu na trudności w oddawaniu moczu mogą się załatwiać w nietypowych miejscach. Sygnałem, którego właściciel nie pominie  jest nadmierne wylizywanie genitaliów oraz podenerwowanie. Niekiedy FLUTD może przebiegać bezobjawowo. Samice ze względu na budowę anatomiczną są bardziej podatne na schorzenie niż samice. Jeśli doszło do niedrożności cewki moczowej to natomiast trzeba się udać do lekarza weterynarii. Jest to stan zagrażający życiu, spowodowany przez większe krystaliczne kamienie, które prowadzą do zatorów w cewce moczowej, pęcherzu czy nerkach. Bez podjęcia leczenia często dochodzi o śmierci na skutek niewydolności serca.

FLUTD ze względu na różnorodne podłoże, może być trudne do zdiagnozowania. W pierwszym etapie weterynarz przeprowadza badanie fizykalne, badanie moczu dzięki któremu określi pH, stężenie oraz obecność kryształów w moczu. Dodatkowo upewni się czy w moczu nie ma krwi. Jeżeli nie zostanie wskazana przyczyna FLUTD należy wykonać prześwietlenie, badanie i posiew moczu. Poprzez rozszerzoną diagnostykę  będzie można określić czy przyczyną FLUTD są kamienie moczowe w cewce lub pęcherzu moczowym. To nic innego jak zbiory minerałów, które zalegają w układzie moczowym u kotów. RTG lub USG pozwolą na określenie lokalizacji kamieni. Leczenie w przypadku pojawienia się kamieni struwitowych polega na podawaniu zakwaszających diet o niskiej zawartości magnezu, w trudniejszych przypadkach wymagany jest zabieg chirurgiczny. Natomiast kamienie szczawianowo-wapniowe można rozpuścić stosując odpowiednią dietę. Leczenie może się również opierać na terapii płynami, środkami zakwaszającymi lub antybiotykami.

Głównym czynnikiem warunkującym FLUTD jest dieta. Jeśli kot cierpi lub jest w grupie ryzyka należy zmienić nawyki żywieniowe. Karma niezakwaszająca o wysokich zawartościach magnezu będzie się przyczyniać do powstawania kamieni struwitowych. Badania wykazyły, że koty otrzymujące odpowiednio zbilansowaną mokrą karmę nie miały problemu z nawrotem epizodów, natomiast u będących na karmie suchej pojawiały się. Celem podawania karm mokrych jest przyjmowanie przez zwierzę większych ilości wody oraz oddawanie większych objętości moczu. Będzie to skutkować rozpuszczeniem niektórych kamieni z pęcherza moczowego. Plan żywieniowy powinien uwzględniać prawidłowe ilości wapnia, magnezu, fosforu oraz potasu. Pomoże to w stabilizacji pH moczu oraz będzie zapobiegać tworzeniu się kamieni nerkowych. FLUTD jest przedmiotem ciągłych badań, a jej przyczyny nie są jednoznacznie poznane. Prawdopodobnie istnieje wiele czynników wywołujących chorobę.