Nazywany inaczej oczami niewidomego, pies przewodnik to jedyny zawód, w którym pies sam podejmuje niektóre decyzje. Choć wydaje się, że to on prowadzi swojego właściciela, w rzeczywistości jest zupełnie na odwrót. Jak więc wygląda praca psa przewodnika?

Od szczenięcych lat

Pies, którego przeznaczeniem jest pomagać osobie potrzebującej, rozpoczyna swój trening już w wieku 12 miesięcy. Wcześniej przebywa on w rodzinie tymczasowej, która opiekuje się nim oraz oswaja z otaczającym światem. Szczenię musi nauczyć się ignorować buczenie lodówki, wycie karetki czy huk w środkach transportu. Kiedy już oswoi się z życiem w pełnym przygód miejscu i nauczy się ignorować pokusy rozpoczyna swoją naukę w psiej szkole.

Okres trwania takiego kursu różni się w zależności od ośrodka, jednak nie trwa krócej niż 4-6 miesięcy. W tym czasie każde stąpnięcie jego łapy jest bacznie obserwowane przez trenerów a on sam surowo oceniany. Jeżeli przejdzie swoje szkolenie pozytywnie musi poczekać na odpowiednią osobę.

A chętnych nie brakuje. Psy przyznawane są według szczegółowych ankiet tak, aby ich charakter i potrzeby pokrywały się z tymi u przyszłego właściciela. Po dopasowaniu takiej pary zwierzaka czeka kolejna porcja nauki, w końcu musi dowiedzieć się co i jak w nowym domu a także jaki rytm dnia i nawyki ma jego druga połowa.

Praca na pełen etat

Już od początku specjalistycznego szkolenia pies wyuczany jest wielu nietypowych dla niego zachowań, które mają na celu ułatwić życie osobie niewidomej. Psi asystent będzie więc stawiał przednie łapy na pierwszym stopniu i podwyższeniu, jakie napotka, tym samym przekazując pozycją swojego ciała informacje o powierzchni, po jakiej właściciel będzie się poruszał. Podczas spacerów wybierze on drogę środkiem chodnika, unikając niedogodności takich jak znaki drogowe, latarnie czy pozostali piesi. Wyszkolony pies potrafi ocenić czy jego właściciel zmieści się pod informacją drogową a także wykaże się wyuczonym nieposłuszeństwem, nie spełniając wydanego mu polecenia, jeżeli miałoby ono zagrozić życiu lub zdrowiu niewidomego.

Pieskie życie

Będąc przewodnikiem pies nie może pozwolić sobie na wiele rzeczy, które dla innych są niemal psim przywilejem. Czworonóg musi zapomnieć o zabawie z innymi, beztroskim hasaniu każdego dnia czy smakołykach między posiłkami. Do 8. roku życia – bo wtedy właśnie przechodzi na zasłużoną emeryturę – podejmuje codzienny wysiłek fizyczny a także jest obciążony stresem. Prowadząc osobę niewidomą porusza się on nienaturalnym chodem, stąpa on wtedy w sposób powolny i ostrożny. Jego stawy narażone są na wytarcie, z kolei szkielet jest bardzo obciążony.

Jak zadbać o psa przewodnika?

Rola przewodnika nie sprawia, że jego potrzeby są inne niż pozostałych czworonogów. Decydując się na pracę ze zwierzęcym asystentem, właściciel zobowiązany jest do dbania o pupila, dostarczając mu odpowiednią dawkę ruchu, wyczesując a także wspierając jego zdrowie. Gotowym rozwiązaniem jest preparat Condition marki Yarrowia Canifelox dedykowany dla psów aktywnych. Mieszanka kwasów omega oraz witamin wykazuje się wysoką bioretencją czyli adaptacją składników odżywczych do organizmu, wspierając zwierzę nie tylko od środka, lecz również nadając jego sierści miękkości i gładkości.

Pamiętając o sprawności stawów, szczególnie u psów na kilkuletniej służbie, z pomocą przyjdzie preparat Mobility, wspomagający regenerację chrząstki, zabezpieczając ją przed ścieraniem oraz wspierając zdrowie kości i ścięgien, czyniąc je mocniejszymi i odporniejszymi na urazy.

Psia rutyna

Aby uczynić zwierzę w pełni szczęśliwym z codziennego życia u naszego boku, należy pamiętać, aby zaspokoić w pełni jego wszystkie potrzeby, jakimi są:

• Toaleta – pies musi mieć 4 do 5 okazji spokojnego załatwienia swoich potrzeb. Kilkuminutowy spacer w spokojnej okolicy powinien mu w tym pomóc.
• Zaspokojenie pragnienia- zwierzę musi mieć zawsze swobodny dostęp do czystej wody, w przypadku długich wycieczek należy zapewnić mu poidło, lub mieć przy sobie miskę oraz butelkę wody.
• Pory karmienia – najlepiej, aby były stałe i odbywały się dwa razy dziennie, lecz równie dobrze sprawi się jeden, duży posiłek w ciągu dnia, jeżeli warunki tego wymagają.
• Odpoczynek – po dobrze wykonanej pracy należy się każdemu, również psu. Oprócz regularnego snu w nocy lubi on uciąć sobie drzemkę w środku dnia a gdzie śpi się lepiej niż na własnym posłaniu?
• Wyczesywanie – to czynność, która powinna być wykonywana raz dziennie. Dzięki temu nie tylko jego sierść będzie przyjemniejsza w dotyku, lecz również Wasza relacja się zacieśni.