Choć dla niektórych to temat kontrowersyjny, sterylizacja i kastracja pupili domowych, których nie zamierzamy uczynić w przyszłości rodzicami, jest całkowitą koniecznością. Podjęcie takiej decyzji nie jest spowodowane wygodą właściciela, lecz troską o zdrowie zwierzaka.

Kastracja/sterylizacja jak wpływa na zdrowie?

Zabieg usunięcia jąder – w przypadku samców – zapobiega występowaniu chorób w obrębie organów płciowych, takich jak atrofia jąder i stany zapalne prostaty, a także jest to bardzo ważny element profilaktyki nowotworowej. Udowodniono, że zmiany hormonalne mogą prowadzić do powstawania guzów w obrębie całego ciała.

W przypadku kocurów, kastracja nie tylko potrafi dwukrotnie wydłużyć ich życie, lecz również brak popędu chroni go przez zakażeniem chorobą FIV, a także zakaźnym rodzajem anemii.

Sterylizacja, czyli zabieg wycięcia macicy i/lub jajników to większa ingerencja w ciało zwierzaka, jednak ta prosta i kontrolowana operacja potrafi zaoszczędzić ogromnego bólu, a nawet śmierci związanej z ropomaciczem. Ropne zapalenie macicy to choroba, która dotyka 25% niesterylizowanych suczek, a zbyt późno wykryta niesie ze sobą zagrożenie dla życia zwierzaka. Zabieg ten zapobiega także infekcjom gruczołu mlekowego oraz powstawaniu nowotworów w ich obrębie, które zwykle mają charakter złośliwy i wiążą się z wieloma przerzutami.

Czy mój pupil będzie sobą po zabiegu?

Właściciele pupili z problemami behawioralnymi z pewnością liczą na to, że te ustąpią zaraz po zabiegu, z kolei osoby w pełni akceptujące swoich milusińskich mogą obawiać się „że coś się zmieni”.

U samic zmiany w zachowaniu są niewielkie, lub nie następują wcale. Kotki potrafią rzadziej chodzić własnymi drogami i częściej spędzać czas w towarzystwie swojego opiekuna, u suczek sterylizacja praktycznie nie powoduje żadnych zmian.

Wiele osób wahających się przed poddaniem pupila kastracji, martwi się o jego późniejsze przybranie na wadze. W rzeczywistości przybieranie na wadze nie jest związane ze zmniejszonym metabolizmem, a ze zmniejszoną potrzebą ruchu (szczególnie u kocurów). Zwierzak nie musi więc stać się puszystą kulką futerka, wystarczy że właściciel weźmie sprawy w swoje ręce, dopasuje porcje do zapotrzebowania kalorycznego czworonoga oraz zachęci go do wspólnych zabaw.

Wczesna kastracja pozwala też zapobiec zachowaniom, które mogą stać się problematyczne w dorosłym życiu naszego samczyka. Ucieczki w pogoni za miłością oraz walki o serce wybranki to zmora właścicieli, którzy posiadają zwierzaka o bardzo silnym charakterze i dominującym go popędzie płciowym. Kastraci o wiele lepiej dogadują się w stadzie, co sprzyja właścicielom posiadającym kilku chłopców, a u kocurów pozbawionych możliwości rozrodu we wczesnym wieku może nie nastąpić wyrobienie się zachowań terytorialnych (jak np. posikiwanie).

Czy każdy zwierzak może zostać poddany zabiegowi?

Wybranie się z pupilem na zabieg powinna poprzedzić wizyta, podczas której lekarz poinstruuje nas o czynnościach, jakie musimy wykonać przed zabiegiem (ostatnie karmienie, toaleta), a także wykona badania, które ocenią kondycję zwierzaka, a wyniki morfologii i badań biochemicznych wskażą, czy możemy poddać go narkozie.

Wykonanie dokładnych badań krwi to najlepszy sposób na to, aby ocenić czy zabieg wpłynie korzystnie na zdrowie ogoniastego. Właściwym krokiem jest też ocenienie pracy tarczycy, która również odpowiada za produkcję hormonów w organizmie. Brak przeciwwskazań do zabiegu upewni nas, że pupilowi nie stanie się krzywda.

Kiedy możemy wybrać się na zabieg?

Koty:

Lekarze zalecają, aby kastracji i sterylizacji dokonać możliwie jak najwcześniej. W Stanach Zjednoczonych popularnym działaniem jest sterylizacja jeszcze przed osiągnięciem dojrzałości płciowej kotek. W Polsce najpopularniejszym rozwiązaniem jest sterylizacja       po 2 miesiącach od pierwszej cieczki.

U samców zabieg wykonywany jest zaraz po osiągnięciu dojrzałości płciowej, czyli pomiędzy 6 a 8 miesiącem życia. U kotów wychodzących czas ten jest jednak skracany do nawet 8-14 tygodni, co zapobiega niekontrolowanemu rozmnażaniu się zwierzaków.

Psy:

Decyzja o sterylizacji suczki przed pierwszą rują niesie ze sobą wiele konsekwencji. Dziewczynki poddane zabiegowi znacznie częściej mają problemy z trzymaniem moczu w wieku od 3 do 12 miesięcy, ponadto u niektórych ras występuje większe ryzyko pojawienia się dysplazji biodrowej, a u każdej suczki prawdopodobieństwo pojawienia się mięsaka kości jest ponad 3krotnie wyższe, niż u suk niesterylizowanych.

Chłopców możemy poddać zabiegowi dopiero pomiędzy 7, a 13 miesiącem życia.