Bezpieczny ogród dla pupila
Kiedy za oknem piękna pogoda, kwiaty kwitną, a my spędzamy dużo czasu w ogrodzie na pielęgnacji roślin, to oznacza, że rozpoczął się szczególny czas, kiedy specjalnie powinniśmy zwrócić uwagę na zwierzęta domowe, czy aby na pewno są bezpieczne na terenie ogrodu. Może się zdarzyć, że w ferworze zabawy kot lub pies pogryzie roślinę, nawóz czy preparaty do usuwania szkodników. Co wtedy?
Dlatego dodatkowo pod tym kątem należy przeanalizować czy nasz ogród jest bezpieczny dla pupila. Zmiana roślin na nietrujące będzie ciężka dla osoby, która od lat je pielęgnowała. Istnieją sposoby, aby zadbać o zdrowie pupili i o zieleń. Zatem sprawdźmy, jaki ogród jest bezpieczny dla psów i kotów, a nad bezpieczeństwem, jakiego musimy popracować.
Jeśli zaobserwujemy niepojące objawy takie jak konwulsje, wymioty, osowiałość, biegunkę, opuchnięty język, blade wargi, tkliwy brzuch, brak apetytu to sygnały, aby natychmiast udać się ze zwierzęciem do weterynarza. Są to typowe objawy zatrucia, najlepiej, abyśmy powiadomili jakie rośliny czy substancje mogły spowodować taki stan. Do roślin szczególnie trujących dla psów i kotów należą:
- trzmielina – może wywoływać śpiączkę, drgawki, wymioty i biegunkę
- bukszpan – niekorzystne działanie na układ pokarmowy, co skutkuje biegunką, wymiotami oraz ogólnym podrażnieniem błon śluzowych, zawierający garbniki, olejki eteryczne oraz alkaloid buksynę
- ostrokrzew - niekorzystne działanie na układ pokarmowy ze względu na obecność saponin
- hortensja – w szczególności pąki powodują dyskomfort w jamie brzusznej
- azalia/różanecznik – dyskomfort w jamie brzusznej, spięcie, podrażnienie żołądka, a nawet konwulsje
- cis – zaburzenia pracy serca, zaburzenia funkcjonowania układu oddechowego i żołądka
- ligustr pospolity – zatrucie może skutkować biegunką, wymiotami, zapaścią a często nawet śmiercią
Do trujących pnączy należą: glicynia, dławisz zawierający toksyczne substancje – alkaloidy seskwiterpenowe oraz euonyminę, bluszcz pospolity mogą powodować wymioty i biegunkę, natomiast powojnik zawierający toksyczny glikozyd drażniący powoduje owrzodzenia żołądka a wiciokrzew nawet problemy w oddychaniu i zaburzenia rytmu serca. Amatorzy własnych owoców będą musieli też uważać na swoje uprawy. Winogrona mogą prowadzić do uszkodzeń nerek, natomiast pestki jabłek, wiśni i brzoskwiń mogą prowadzić nawet do śmierci. Zwiędłe liście jabłoni zawierają glikozyd cyjanogenny, który w układzie pokarmowym przekształca się w cyjanowodór, który jak powszechnie wiadomo jest trujący.
Aby nie rezygnować z dobrodziejstw natury oraz z pięknych roślin w ogrodzie pomogą siatki lub płotki ogrodowe, które skutecznie uniemożliwią zjedzenie rośliny przez pupila. Pamiętajmy również, aby przetrzymywać środki ochrony roślin, nawozy oraz substancje trujące ślimaki, mrówki w szczelnie zamkniętym pojemniku i przechowywać w miejscu poza zasięgiem czworonogów. Wymienione przykłady to tylko część najczęściej spotykanych roślin w polskich ogrodach. Jeżeli chcesz być pewny bezpieczeństwa wszystkich kwiatów, krzewów oraz drzew obecnych w Twoim ogrodzie, poszukaj informacji na ich temat.
Żywienie kotów starszych
Kiedy Twój kot zaczyna się mniej ruszać, więcej spać i przeżył już sporo lat to oznaka, że wkracza w wiek seniora. Nawet naszego ukochanego i najbardziej zadbanego mruczka nie ominie zjawisko starzenia. I czasami ciężko nam na sercu jak widzimy, że jego stawy zaczynają niedomagać, nie jest już taki radosny i aktywny. Jak można dostosować dietę do potrzeb kota seniora? Czy suplementacja jest wskazana?
Żywienie kotów starszych jest trudnym tematem, ponieważ każdy kot ma swoje problemy zdrowotne, pod które należy dobrać odpowiednią dietę. Pod uwagę należy wziąć jego styl życia, aktywność. Nawet u zdrowego kota wraz z wiekiem często dochodzi do utraty beztłuszczowej masy ciała. Dzięki interwencji żywieniowej można ograniczyć to zjawisko. Pomoże wprowadzenie diety o wyższych poziomach białka. Żywienie w przypadku kotów starszych nieobciążonych chorobami powinno być obfite w energię, być wysokiej jakości, strawności oraz łatwo przyswajalnym białku. Odpowiednia dieta, stosowana długoterminowo jest w stanie przynieść wiele korzyści dla zwierzęcia, wydłużyć jego życie, ograniczyć powstawanie chorób. Dieta bogata w antyoksydanty, oleje, prebiotyki ma pozytywny wpływ na zdrowie i długość życia kotów. Dlatego suplementacja preparatami uzupełniającymi wydaje się być istotna.
Niestety u wielu pupili wraz z wiekiem zaczynają się rozwiać problemy zdrowotne, które znacznie wpływają na dietę. Cukrzyca często skutkuje pojawieniem się dodatkowych kilogramów, nieleczona prowadzi do rozwoju otyłości. Poprzez interwencje dietetyczną możnazarządzać chorobą. Wielu specjalistów zaleca przejście na dietę wysokobiałkową, niskowęglowodanową. Regularne ważenie oraz modyfikacja ilości karmy zgodnie z chudnięciem kota będą dobrym narzędziem do oceny kondycji zwierzęcia, oraz do walki z cukrzycą. Natomiast choroba nerek jest niebezpieczną w konsekwencjach chorobą, która może przerodzić się w ich niewydolność. Starsze koty obciążone schorzeniem powinny być na diecie o niskiej zawartości fosforu, mniejszej ilości soli oraz białka. Starsze pupile dodatkowo mogą mieć zęby w złej kondycji lub być po ekstrakcji, wówczas powinny dostawać pokarm miękki, tak aby nie nagniatać dziąseł.
Karmę podstawową należy wzbogacać o dodatkowe mieszanki paszowe kiedy mamy do czynienia np. z problemami jelitowo-żołądkowymi, z układem kostnym, nerkami, nowotworami i innymi. Wówczas należy wzbogacić dietę pupila w substancje odżywcze mogące poprawić komfort jego życia. Sędziwy wiek często prowadzi do utraty beztłuszczowej masy ciała, co może ograniczyć dieta o wyższych poziomach białka. Dieta w przypadku kotów starszych nieobciążonych chorobami powinna być obfita w energię, być wysokiej jakości, strawności oraz łatwo przyswajalnym białku. Odpowiednia dieta, stosowana długoterminowo jest w stanie przynieść wiele korzyści dla zwierzęcia, wydłużyć jego życie, ograniczyć powstawanie chorób. Dieta bogata w antyoksydanty, oleje, prebiotyki ma pozytywny wpływ na zdrowie i długość życia kotów. Dlatego suplementacja preparatami uzupełniającymi wydaje się być istotna.
Zadbaj o zdrowie pupila wraz z Canifeloxem. Poznaj produkty dedykowane dla Twojego pupila.
Żywienie kotów dorosłych
Koty są mięsożercami, z tego względu ich plan żywienia powinien zawierać dobrej jakości i łatwo przyswajalne białko pochodzenia zwierzęcego. Ewolucja kotów sprawiła, że ich naturą jest zdobywanie ofiary np. małych ssaków, dzięki czemu pobierają białko, tłuszcze i bardzo małą dawkę węglowodanów. Jako odpowiedzialni i świadomi właściciele nie powinniśmy ingerować w ich naturalne potrzeby. Jakie wymagania powinna spełnić karma dla kota?
Pełnowartościowy, zdrowy posiłek kota powinien uwzględniać właściwe zapotrzebowanie kaloryczne, być obfity w białko, tłuszcze, witaminy, makro i mikroelementy. Odpowiednio dobrany plan żywieniowy musi być ustalany na podstawie poziomu aktywności, docelowej wagi, wielkości oraz płci w okresach po kastracji/sterylizacji. Koty domowe niemające zbyt dużo ruchu w ciągu dnia mają nawet o 10% niższe zapotrzebowanie na energię, a koty aktywne nawet o 10-40% więcej. Podawanie karm komercyjnych zapewnia podaż na składniki odżywcze, których niedobór może być tragiczny w skutkach. Należy do nich tauryna, której deficyty uniemożliwiają poprawne funkcjonowanie serca, wzroku oraz reprodukcji. Naturalnie można ją odnaleźć w mięsach.
Porównania karm dostępnych w sklepie może dokonać każdy właściciel i wybrać tę najbardziej właściwą pod względem składu i ceny. Wystarczy przeanalizować skład produktu, który można odnaleźć na opakowaniu. Karmy suche charakteryzują się zawartością od 6 do 10 % wody. Żywiąc kota karmą suchą należy pamiętać, że jego zapotrzebowanie na wodę będzie wyższe. Pamiętajmy, aby kot miał stały dostęp do świeżej wody. W składzie kolejność składników świadczy o ich procentowym udziale w recepturze w kolejności od rosnącej do malejącej. Najlepiej szukać karmy, która na pierwszej pozycji ma mięso bądź produkty uboczne mięsa i zawiera jak najmniej węglowodanów. Zawartość białka powinna wynosić minimum 26% w suchej masie, w większości karm będzie można zauważyć dużo większą ilość- 30-45%. Tłuszcze powinny być na poziomie minimum 5%.
W przypadku kastracji lub sterylizacji należy przejść na specjalistyczne żywienie oraz obserwować masę ciała kota, aby nie dopuścić do nadwagi. Po zabiegu lekarz weterynarii powinien powiadomić opiekunów pacjenta o konieczności przejścia na specjalną dietę po zabiegu. Koty poddane kastracji mają mniejsze wymagania żywieniowe, mimo to już po 72h po zabiegu obserwuje się wzmożony apetyt. Jeśli już przed zabiegiem można było zauważyć tendencję do tycia, to rozważne byłoby ograniczenie zawartości tłuszczu w diecie.
Na wybór rodzaju żywienie oraz odpowiedniej karmy nie ma żadnej reguły. Pewne jest, że musi zawierać wszystkie niezbędne substancje odżywcze, być tolerowana przez kota oraz być w pełni przeznaczona dla niego – wiek, choroby, aktywność. W celu uzupełnienia karm bytowych należy sięgnąć po mieszanki paszowe.
Kotka w ciąży.
Ciąża to szczególny okres, podczas którego dochodzi do wielu procesów, zwierzę ma zwiększone zapotrzebowanie na składniki odżywcze, a udane poczęcie powinno być zakończone odpowiednią laktacją. Odżywianie dla kotów w ciąży jest ważne na wszystkich etapach ciąży.
Ciąża u kotek trwa około 63-65 dni. Jest podzielona na trymestry. Pierwsze symptomy ciąży można zaobserwować już po 21 dniach od momentu zapłodnienia. Wówczas sutki kotki zaczynają się robić większe, bardziej różowe. Zwierzę łagodnieje, wykazuje chęci do przytulania, głaskania. Mogą wystąpić ranne mdłości. Potwierdzenie ciąży można uzyskać wykonując USG. Zrobione w odpowiednim momencie pozwoli nam zobaczyć ilu kociąt powinniśmy się spodziewać. W 50 dniu ciąży wyczuwalne są ruchy maluchów. Dlatego na tym etapie należy poznać specyfikę żywienia kociąt. Wraz ze wzrostem kociąt, zmniejsza się objętość żołądka. Z tego względu należy podawać częściej posiłki, ale w mniejszych porcjach. Kotka w trakcie ciąży powinna dostawać karmę wysokiej jakości, w pełni wartościową, zbilansowaną względem wzrostu oraz stadium ciąży. Aby zapobiec zmienianiu karmy w okresie reprodukcyjnym, producenci oferują jedną karmę dla kotek ciężarnych, karmiących oraz kociąt. Jest ona bogata w białko. Również zapobiega niedoborom tauryny, która odpowiada za właściwy rozwój i wzrost kociąt. Istotne jest odpowiednie dawkowanie karmy, aby uniknąć nadwagi, która byłaby niekorzystna dla kociąt oraz na poród. Może powodować zmniejszenie produkcji mleka w trakcie laktacji, wpływać na zdrowie oraz wzrost potomstwa.
W przypadku niedoborów żywieniowych może dojść do nieprawidłowego rozwoju ciąży, urodzenia martwego płody, spontanicznej aborcji lub gorszej kondycji kociąt. Kotka w trakcie ciąży nie może schudnąć, ważne jest monitorowanie jej kondycji. Zapotrzebowanie na składniki odżywcze stopniowo wzrasta do momentu końca ciąży. Pod koniec ciąży kotki nieco tracą apetyt, jest to również znak, że zbliża się poród. W okresie przed porodem kotka może zachowywać się nieco inaczej. Poszukuje ustronnego, spokojnego miejsca, gdzie mogłaby spędzić z kociętami pierwsze dni. W celu zapewnienia jej komfortu w domu należy przygotować takie miejsce i wyścielić je podkładami higienicznymi dla zwierząt. Przed porodem kotka może odmówić jedzenia, kręcić się, często zmieniać pozycje. Z reguły koty nie potrzebują pomocy przy porodzie. W przypadku większej ilości młodych musimy być w gotowości do pomocy. Kotka musi dostarczyć koniecznych składników odżywczych swoim kociętom, do momentu przestawienia ich na karmę pełnowartościową. Będzie je żywić mlekiem przez 6-8 tygodni , dodatkowo musi utrzymać swoją poprawną wagę. Po upływie około 8 tygodni od porodu można zacząć przestawiać ją na porcje sprzed ciąży oraz powoli zacząć jej podawać karmę dla kotów dorosłych.
W trakcie ciąży i po należy regularnie kontrolować kondycję kotki oraz kociąt. Spadki masy ciała lub znaczy wzrost mogą posłużyć jako wczesne wychwycenie nieprawidłowości oraz rozpocząć diagnostykę. Na etapie odchowu kociąt staraj się regularnie uczęszczać na badania okresowe, monitorujące stan zdrowia zwierząt.
Sezon na kleszcze.
Kleszcze należą do pajęczaków, charakteryzują się ośmioma parami odnóży, co sprawia, że są wyspecjalizowanymi zwierzętami. Są małe, ich długość to zaledwie kilka-kilkanaście milimetrów. Znakomicie adaptują się do otoczenia, są odporne na temperaturę. Żywią się krwią żywiciela. Jeśli nie są najedzone to ich ciało jest płaskie, natomiast jeżeli są napite to może rosnąć nawet 120-krotnie. Do chorób odkleszczowych należą m.in. borelioza, erlichioza, anaplazmoza i babeszjoza.
Babeszjoza stanowi zagrożenie dla psów na całym Świecie. Jest znana również jako choroba odkleszczowa lub zakażenie kleszczowe. Jest spowodowana przez pasożyta pierwotniakowego. Nie każdy kleszcz jest nosicielem choroby. Jednak jeżeli jest to z czasem rośnie skala zakażenia. Dlatego ważne jest, aby jak najszybciej go odpowiednio wyjąć. Babesia atakuje czerwone krwinki ssaków, powodując niedokrwistość, małopłytkowości oraz na skutek wyniszczenia i obciążenia organizmu może prowadzić nawet do śmierci.
Mimo zabezpieczenia psa preparatami odstraszającymi lub zabijającymi kleszcze, zdarza się, że zwierzę zapada na chorobę. Kiedy pupil jest osowiały, brak mu chęci do zabaw, ma gorączkę, jest senny, wymiotuje należy jak najszybciej zabrać go do lecznicy weterynaryjnej. Lekarze weterynarii wykonają testy i podejmą odpowiednie leczenie. Czasami objawy babeszjozy nie są tak typowe, wówczas pies może wykazywać zaburzenia neurologiczne, mogą występować krwotoki. Okres inkubacji wynosi od 1 do 3 tygodni od ugryzienia, w takim czasie zazwyczaj występują pierwsze objawy.
Natomiast borelioza atakuje stawy, skórę, układ nerwowy oraz serce. Objawy boreliozy są różne u psów, nie da się opisać typowych objawów, które mogłyby wystąpić u każdego zwierzęcia. W zależności od charakteru boreliozę można podzielić na tą przewlekłą lub ostrą. Ogólnie można zaobserwować zmiany skórne, zapalenie nerek, zapalenie stawów, problemy z poruszaniem się, apatię, brak apetytu. Borelioza wywołana jest rodzajem krętka, którego nosicielem był kleszcz. Objawy mogą się pojawiać nawet po 2-6 miesiącach od momentu kontaktu z pasożytem.
W ostatnich latach „sezon na kleszcze” trwa niemal przez cały rok. W Polsce pojawiają się tuż po stopnieniu śniegu, kiedy jest troszkę cieplej a znikają zimą wraz z pojawieniem się mrozów. Najwięcej kleszczy obserwuje się w okresach maj-czerwiec oraz wrzesień-październik. Kleszcze polują na żywiciela, kiedy temperatura powietrza jest powyżej 7°C. Brak mroźnych zim oraz niskich temperatur utrzymujących się przez dłuższy czas, sprzyjają ich rozmnażaniu oraz niskiej śmiertelności. Preferują bytowanie w cieniu lub półcieniu, ponieważ pełne słońce oraz wysokie temperatury osłabiają ich aktywność. Dlatego są najbardziej aktywne pomiędzy 8:00-12:00 oraz 16:00-20:00.
Po każdym spacerze należy przejrzeć psa w poszukiwaniu kleszczy, należy pamiętać, aby nie ominąć okolicy uszu, oczu, krocza, ogona, pachami, łokciami czy pod obrożą czy szelkami. Najczęściej kleszcze atakują cienką, dobrze ukrwioną skórę.
Probiotyk „promowanie życia”.
Słowo probiotyk w dosłownym tłumaczeniu oznacza „promowanie życia”. Probiotyki to nic innego jak pożyteczne bakterie, które zasiedlają układ pokarmowy oraz dbają o równowagę funkcjonowania organizmu, ponieważ zdrowie zaczyna się od jelit. Są powszechnie dostępne w dodatkach paszowych niczym się nie różnią od tych, które naturalnie zasiedlają przewód pokarmowy zwierząt. Do nich należą: Bifidobacterium animalis, Bifidobacterium breve, Bifidobacterium lactis, Enterococcus faecium, Lactobacillus acidophilus, Lactobacillus casei. Każdy szczep bakterii ma specyficzne działanie oraz odgrywa określoną rolę. Uznaje się, że są one pomocne w leczeniu oraz zapobieganiu powstawaniu chorób. Przede wszystkim przyczyniają się do utrzymania prawidłowego zdrowia jelit. Redukują dyskomfort przyczyniający się do występowania biegunek, wymiotów, ale również do zmniejszenia apetytu, co w konsekwencji obniża zdolności do obrony przez patogenami ze strony układu odpornościowego.
Odporność kotów jest ściśle powiązana ze zdrowiem układu pokarmowego. Dlatego w przypadku zapalenia jelit, infekcji, nietolerancji pokarmowych może dochodzić do spadku odporności. Stosowanie probiotyków u kotów z chronicznymi biegunkami może rozwiązać problem pojawiania się ich. Uzyskanie prawidłowego mikrobiomu stworzonego z pożytecznych bakterii, spowoduje, że zasiedlenie się patogenów będzie utrudnione.
Czy rodzaj probiotyku i ilość jednostek tworzących kolonie są ważne?
Najlepszymi probiotykami dla kotów są te złożone z Bifidobacterium i Enterococcus z rodzin. Bifidobacterium ma tendencję do zasiedlania się w jelita grubego, natomiast Enterococcus cienkiego, Dlatego ich połączenie daje możliwość działania złożonego. Najlepsze są takie preparaty, które posiadają 5 albo więcej szczepów. Zaleca się stosowanie preparatów o najwyższym CFU (jednostki tworzące kolonie).
Decyzja właściciela o włączeniu do diety zwierzęcia probiotyku musi się wiązać z występowaniem biegunek, antybiotykoterapii, zmianą diety. Niestety, ale suplementując zwierzę, które nie cierpi na dysbiozę można jemu zaszkodzić. Niemalże obowiązkowe stało się przyjmowanie probiotyków w trakcie antybiotykoterapii. Antybiotyki oprócz niekorzystnych bakterii, likwidują też te pożyteczne. Dlatego, aby uniknąć problemów ze strony układu pokarmowego należy przyjmować je nawet kilka tygodni po zakończeniu terapii, przyczyni się to do szybszego zasiedlenia oraz odbudowy zdrowej mikroflory jelitowej.
Po zakupie preparaty probiotycznego pamiętaj, aby przechowywać go we właściwy sposób wskazany przez producenta. Zazwyczaj zaleca się, aby probiotyki być przechowywane w chłodnym miejscu, aby bakterie nie obumarły. Lodówka może być najlepszym miejscem do przechowywania suplementów probiotycznych dla Twojego zwierzaka.
W linia produktów Canifelox znajduje się preparat GASTRO DOG, jego kompleksowa formuła wspierająca prawidłowe trawienie u psów, zalecana jest dla dorosłych psów z zaburzeniami funkcjonowania przewodu pokarmowego. Karma uzupełniająca dla psów stworzona na bazie unikalnych drożdży Yarrowia lipolytica wzbogacona o bakterie probiotyczne, algi morskie i ostropest plamisty. Drożdże Yarrowia lipolytica w połączniu z 4 szczepami bakterii probiotycznychstanowią doskonały synbiotyk, który sprzyja namnażaniu pożytecznej mikroflory jelitowej. Dzięki temu preparat wpływa na poprawę trawienia i wchłaniania substancji odżywczych, a także zmniejsza ilość biegunek i działa profilaktycznie zapobiegając ich występowaniu.
Czy tłuszcze są zdrowe??
Tłuszcze są niezbędnym elementem zrównoważonej diety dla psów i kotów. Jego funkcją jest dostarczanie organizmowi energii oraz niezbędnych kwasów tłuszczowych. Dodatkowo są nośnikiem witamin A, D, E, K, zakłada się, że muszą stanowić 1-2% masy pokarmu, aby umożliwić wchłanianie witamin. Tłuszcze są wysokoenergetyczne, dużo bardziej od białek i węglowodanów. Tłuszcze przez pewien czas były traktowane jako niekorzystne w diecie. Taki tok myślenia jest błędy. Tłuszcz w organizmie pełni wiele dodatkowych funkcji-chroni organy przez uszkodzeniami, stanowi termoizolację. Dodatkowo są niezbędne do prawidłowego rozwoju oraz funkcjonowania układu nerwowego, mięśni i innych komórek. Zmniejszają również stany zapalne.
Tłuszcze składają się z elementów budulcowych zwanych kwasami tłuszczowymi. Obejmują wszystkie lipidy, które występują w tkankach roślin i zwierząt spożywane jako żywność. Stanowi mieszaninę triglicerydów oraz mono- i digliceroli wolnych kwasów tłuszczowych i innych składników występujących w znacznie mniejszych ilościach. Kwasy tłuszcze ze względu na dzieli się według zależności od:
- liczby atomów węgla (krótkołańcuchowe, średniołańcuchowe, długołańcuchowe)
- liczby wiązań podwójnych pomiędzy atomami węgla (nasycone, nienasycone)
- liczby podwójnych wiązań w łańcuchu węglowym (jednonienasycone, wielonienasycone)
Nieodpowiednia zawartość tłuszczu w diecie psa może skutkować pogorszeniem się kondycji skóry, osłabieniem układu odpornościowego, chorobami serca oraz cukrzycą. Tłuszcze stanowią komponent, który znacznie poprawia smakowitość karmy oraz jej zapach. Dodatkowo nadają odpowiednią strukturę pokarmu.
Jakie są korzyści z przyjmowania oleju przez zwierzęta?
Tłuszcze i oleje utrzymują sierść psa lśniącą i zdrową, a także są ważne w procesie reprodukcji. Źródło i profil kwasów pełnią odmienne role w organizmie zwierząt. Kwasy omega-3 głównie pochodzą z ryb, oleju lnianego, rzepakowego. Poprawiają kondycję skóry i sierści, podnoszą odporność, wspierają zrównoważony wzrost, działają przeciwzapalnie, wzmacniają układ krwionośny i chronią układ nerwowy. Źródłem kwasów omega-6 są tłuszcze z kurczaka, oleje słonecznikowe, sojowe, kukurydziane. Wspierają regenerację skóry, uelastyczniają ją, przyspieszają proces gojenia. Niedobór tego kwasu może powodować łuszczenie się naskórka.
Objawy chorób przyzębia
Czy dieta może wpływać na przyzębie? Na jakie składniki odżywcze należy zwrócić uwagę, żeby zwierzę miało zdrowe zęby i dziąsła? Zęby są ważne dla każdego psa i kota, umożliwiają chwytanie oraz rozgryzanie pokarmu. Stanowią element układu trawienia służąc do odgryzania kęsów i rozdrabniania pożywienia. Dzięki czemu wpływa na proces trawienia.
Zęby są złożonymi, twardymi tworami anatomicznymi w jamie ustnej. Utrzymywane są przez przyzębia, na które składa się dziąsło, kość pęcherzykowata, więzadła przyzębia oraz cementu. Kiedy dojdzie do stanu zapalnego z powodu bakterii to nie zauważone w porę skutkują chorobami przyzębia. Zapalenia dziąseł może być leczone poprzez zmienienie nawyków oraz wprowadzenie nowych zabiegów higienicznych. Zapalenie przyzębia wpływa na stan dziąseł. Często osłabia mocowanie zęba, prowadzi do recesji dziąsła, odkrycia korzeni zębowych, w konsekwencji tworzą się kieszonki. Leczenie zależy od stopnia zaawansowania. Może się ograniczać tylko do higienicznego czyszczenia zębów, a kończyć na złożonych procedurach np. otwartej terapii przyzębia. Podawanie leków przeciwzapalnych, antyseptycznych również może być konieczne przy leczeniu.
Objawami chorób dziąseł są zmniejszony apetyt, co prowadzi do utraty masy ciała. Często towarzyszy temu nieświeży oddech, ruchome zęby oraz krwawiące dziąsła. Zwierzę ma problem z rozgryzaniem, często można zauważyć, że pies gryzie jedną stroną, przekrzywiając główkę, aby zmniejszyć reakcje bólową.
Aby zapobiec chorobą przyzębia należy stale kontrolować stan uzębienia. U psów które są bardziej narażone na odkładanie się płytki nazębnej poleca się profesjonalne, zabiegi czyszczenia zębów. Właściciel może uczyć swojego pupila od małego szczotkowania zębów. Regularne zabiegi spowodują, że kamień nazębny nie będzie się w stanie zmineralizować. Akcesoria do wykonywania takiego zabiegu można nabyć w każdym sklepie zoologicznym. Badania wykazały, że choroby przyzębia znacznie częściej występują u kotów domowych. Te dziko żyjące nie mają takich problemów, dzięki diecie złożonej z małych ssaków, ptaków, gadów oraz owadów. Zatem jak karmić koty domowe? Wybór suchej karmy jest o wiele korzystniejszy niż mokrej. Stosowanie suchej karmy ma pozytywny wpływ na zachowanie zdrowych zębów oraz dziąseł. Dodatkowo dieta oparta na karmach pełnowartościowych, komercyjnych są lepsze od diet przygotowywanych w domu. Smakołyki mogą się również przyczyniać do redukcji płytki nazębnej. Należy zwrócić uwagę na teksturę oraz ścieralność produktu. Elementy zbyt twarde, plastikowe są niekorzystne dla zębów oraz dziąseł.
Otyłość u zwierząt to poważna choroba
Na przestrzeni ostatnich lat otyłość wśród zwierząt stała się chorobą cywilizacyjną. Niepokojące są statystyki, które ciągle alarmują, że problem rośnie i dotyczy coraz to większej grupy psów i kotów. Brak ruchu, spożywanie za dużej ilości pokarmu lub niezdrowych przekąsek są główną przyczyną choroby. Jakie mogą być przyczyny nadwagi u zwierząt? Jaki wpływ na proces chudnięcia mogą mieć beta-glukany?
Otyłość to poważna choroba
Rozwój choroby jest bezpośrednio związany ze zwiększonych ryzykiem na wystąpienie problemów ze strony krążeniowo-oddechowej, układu kostnego oraz do zaburzeń metabolicznych. Nadwaga często prowadzi do pojawienia się cukrzycy, hiperlipidemii. Powszechnie wiadomo, że zwierzęta otyłe żyją krócej. Mają problem z gospodarką hormonalną, dochodzi do obniżenia odporności i równowaga organizmu zostaje zachwiana. Badania dowiodły, że beta-glukany zmniejszają hiperglikemię i hiperinsulinemię, wykazują działanie obniżające poziom cholesterolu we krwi.
Proces zrzucania zbędnych kilogramów przez zwierzę to długotrwały proces, który wymaga wiele cierpliwości, konsekwencji i pracy. Właściciel musi szczegółowo przestrzegać nowych zasad. Odpowiedni dobór planu żywieniowego polega na utrzymywanie ujemnego bilansu energetycznego, jednak zwierzę nie może odczuwać głodu. Sytość odgrywa tutaj bardzo ważną rolę.
Beta-glukany
β-Glukany to organiczne związki chemiczne z grupy polisacharydów, stanowią jedną z części pokarmowego. Budują ściany komórkowe drożdży, grzybów i zbóż. Pełnią wiele funkcji w organizmie zwierząt – modulują odpowiedź immunologiczną, zmniejszają odpowiedź zapalną oraz modulują glukozę. Beta glukany mogą mieć dobroczynne działanie w przypadku psów otyłych, ponieważ wpływają na parametry metaboliczne oraz hormony, zwierzęta są syte. Badania krwi zwierząt suplementowanych w betaglukany pokazywały różnice w ilość glukozy, cholesterolu, trójglicerydów. Dieta bogata w beta-glukany powoduje zwiększanie się objętość pożywienia, nie powodując jednocześnie wzrostu jego energetyczności. Beta-glukany oblepiają ściany żołądka, dzięki czemu maskując uczucie głodu. Dodatkowo łagodzą stany zapalne błony śluzowej przewodu pokarmowego. Chroniąc żołądek i jelita przed infekcjami i podrażnieniami.
Idea wspierania leczenia otyłości przez podawanie beta-glukanów wydaje się być uzasadniona i zrozumiała. Takie rozwiązanie pozwoli na kontrolę apetytu oraz stopniowe i racjonalne zmniejszanie masy ciała. Drożdże Yarrowia lipolytica są bogate w beta-glukany, dzięki czemu są wyjątkowym prebiotykiem, który poprawia bilans dobrych bakterii jelitowych, wzmacniając tym samym mechanizmy obronne organizmu oraz poprawiając trawienie i wchłanianie składników pokarmowych. Beta-glukany są obecnie w każdym z preparatów linii Canifelox, które bazują na drożdżach Yarrowia lipolytica.
Żywienie a stres i urazy u zwierząt
Pokarm jest potrzebny do dostarczania substancji chemicznych, które są ważne do funkcjonowania organizmu, syntezy niezbędnych związków, a tym samym do utrzymania zdrowia. Regularne pobieranie pokarmu jest niezbędne do życia. Fizjologicznymi funkcjami pokarmu jest dostarczanie:
- składników pokarmowych w celu dostarczenia energii do wzrostu oraz pracy organizmu
- składników takich jak witaminy, koenzymy - konieczne do funkcjonowania enzymów
- aminokwasów, puryn, nienasyconych kwasów tłuszczowych
Od dawna wiadomo, że stres niesie za sobą wiele negatywnych reakcji dla organizmu. Można wyróżnić reakcję naczyniową, wzrost aktywności układu współczulnego, reakcja nadnerczową oraz uaktywnienie komórek układu immunologicznego. Ta ostatnia polega na zmniejszeniu sprawności energetycznej ustroju – cytokiny prozapalne, wyrzucie cytokin przez aktywne makrofagi oraz podwyższaniu temperatury ciała przez interleukiny. W konsekwencji czego dochodzi do konkretnych reakcji organizmu np. do zwiększenia zużycia białek, do wzrostu tempa metabolizmu, spadku wrażliwości na insulinę oraz ogranicza łaknienie. Wzrost temperatury ciała już o 1 stopień skutkuje wzrostem tempa przemiany materii o 13%. Możliwe są również poważniejsze konsekwencje stresu takie jak, wzrost aktywności makrofagów, które wydzielają LEM. Stymulują wątrobę do wytwarzania białek ostrej fazy. Każdy uraz powoduje zmiany w wydzielaniu enzymów i trawieniu, przez które zachodzą zmiany w metabolizmie oraz wykorzystywaniu składników pokarmowych. Wówczas jest większe ryzyko wystąpienia powikłań, wydłużenia czasu rekonwalescencji oraz gojenia się ran. Dowiedziono, że stan żywienia jest bezpośrednio związany z aktywnością procesu zapalnego, który wpływa na spożycie, wchłanianie, trawienie i straty. Odpowiedni dobór diety powinien uwzględniać wzrost zapotrzebowania organizmu na dodatkowe składniki. Chore zwierzęta mają odmienne zapotrzebowanie na składniki odżywcze w porównaniu do zwierząt zdrowych. Dzienne zapotrzebowanie energetyczne w przypadku zwierzęta po zabiegu chirurgicznym należy mnożyć przez 1,2-1,3, w przypadku urazów lub chorób nowotworowych pomnożyć przez 1,3-1,5. Wskazaniami do wprowadzenia interwencji żywieniowej są przewlekłe wymioty oraz biegunki, wycięcie jelita w ponad 70%, słabość i apatia trwająca dłużej niż 5 dni, utrata ciała większa niż 8-10%, spadek łaknienia dłuższy nić 3 dni.
Konsekwencjami wyniszczenia organizmu może być atrofia mięśniowa, zwiększony całkowity metabolizm białek, katabolizm mięśni, zmniejszona synteza białek mięśni, wzmożona lipoliza, insulinooporność. Proces odżywiania organizmu jest zależny od jakości pożywienia, którym karmimy zwierzę. Profil aminokwasowy oraz przyswajalność białka pochodzenia zwierzęcego będzie znacznie lepszy od białek roślinnych. Aminokwas glutamina stanowi materiał energetyczny dla enterocytów błony śluzowej jelit, dzięki czemu zapobiega translokacji bakterii. Jest również substratem w biosyntezie makrofagów oraz limfocytów, wzmacnia mechanizmy układu odpornościowego. Glutamina naturalnie występuje w jajkach, pietruszce, burakach, przetworach mlecznych.
Jeśli zwierzę choruje, ma problem z przybieraniem na wadze lub z jej utrzymaniem, konieczna jest konsultacja z dietetykiem lub lekarzem weterynarii. Dobór odpowiedniego żywienia, właściwego zapotrzebowania na składniki odżywcze może się przyczynić do szybszego powrotu do zdrowia.
NZJ u kotów
Enteropatie charakteryzują się szeregiem objawów ze strony układu pokarmowego. Przykładem enteropatii przewlekłej jest nieswoiste zapalenie jelit u kotów (NZJ).
Schorzenie występuje u wielu zwierząt, również u psów i kotów. Przewlekła enteropatia jest zwykle klasyfikowana według rodzaju obecnych komórek zapalnych i lokalizacji, w której występuje: nieswoiste zapalenie jelit (NZJ), enteropatia reagująca na antybiotyki, enteropatia zależna od diety oraz enteropatia białkogubna. Diagnoza jest bardzo trudna, a przewlekła biegunka może być objawem nieswoistym. Na czym polega proces leczenia oraz czy żywienie ma znaczenie w terapii?
Leczenie zapalenia jelit w głównej mierze polega na wprowadzeniu odpowiedniego planu żywieniowego. Odpowiednie przyczynia się do zmiany mikrobiomu jelitowego przy równoczesnej terapii farmakologicznej. W ten sposób zlikwidowane zostaną stany zapalne, biegunka oraz dyskomfort spowodowany bólem. Niekiedy może się okazać, że leczenie farmakologiczne będzie zbędne. Badania dowodzą, że dieta lekkostrawna, bogata w składniki wysoko przyswajalne pomaga już w kilka dni i uwalnia zwierzę od uciążliwych objawów. Dodatkowo zapobiega nawrotom choroby.
Do tej pory nie są znane przyczyny przewlekłej enteropatii. Podejrzewa się, że problemy są wynikiem nieprawidłowej odpowiedzi organizmu na pewne bakterie jelitowe lub antygeny pokarmowe. Dlatego wydaje się być istotne, aby zwierzę przebywało na diecie monobiałkowej, hydrolizowanej.
Objawy enteropatii zależą od stopnia zaawansowania choroby i miejsca w przewodzie pokarmowym. Zwierzęta dotknięte nieswoistym zapaleniem jelit w odcinku jelita cienkiego najczęściej wymiotują, mają biegunkę, tracą apetyt, a co za tym idzie ich masa ciała spada. Natomiast jeżeli zapalenie jest zlokalizowane w jelicie grubym to objawami jest biegunka, czasami wymioty oraz wysiłek przy wypróżnianiu.
Konieczna jest wnikliwa diagnoza, dzięki której będzie można podjąć odpowiednie leczenie oraz dietoterapię. Celem tego typu leczenia jest pozbycie się objawów oraz utrzymanie zwierzęcia w jak najlepszej kondycji. Idealnym celem leczenia jest kontrolowanie objawów klinicznych bez konieczności stosowania leków. W przypadku nawrotu objawów, może być konieczne ponowne włączenie terapii medycznej. Dodatkowym wsparciem dla poprawnego funkcjonowania układu trawiennego może być preparat Canifelox Gastro. Kompleksowa formuła na bazie unikalnych drożdży Yarrowia lipolytica i chlorelli jest dedykowana dla kotów dorosłych z zaburzeniami funkcjonowania przewodu pokarmowego. Drożdże Yarrowia lipolytica są doskonałym prebiotykiem, który wpływa na poprawę trawienia i wchłaniania substancji odżywczych oraz ma korzystny wpływ na florę przewodu pokarmowego (w tym zmniejszenie ilości biegunek i działanie profilaktyczne zapobiegające ich występowaniu). Drożdże Yarrowia lipolytica zawierają w swych ścianach betaglukany i mannany – związki silnie stymulujące układ immunologiczny.
Słuch u kotów
Uszy kota są zaprojektowane przez naturę w szczególny sposób. Posiadają ponad 20 mięśni, które są one w stanie przyciągać dźwięk do kanału słuchowego. To dzięki nim koty wychwytują od 45 do 64000 Hz. Porównując z ludźmi mają o wiele większy zakres, ponieważ możemy słyszeć zakres 64 do 23000 Hz. Koty słyszą nawet mały szelest nawet z 30 metrów, dlatego są tak dobrymi drapieżnikami.
Koty mieszkające z ludźmi są narażone na uszkodzenia słuchu spowodowane głośną muzyką. Głuchota może być również dziedziczna. Niektóre rasy są bardziej predysponowane do głuchoty np. persy, ragdolle, devon rexy, angora turecka. Głuche kocięta mogą być głośniejsze od słyszących, mogą wokalizować.
Jakie są objawy utraty słuchu u kotów?
Głuchota wrodzona dotyka zwierzęta rasowe jak i mieszańce. Zwykle udaje się ją zauważyć w 8-10 tygodniu życia. Przyczyną utraty mogą być leki podawane w trakcie ciąży, komplikacje w trakcie porodu, infekcja lub zaburzenia genetyczne.
Przeważnie właściciele zauważają problemy ze słuchem u kota kiedy nie reaguje on na dźwięki, wołanie, piszczące zabawki. Kocięta są bardziej wokalne, nie słyszą nawoływania rodzeństwa czy matki. Niesłyszące zwierzę jest trudno obudzić, a jeśli już się to uda, wydaje się przestraszone.
Diagnostyka
W celu postawienia diagnozy lekarz weterynarii musi przeprowadzić badanie neurologiczne oraz otoskopowe kanału słuchowego zewnętrznego. U zwierząt starszych, które utraciły słuch wraz z wiekiem możliwe jest określenie potencjalnej przyczyny dysfunkcji. Badanie kliniczne pokaże czy zwierzę nie ma stanu zapalnego w uchu środkowych, kamienia woszczynowego czy polipa. Natomiast ostateczne badania potwierdzające utratę słuchu można uzyskać metodą BAER. Badanie jest krótkie i wymaga sedacji. Podczas badania zwierzę leży na mostku, zakłada się na jego uszy słuchawki, przez które emitowane są dźwięki o zmiennym natężeniu. W tym czasie rozmieszczone na głowie elektrody igłowe rejestrują fale świadczące o aktywności słuchu.
Głuchoty wrodzonej nie da się wyleczyć, a takie zwierzę należy otoczyć szczególną opieką podczas spacerów. W przypadku nabytej głuchoty można przywrócić słuch o ile odpowiednie leczenie zostanie szybko wdrożone.
Alergia u kotów
Alergia jest to nadmierna, nieprawidłowa reakcja układu immunologicznego na występujące w środowisku obce dla organizmu substancje, inaczej alergeny. Zdrowe zwierzę ignoruje je, natomiast alergik szybko będzie miał szereg dolegliwości.
Objawy kliniczne alergii to drapanie się zwierzęcia w okolicach oczu, szyi, uszu, boków oraz karku, które powoduje utratę sierści. Podrażniona skóra kota jest czerwona, w strupach. Innymi objawami może być reakcja ze strony układu pokarmowego oraz oddechowego. Wszystkie te objawy mogą występować pojedynczo lub w sposób złożony. Czasami trudno jest wskazać na jednostkę chorobową, ponieważ może wskazywać na np. nietolerancję pokarmową. U alergika często jest trudno wskazać co powoduje reakcje alergiczne, ponieważ składnik w karmie może wywołać reakcje ze strony układu oddechowego.
Wzmożone objawy choroby mogą występować w okresie wiosenno-letnim, co może być spowodowane pyleniem drzew i traw. Zwierzęta uczulone na pleśnie, chemię już inne alergeny będą powodować reakcje alergiczne przez cały rok.
Alergia pokarmowa często jest mylona z nietolerancją pokarmową, ponieważ obydwa schorzenia mają podobne objawy, jednak proces leczenia przebiega odmiennie. Nietolerancja polega na częstym spożyciu pokarmów wywołujących reakcje alergiczne. Wówczas uszkodzona zostaje błona śluzowa jelita cienkiego. Toksyny oraz bakterię zaczynają przedostawać się do krwiobiegu. Nietolerancja pokarmowa może także pojawić się w wyniku nieurozmaiconej diety. Terapia polega na odstawieniu pożywienia, które wywołuje biegunkę, wymioty oraz złe samopoczucie po jego spożyciu. Bezpośrednią przyczyną i skutkiem nietolerancji pokarmowej jest wytwarzanie przez układ odpornościowy przeciwciał IgG.
Natomiast alergia pokarmowa polega na nadwrażliwości na tle immunologicznym i świadczy o reakcji układu odpornościowego na składnik pożywienia, który stanowi alergen. Terapia w przypadku alergii trwa wiele tygodni. Często obserwuje się problemy skórne, któremu towarzyszy swędzenie. Do najczęstszych alergenów w karmach należą wołowina, kurczak, wątroba wieprzowa, indyk, mleko, ser żółty oraz zboża. Szczególnie w karmach dla kotów reakcje alergiczne mogą być spowodowane substancjami poprawiającymi smak, barwnikami lub konserwantami. W takim przypadkach terapią jest dieta eliminacyjna, czyli przez około pół roku zwierzę powinno przyjmować inną karmę, która bazuje na innym białku niż dotychczasowa. Alergia może się objawiać problemami skórnymi, wówczas zwierzęciu doskwiera świąd.
Kiedy zauważysz u kota niepokojące objawy takie jak świąd, chroniczne biegunki, wymioty jak najszybciej udaj się do lekarza weterynarii w celu wyeliminowania innych jednostek chorobowych.
Odpowiednie nawodnienie zwierząt
Woda jest niezbędna do życia i stanowi najważniejszy składnik odżywczy w żywieniu zwierząt. Jest podstawową cząsteczką we wszechświecie. W około 70 – 80% beztłuszczowa masa ciała u kotów składa się z wody. Pełni mnóstwo funkcji, bez których zwierzęta nie byłby w stanie funkcjonować. Regulacja pobierania płynów przez zwierzę jest wieloczynnikowa i zlokalizowana w ośrodkowym układzie nerwowym.
W dużej mierze do utraty wody u psów i kotów dochodzi podczas oddychania oraz wydalania moczu i kału. Proces ten jest regularny, dlatego ważne jest codzienne uzupełnianie płynów, aby organizm mógł poprawnie funkcjonować. Główną funkcją wody jest transport składników odżywczych po całym organizmie. Umożliwia przenoszenie ważnych składników odżywczych do i z komórek ciała, dzięki czemu mogą zachodzić procesy życiowe. Jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania przewodu pokarmowego. Pomaga ona w trawieniu pokarmu i wchłanianiu składników odżywczych. Woda rozpuszcza sole nieorganiczne oraz część związków organicznych. Pomaga utrzymywać właściwą temperaturę ciała. Dodatkowo oczyszcza organizm z toksyn. Jest niezbędna dla układu kostno-stawowego, ponieważ zapewnia ruchliwość stawów. Stanowi ochronę dla płodu w trakcie ciąży, rdzenia kręgowego, mózgu oraz gałek ocznych. Woda ułatwia metabolizm, dzięki czemu pozwala na spalanie tkanki tłuszczowej. Każda istotna funkcja organizmu wymaga odpowiedniej ilości wody. Jeśli zwierzęciu brakuje wody w organizmie - może dojść do odwodnienia. W przypadku niedoboru wody nerki i wątroba są narażone na uszkodzenie a ich aktywność zaburzona.
Ważne jest, aby zapewniać stały dostęp do świeżej wody oraz kontrolowanie czy zwierzę ją pobiera. Szczególnie ważne jest to u zwierząt starszych, ponieważ uczucie pragnienia i chęci pobrania wody może się pojawić już na etapie odwodnienia. Ilość pobranej wody zależy od żywienia składu oraz typu pokarmu. Głodzenie psa powoduje znaczącą stratę wody z organizmu. Żywienie oparte na karmach mokrych dostarcza wody do organizmu, ponieważ charakteryzują się wysoką jej zawartością na poziomie 70-83%. Istnieją składniki pokarmowe, których zadaniem jest zwiększanie poboru wody przez zwierzę. Do nich należy chlorek sodu. Fontanny, automaty również mogą zwiększyć zainteresowanie zwierzęcia oraz jej pobranie. Takie rozwiązania są szczególnie ważne u zwierząt cierpiących na schorzenia układu moczowego.
Żywienie zwierzęcia karmą suchą, która zawiera jedynie 6-10% wody sprawia, że otrzymują one mniej płynów z pożywienia. Zbyt małe pobieranie wody lub brak dostępu do wody może spowodować odwodnienie zwierzęcia. Rozpoznanie niedoboru wody w organizmie można rozpoznać, wykonując test szczypania. W tym celu naciąga się skórę kota na ramieniu oraz puszcza. Czas wracania fałdu skórnego będzie oznaczał poziom nawodnienia. Suche i lepkie dziąsła będą świadczyć o odwodnieniu, ponieważ prawidłowe powinny być wilgotne. Ospałość, osowiałość oraz depresja nie są pożądanym zachowaniem u kotów zdrowych. Takie objawy powinny dać właścicielom do myślenia oraz podjęcia odpowiednich kroków. Wówczas natychmiast trzeba zwrócić uwagę na apetyt kota, jeśli odmawia jedzenia, należy pilnie udać się do weterynarza.
Woda jest niezbędna do funkcjonowania organizmu zwierzęcia. Bez niej organizm nie mógłby poprawnie funkcjonować. Dbaj o stały dostęp do świeżej wody oraz o zrównoważoną dietę swojego pupila.
Żywienie szczeniąt z parwowirozą
Parwowirus jest od dawna znaną zakaźną chorobą wirusową, która w dużej mierze dotyka szczenięta lub zwierzęta starsze. Choroba dotyka psy, które mają obniżoną odporność lub te niezaszczepione. Jest to zakaźna choroba wywołana przez wirusa z rodziny Parvoviridae (CPV-2) o budowie jednoniciowego DNA.
Przenoszony jest drogą fekalno-oralną lub poprzez kontakt z kałem, wymiocinami. Ludzie, zwierzęta i przedmioty nieożywione mogą rozprzestrzeniać wirusa, jeśli nie są odpowiednio oczyszczone po kontakcie z chorym osobnikiem. Okres inkubacji wynosi 3-14 dni. Zarażanie oraz rozsiewanie wirusa trwa nawet przez 4 tygodnie. Jej przebieg jest agresywny, ponieważ organizm jest wyniszczany. Rzadko kiedy weterynarze osiągają sukces w jej leczeniu. Około 90% zwierząt przegrywa z chorobą. Jest to zmora wielu weterynarzy, około 10-36% pacjentów, którzy podlegają hospitalizacji, mają wdrożone leczenie obejmujące leki przeciwwymiotne, wymianę płynów, antybiotyki, leki gastroprotekcyjne i przeciwwirusowe nie daje się uratować.
Objawy
U psa chorego na parwowirozę obserwuje się wymioty i biegunkę, wynikają one ze zniszczenia enterocytów, czyli komórek absorpcyjnych kosmków jelitowych. Spowodowane jest to wykorzystywaniem wysokiego tempa mitotycznego komórek krypt jelitowych do replikacji. Dodatkowo można zaobserwować senność, brak apetytu, bóle brzucha, odwodnienie, hipowolemię. Uszkodzona błona śluzowa jelita, może doprowadzić do wtórnego zakażenia bakteryjnego, translokacji a nawet sepsy. Brak odpowiedniego oraz szybkiego leczenia sepsy doprowadzi do ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej i wstrząsu.
Leczenie parwowirusa jest niezwykle trudne. Polega na terapii płynami, aby uzupełnić niedobory, które spowodowała biegunka i wymioty. Podczas uzupełniania elektrolitów i dekstrozy lekarz weterynarii szczegółowo kontroluje poziomy glukozy i elektrolitów we krwi, aby nie doprowadzić do hiponatremii, hipochloremii czy hipokaliemii. Konieczne jest podawanie leków przeciwwymiotnych np. metoklopramid, ondansetron, maropitant. Dodatkowo wdraża się terapię przeciwbakteryjną przeciwko wtórnym zakażeniom bakteryjnym.
Pacjent powinien otrzymywać leki przeciwwymiotne. Tylko wtedy będzie miał chęć oraz będzie w stanie zatrzymywać pokarm. Żywienie psa który ma mdłości oraz źle się czuje może doprowadzić do awersji oraz niechęci pobierania pokarmu. Przyczyni się to do opóźnienia powrotu do zdrowia oraz do poprawnego apetytu.
Uważa się, że obecność pokarmu w przewodzie pokarmowym może opóźnić powrót do zdrowia poprzez stymulację skurczów jelit i zwiększenie częstości defekacji, co zwiększa dyskomfort pacjenta, a nieobciążanie jelit powala im odpocząć. Niewłaściwie funkcjonujący przewód pokarmowy może stanowić poważne zagrożenie dla życia zwierzęcia, ponieważ pokarm obecny w świetle jelita może spowodować wciągnięcie wysięku do światła przewodu pokarmowego. Wówczas spowoduje to nasilenie biegunki i utratę płynów. Nieregularne wypróżnianie oraz zalegająca treść pokarmowa również mogą być poważne w konsekwencjach. W tym przypadku stanowi on pożywkę dla szkodliwych bakterii.
Karmienie psa z parwowirozą powinno być częste, ale małymi porcjami. Ułatwi to trawienie przez niego pokarmu. Nawet jeśli pacjent ma apetyt na więcej należy wciąż dozować mu porcję, aby zapobiec nawrotowi zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Natomiast jeżeli zwierzę nie ma apetytu nie należy karmić go na siłę. Nie ma specjalnej diety dla psów chorych. Mówi się, że należy wszystko zrobić, aby pies zaczął pobierać nawet małych ilościach. Z obserwacji lekarzy wynika, że przeciery dla dzieci z wołowiną, indykiem bez szkodliwych substancji są chętnie pobierane przez psy. Można również podawać karmy mokre dedykowane dla psów z problemami gastrycznymi. Kolejnym rozwiązaniem jest ugotowanie rosołu, jajek. Żółtka jaj są smaczne, łatwe do pogryzienia, dodatkowo zawierają całą gamę witamin i minerałów. Gotowane pokarmy mogą dodatkowo zachęcić psa do pobrania zbilansowanej karmy mokrej.
Padaczka u psów
Padaczka to częsty problem u psów, ponieważ dotyka jednego pupila na sto. Jest schorzeniem o podłożu neurologicznym, objawiającym się najczęściej drgawkami, skurczami mięśni. Wynika z niepoprawnie funkcjonujących komórek mózgowych. Padaczka może być dziedziczona, wtedy mówi się o padaczce genetycznej lub objawowa, która jest spowodowana problemami strukturalnymi. Trzecim typem jest padaczka idiopatyczna, której pochodzenie jest nieznane, ale nie wyklucza się, że może mieć podłoże genetyczne. Właściwe rozpoznanie, wdrożenie odpowiedniego leczenia oraz nowych nawyków żywieniowych mogą dać dobre rokowania i szansę na złagodzenie napadów.
Diagnozowanie w kierunku epilepsji u psów polega na wykonaniu szeregu badań diagnostycznych. Trafne odnalezienie przyczyny powstawania napadów padaczkowych będzie kluczowa i będzie się przekładać na sukces procesu leczenia. W pierwszej kolejności wykonuje się pełną morfologię krwi wraz z profilem biochemicznym w celu oceny infekcji, anemii oraz nieprawidłowości w funkcjonowaniu wątroby oraz nerek. Dodatkowo należy dokonać analizy moczu, aby ustalić pracę nerek. Konieczne jest wykonanie badania obrazowego za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI). Celem jest sprawdzenie czy pacjent nie ma zmian strukturalnych w mózgu. Badaniem, które może pomóc w ustaleniu przyczyny napadów jest sondowanie płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF).
Właściciele psów z padaczką bardzo często decydują się na zmianę diety oraz stylu życia. Z badań wynika, że prawie połowa decyduje się na podawanie preparatów w celu zmniejszenia częstotliwości napadów. Powszechnie się mówi, że zmiany należy zaczynać od zmienienia karmy. Musi być ona wysokiej jakości oraz wspaniałej przyswajalności. Forma karmy – sucha czy mokra zależą od preferencji pupila. W przypadku psów dużych, których masa ciała przekracza 30 kg sugeruje się, aby otrzymywały karmę suchą. Charakteryzuje się ona większą kalorycznością. Jednak należy stale monitorować wagę psa. Ważne jest, aby nie doprowadzić do nadwagi psa. Istotne jest unikanie soli w diecie u psów, które przyjmują leki bromkowe.
Zapewnij psu dużo świeżej, czystej wody przez cały czas.Badania dowodzą, że u psów suplementowanych olejem MCT (trójglicerydy średniołańcuchowe) zaobserwowano statystycznie istotną poprawę, zmniejszyła się ilość napadów drgawkowych, a nawet zauważali znaczną poprawę w obszarze skutków ubocznych spowodowanych lekami. Zmiana na lepszy dotyczyła również jakość życia pupili. Rezultaty badań jednoznacznie pokazują, że żywienie jest cennym narzędziem we wspieraniu leczenie psów chorych na epilepsję. Odpowiednio dobrany plan żywieniowy powinien uwzględniać leki, które przyjmuje pupil. Suplementy diety mogą wchodzić w interakcje z substancjami czynnymi, utrudniać wchłanianie i tym samym obniżać skuteczność. Dlatego przed rozpoczęciem suplementacji należy poprosić lekarza weterynarii lub dietetyka o konsultację.
Poznanie i identyfikacja uwarunkowań genetycznych powstawania padaczki będzie odgrywać kluczową kwestię podczas selekcji psów do hodowli oraz pomoże przyszłym właścicielom w decyzji czy będą w stanie zapewnić odpowiednią jakość życia pupila.
Jak leczyć FLUD??
Choroba dolnych dróg moczowych to szereg schorzeń opisujących schorzenia układu moczowego u psów i kotów. Obejmują zaburzenia w strukturze i funkcjonowaniu pęcherza moczowego oraz cewki moczowej. FLUTD może dotknąć zwierzę w każdym wieku.
Najczęstszymi pacjentami zmagającymi się z tym schorzeniem są koty w średnim wieku, z nadwagą lub otyłością, prowadzące mało aktywny tryb życia, nie wychodzą na zewnątrz a ich dieta jest oparta na karmie suchej. Stres wynikający ze zmian w codziennym życiu, rutyna, choroby współistniejące, zła dieta zwiększają ryzyko schorzenia FLUTD. Mówi się, że około 5% kotów cierpi na to schorzenie, a około 63% zachorowań ma charakter idiopatyczny.
Objawami u kotów dotkniętych FLUTD jest częste i bolesne oddawanie moczu, podczas którego kot może wokalnie sygnalizować problem. Często można dostrzec krew w moczu. Koty ze względu na trudności w oddawaniu moczu mogą się załatwiać w nietypowych miejscach. Sygnałem, którego właściciel nie pominie jest nadmierne wylizywanie genitaliów oraz podenerwowanie. Niekiedy FLUTD może przebiegać bezobjawowo. Samice ze względu na budowę anatomiczną są bardziej podatne na schorzenie niż samice. Jeśli doszło do niedrożności cewki moczowej to natomiast trzeba się udać do lekarza weterynarii. Jest to stan zagrażający życiu, spowodowany przez większe krystaliczne kamienie, które prowadzą do zatorów w cewce moczowej, pęcherzu czy nerkach. Bez podjęcia leczenia często dochodzi o śmierci na skutek niewydolności serca.
FLUTD ze względu na różnorodne podłoże, może być trudne do zdiagnozowania. W pierwszym etapie weterynarz przeprowadza badanie fizykalne, badanie moczu dzięki któremu określi pH, stężenie oraz obecność kryształów w moczu. Dodatkowo upewni się czy w moczu nie ma krwi. Jeżeli nie zostanie wskazana przyczyna FLUTD należy wykonać prześwietlenie, badanie i posiew moczu. Poprzez rozszerzoną diagnostykę będzie można określić czy przyczyną FLUTD są kamienie moczowe w cewce lub pęcherzu moczowym. To nic innego jak zbiory minerałów, które zalegają w układzie moczowym u kotów. RTG lub USG pozwolą na określenie lokalizacji kamieni. Leczenie w przypadku pojawienia się kamieni struwitowych polega na podawaniu zakwaszających diet o niskiej zawartości magnezu, w trudniejszych przypadkach wymagany jest zabieg chirurgiczny. Natomiast kamienie szczawianowo-wapniowe można rozpuścić stosując odpowiednią dietę. Leczenie może się również opierać na terapii płynami, środkami zakwaszającymi lub antybiotykami.
Głównym czynnikiem warunkującym FLUTD jest dieta. Jeśli kot cierpi lub jest w grupie ryzyka należy zmienić nawyki żywieniowe. Karma niezakwaszająca o wysokich zawartościach magnezu będzie się przyczyniać do powstawania kamieni struwitowych. Badania wykazyły, że koty otrzymujące odpowiednio zbilansowaną mokrą karmę nie miały problemu z nawrotem epizodów, natomiast u będących na karmie suchej pojawiały się. Celem podawania karm mokrych jest przyjmowanie przez zwierzę większych ilości wody oraz oddawanie większych objętości moczu. Będzie to skutkować rozpuszczeniem niektórych kamieni z pęcherza moczowego. Plan żywieniowy powinien uwzględniać prawidłowe ilości wapnia, magnezu, fosforu oraz potasu. Pomoże to w stabilizacji pH moczu oraz będzie zapobiegać tworzeniu się kamieni nerkowych. FLUTD jest przedmiotem ciągłych badań, a jej przyczyny nie są jednoznacznie poznane. Prawdopodobnie istnieje wiele czynników wywołujących chorobę.
Żywienie psów pracujących
Psy pracujące zgodnie ze swoimi predyspozycjami i możliwościami wykonują określoną pracę dla człowieka. Wyróżnia się rasy psów myśliwskich, ratowniczych, zaprzęgowych, stróżujących i pasterskich oraz psy sportowe.
Zapotrzebowania żywieniowe psów pracujących są wyższe niż te dla psów o przeciętnej aktywności. Właściwie ustalona dawka żywieniowa będzie obejmować właściwy bilans wszystkich składników odżywczych z uwzględnieniem częstotliwości wykonywanej pracy przez psa. Jest to ważne, ponieważ odpowiednie odżywienie będzie się przekładać na chęć do pracy, wydolność oraz na wyniki. U psów pracujących dochodzi do zwiększenia tempa metabolizmu, który powoduje zwiększenie zapotrzebowania na składniki odżywcze.
- Wielkość porcji
Plan żywienia musi zawierać ścisłe dane dotyczące wielkości porcji oraz godziny posiłku. W przypadku wzmożonych treningów do tradycyjnej dawki należy dodać porcję dodatkowego tłuszczu. Godzin posiłków należy przestrzegać, ponieważ pies musi mieć minimum godzinę przez i po dużym wysiłku na odpoczynek zanim dostanie pożywienie.
- Ilość posiłków
Jeżeli pies miał bardziej intensywny dzień to weź pod uwagę dodatkowy posiłek, ponieważ konieczne jest uzupełnienie ilości kalorii. Podanie zaledwie dwóch posiłków o dużej kaloryczności może skutkować problemami żołądkowymi. Mniejsze porcje będą znacznie korzystniej działać na trawienie, poprawią strawność oraz zminimalizują problemy żołądkowe.
- Zmiana aktywności
Pewne grupy psów są bardziej aktywne zimą lub latem. W takich sytuacjach należy zadbać o redukcję spożycia karm, aby w sezonach mniej aktywnych pies nie nabrał dodatkowych kilogramów. Nie zaleca się drastycznych zmian sposobu żywienia lub przechodzenia na inne karmy, ponieważ mogą skutkować reakcją ze strony przewodu pokarmowego.
- Kwasy tłuszczowe
Tłuszcz uznawany jest za najbardziej energetyczny spośród wszystkich innych składników pokarmowych. Stanowi bardzo dobre źródło energii dla psów pracujących. Źródła podają, że dieta psów bardzo aktywnych powinna zawierać 50-60% tłuszczu surowego, natomiast pies średnio aktywny potrzebuje tylko 8-18%.
- Proteiny
Psy powinny mieć w diecie wysoko przyswajalne źródło białka. Wysoce przyswajalna walina, tryptofan, metionina, histydyna są potrzebne do budowy mięśni, syntezy hormonów oraz do naprawy tkanek. Psy pracujące powinny otrzymywać dietę zawierającą około 30-35% białka surowego, natomiast pies o przeciętnej aktywność potrzebuje około 21-26%.
Właściwe zbilansowanie dawki pokarmowej jest kluczowe, jednak nie można zapominać o smakowitości pożywienia. Atrakcyjność dla nosa i podniebienia psów warunkuje chęć pobierania pokarmu oraz pobierania właściwych porcji.
Żywieniowe wsparcie dla psów z chorym sercem
Psy podobnie jak ludzie wraz z wiekiem mogą chorować na serca. Wyróżnia się wady wrodzone lub rozwijające się wraz z wiekiem. Najczęstszą nabytą nieprawidłowością serca jest przewlekła choroba zastawek serca. Wraz z wiekiem ulegają pogorszeniu i stają się sztywne, co umożliwia przepływ krwi w miarę bicia serca.
Czy odpowiednia dieta może przyczynić się do spowolnienia postępu choroby lub stanowić profilaktykę? Zwiększenie komfortu życia psa chorego jest głównym celem dietoterapii. Znane są składniki odżywcze, które ze względu na skuteczność oraz właściwości są polecane pacjentom kardiologicznym.
Tauryna
Tauryna jest aminokwasem niezbędnym do utrzymania procesów fizjologicznych. Odpowiada za rozwój mózgu, chroni komórki przed wolnymi rodnikami oraz zapewnia poprawne funkcjonowanie mięśnia sercowego. Zwierzęta są w stanie ją wytwarzać przy odpowiedniej ilości białka i aminokwasów – metioniny i cysteiny. Jednak kiedy jej poziom jest niewystarczający, wtedy konieczna jest dodatkowa suplementacja. Badania naukowe ujawniły, że psy z chorobami serca mają problem z utrzymaniem odpowiedniego poziomu tauryny zwłaszcza te, które są na diecie o niskiej zawartości białka, wysokim błonniku lub na diecie jagnięcej i ryżowej. W przypadku psów z niedoborem tauryny należy je suplementować 250-1000 mg co 8-12 godzin.
L-karnityna
Karnityna jest zaliczana do substancji witaminopodobnych. Odgrywa ona kluczową rolę w metabolizmie tłuszczu oraz jest źródłem energii do skurczu serca. Psy zdrowe są w stanie syntetyzować karnitynę w wątrobie. Natomiast psy z chorobami serca wymagają suplementacji. Mięsień sercowy ma największe zapotrzebowanie na karnitynę. Wzbogacenie o nią diety ma udowodniony wpływ na poprawę przepływu krwi. Psy z chorobami serca powinny zawierać mniej niż 0,02% l-karnityny w przeliczeniu na suchą masę. Ponadto L-karnityna usprawnia naukę poprzez znaczącą poprawę w zakresie dyskryminacji i przestrzennej edukacji psów w starszym wieku.
Kwasy tłuszczowe
Kwasy Omega 3 pomagają w utrzymaniu prawidłowego stężenia cholesterolu, normalizowaniu ciśnienia tętniczego i wspomagają funkcjonowanie serca. Suplementacja kwasami tłuszczowymi Omega 3 i 6 jest konieczna ze względu na fakt, że nie może być syntetyzowana w organizmie. Przy chorobach serca szczególnie należy rozpocząć suplementację Omega 3, ponieważ zmniejszają utratę mięśni u psów obciążonych niewydolnością serca, tłumią nieprawidłowy rytm serca, zmniejszają aktywność zapalną oraz zmniejszają utratę mięśni. Źródłem kwasów Omega 3 są algi morskie i olej rybny. Zalecana dawka dla psów z chorobami serca, które mają słaby apetyt i osłabienie wynosi 40mg na kg masy ciała EPA omega 3 i 25 mg/Kg DHA omega 3.
Minerały
Potas i magnez są istotnymi minerałami w przewlekłej niewydolności serca. Niedobór jednego z nich może prowadzić do osłabienia mięśni oraz zaburzyć rytm serca. Suplementacja potasu często jest konieczna w przypadku długotrwałego stosowania diuretyków pętlowych. Psom ze schorzeniem serca i nerek poleca się diety o ograniczonej zawartości fosforu i sodu. Niedobór magnezu jest jednym z najczęstszych przyczyn zaburzeń rytmu serca.
Sód
Główną rolą sodu jest regulowanie ciśnienia osmotycznego płynów ustrojowych na przykład krwi. Jest konieczny do prawidłowego przebiegu procesów fizjologicznych takich jak kurczliwości mięśni czy podczas przewodnictwa nerwowego. Nieprawidłowe funkcjonowanie serca przyczynia się do pogorszenia retencji wody. Dlatego zaleca się, aby psom z chorym sercem ograniczyć jego spożycie do 0,4% na s.m., a przypadkach ciężkich nawet do 0,30%. Niestety może to spowodować nasilenie się dyskomfortu spowodowanego kaszlem sercowym. Zmniejszenie spożywania sodu będzie miało wpływ na mniejsze zatrzymywanie wody i pozwoli ją kontrolować. Zwierzęta zdrowe z łatwością wydalają z organizmu nadmiar sodu, niestety jest to niemożliwe w przypadku psów z niewydolnością krążenia. Nadmiar sodu będzie u nich pogłębiał objawy.
Odpowiednia dieta jest w stanie przyczynić się do poprawy komfortu życia psa obciążonego schorzeniami serca. Celem dietoterapii w tego typu chorobach jest utrzymanie właściwej kondycji, masy ciała, które będą prowadzić do poprawy komfortu życia. W przypadku niewydolności krążenia niedobory witamin E i B mają szczególne znaczenie, mogą znacznie pogłębiać objawy. Dodatek Koenzymu Q10 do diety może prowadzić do zmniejszenia wydolności.
Witaminy w żywieniu kotów
Witaminy to związki organiczne, których niewielka ilość w organizmie jest niezbędna do prawidłowego przebiegu procesów metabolicznych. Są to związki egzogenne, co oznacza, że organizm nie jest w stanie ich wytworzyć samodzielnie i muszą być dostarczane wraz z pożywieniem. Nie pełnią funkcji energetycznych ani odżywczych. Są biokatalizatorami procesów metabolicznych w komórkach. To dzięki nim możliwa jest harmonijna praca organizmu.
Witaminy dzieli się na dwie grupy:
- rozpuszczalne w tłuszczach: A, D, E, K
- rozpuszczalne w wodzie: B1, B2, B3, B5, B6, B7, B8, B11, B12, C
Ta wiedza jest konieczna, aby stworzyć warunki do ich odpowiedniego przyswajania. Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach wchłaniają się w związkach lipidowych. Witaminy te uczestniczą między innymi w regulacji gospodarki wapniowo-fosforanowej, regulacji procesu krzepnięcia krwi, pełnią funkcję antyoksydacyjną, są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania tkanki nabłonkowej i procesu widzenia. Witaminy rozpuszczalne w wodzie nie są magazynowane w organizmie, ich nadmiar wydalany jest z moczem, dlatego istotne jest ich codzienne dostarczanie z pożywieniem.
Obserwacja wpływu produktów spożywczych na organizm sięga Starożytności. Kiedy to w Grecji, Rzymie i Egipcie leczono kurzą ślepotę za pomocą gotowanej lub surowej wątroby.
Przełomu w historii medycyny dokonał Kazimierz Funk, któremu przypisuje się odkrycie witaminy. Wybitny polski naukowiec, wymyślił termin „witamina” i wprowadził go w 1912 roku. Jako pierwszą odkrył witaminę B1, którą wyizolował z płatków owsianych. Funk zajmował się leczeniem pacjentów chorych na awitaminozę. Jego wieloletnie badania oraz obserwacje uświadomiły mu, że niedobory prowadzą do krzywicy, pelagry, szkorbutu.
Na początku XX wieku, ludzkość szczepiła się na dżumę, cholerę, tężec. Jednak ciągle zmagała się z chorobami jak anemia, beri-beri czy krzywica. Funk był wówczas nadzieją dla ludzi chorych.
W 1947 roku szkot James Lind powiązał, szkorbut z niedoborem witamin C. W XIX zaczęto zapobiegać rozwojowi choroby podając im odpowiednie ilości soku z cytryny.
W 1890 roku lekarz Christiaan Eijkamn zaobserwował wśród skazańców objawy choroby beri-beri i na podstawie doświadczeń odkrył, że można zapobiegać za pomocą nieoczyszczonego, pełnoziarnistego ryżu.
W bilansowaniu diety kotów należy wziąć pod uwagę jego zapotrzebowanie na witaminy i minerały. Są one potrzebne na każdym etapie życia zwierzęcia. Pomagają rozwijać organizm, chronią przed chorobami, umożliwiają poprawne funkcjonowanie organizmu. Niacyna i pirydoksyna są ważniejszymi witaminami w diecie kotów, koty mają na nie zwiększone zapotrzebowanie. Witamina B3 uczestniczy w procesach metabolicznych, jej niedobór w organizmie będzie skutkował spadkiem masy ciała. Witaminy A, D, E i K, wspierają kości, zębów oraz stawy.
Okresowe badania, obserwowanie zwierzęcia oraz podawanie zbilansowanej karmy zwierzętom to podstawa. Jeśli Twój kot spożywa pełnoporcjową, zbilansowaną karmę to nie jest konieczne, aby wspierać go dodatkowo. Podawanie preparatów może być konieczne podczas problemów zdrowotnych lub jeśli weterynarz zaleci suplementacje.
Zapobieganie chorobom układu kostnego u szczeniąt
Powszechnie wiadomo, że kluczowymi czynnikami żywieniowymi decydującymi o zdrowiu szczeniąt jest dieta. Właściwy wzrost i rozwój szkieletu będą zależne ilości dostarczanej im energii, a także ilości wapnia, fosforu czy odpowiedniego ruchu.
Układ kostny szczeniąt jest delikatny. Dlatego szczególnie w tym etapie życia należy przestrzegać zasad:
- Unikanie przeciążania na spacerach
- Unikanie biegania po śliskich powierzchniach
- Ograniczać poruszanie się po schodach
Zapotrzebowanie na energię
W początkowym okresie życia aż do czasu osiągnięcia przez pupila 50% planowanej masy ciała, powinien otrzymywać 3-krotną ilość spoczynkowego zapotrzebowania energetycznego zwierząt dorosłych. Następnie podaż energii spada do 2,5krotności do czasu aż szczenię osiągnie 80% planowanej masy ciała. Ważne jest żywienie pupila zgodnie z zaleceniami, ponieważ dostarczanie zbyt dużej ilości energii doprowadzi do nadwagi. Utrzymanie psa w dobrej kondycji jest priorytetem. Zbyt dobrze wyglądające szczenięta mają predyspozycje do chorób ortopedycznych.
Wapń
Podaż wapnia jest niezbędna do prawidłowego rozwoju kości. Zapotrzebowanie na wapń u szczeniąt wynosi w karmie 0,7-1,2%. Stosunek Ca:P powinien się zawierać w stosunku 1:1 do 1,5:1. Najnowsze badania pokazują, że najważniejsza jest prawidłowa ilość wapnia w diecie, niż jego stosunek do fosforu.
Niedobór wapnia będzie skutkował chorobami ortopedycznymi. Natomiast nadmiar wapnia w okresie wzrostu może wystąpić podczas gdy żywimy psa zbilansowaną karmą i dodatkowo suplementujemy go mieszankami paszowymi z wapniem. Wówczas dochodzi do spowolnienia wzrostu.
Aktywność fizyczna
Większość szczeniąt jest bardzo aktywna, chce ciągle biegać i się bawić. Zapewnienie optymalnego bilansu między ruchem i odpoczynkiem to istotna kwestia. Długodystansowe biegi, twarda powierzchnia, niekontrolowane poślizgi mogą skutkować uszkodzeniami i prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.
Żywienie, odpowiednia aktywność fizyczna oraz dbanie od początku o kości i stawy będą procentować w przyszłości. Dzięki nim można znacznie ograniczyć kontuzje i poważne urazy oraz poprawić komfort psa seniora. Zadbaj o układ kostno-stawowy swojego pupila!
Jak żywić, aby wzmocnić układ odporościowy?
Najważniejszą rolą układu immunologicznego jest obrona organizmu przed patogenami, komórki rozpoznają zagrożenie i wywołują szereg reakcji w celu jego eliminacji. Na skuteczność obrony ma wpływ żywienie. Niedobory składników odżywczych skutkują gorszym radzeniem sobie z infekcjami i zwiększają ryzyko powikłań po przebytych chorobach.
Żywienie bezpośrednio ma wpływ na układ odpornościowy, a ich wzajemną interakcję można rozpatrywać na 4 etapach. Pierwsze dwa polegają na dostarczaniu niezbędnych składników odżywczych, które zapewniają właściwe funkcjonowanie układu odpornościowego. Dwa kolejne są ukierunkowane na modyfikację odpowiedzi immunologicznej. Jej aktywność jest stymulowana przez energię pochodzącą z pożywienia. Prawidłowa sprawności układu odpornościowego oprócz właściwego poziomu białka, tłuszczu wymaga dostarczania niezbędnych ilości witamin i składników mineralnych. Obecność mikro i makroelementów będzie napędzać układ odpornościowy i wzmacniać odpowiedź immunologiczną. Niedobór kluczowych elementów może skutkować niewłaściwym funkcjonowaniem układu odpornościowego, wówczas zwierzę jest bardziej podatne na infekcje. Niedobór białkowo-kaloryczny może powodować zaburzenie ciągłości bariery jelitowej. Niedobór witaminy D pogorszy ochronę układu oddechowego, natomiast A zwiększy przepuszczalność bariery jelitowej. Dieta o niskiej zawartości żelaza może wpływać na zwiększenie podatności na infekcje ze strony układu oddechowego i pokarmowego. Niedobory cynku będą skutkować upośledzeniem funkcjonowania układu odpornościowego. Na infekcje są bardziej narażone dolne drogi oddechowe.
Odpowiednio zbilansowane żywienie będzie przeciwdziałać stresowi oksydacyjnemu oraz będzie chronić DNA przed uszkodzeniami. Czynniki takie jak starzenie się, stres, niewłaściwe odżywianie zwiększają ryzyko uszkodzenia DNA komórkowego. W trakcie tego procesu mogą zajść poważne zmiany prowadzące między innymi do nowotworu lub autoagresji. Skuteczną profilaktyką okazuje się być dieta. Badania na psach rasy Labrador retriever, które polegały na ograniczeniu kaloryczności diety, działanie to były pomocne przy hamowaniu immunosenscencji. W tym przypadku dbanie o optymalną sylwetkę ciała, ma również pozytywny wpływ na układ immunologiczny. Również dieta bogata w karotenoidy, witaminę C i E ma potwierdzony wpływ na funkcje immunologiczne zwłaszcza u starszych psów. Antyoksydanty zapobiegają uszkodzeniom dokonywanym przez wolne rodniki.
Dosyć znane jest stwierdzenie, że zdrowie zaczyna się od jelit. W utrzymaniu odpowiedniego składu flory jelitowej pomagają prebiotyki. Zwierzę, którego jelita są skolonizowane przez pożyteczną mikroflorę jelitową uniemożliwiają zasiedlenie przez patogeny. Sytuacje stresogenne, antybiotykoterapia, infekcje wpływają na zaburzenie flory bakteryjnej, wówczas organizm jest bardziej narażony na patogeny. Naturalne prebiotyki będą chronić oraz minimalizować ryzyko przeniknięcia patogenu.
Modulacja układu odpornościowego poprzez żywienie w celu dojścia do określonego celu jest również potwierdzona i polecana. Działa na zasadzie zarządzania stanem zapalnym w celu zapobiegania jego następstwom. Dodatek kwasów EPA, DHA, omega 6 będą wpływać na redukcje zapalenia stawów czy chorób neurologicznych.
Zagadnienie interakcji między żywieniem i układem odpornościowym należy rozpatrywać w szerokim zakresie. Jeśli zaczynamy wnikać w temat to nabiera on nowego znaczenia. Karma i suplementy, które podajemy naszym zwierzętom mogą nieść korzyści dla organizmu. Dobrej jakości, zbilansowane podstawowe pożywienie uzupełnione o mieszanki paszowe dedykowane na dane schorzenie wzmocnią organizm i poprawią jego funkcjonowanie.
Gwiazda betlejemska nie dla pupila
Święta to szczególny czas, kiedy znikają wszelkie spory, zapominamy o urazach, a miłość i wsparcie doceniamy najbardziej. W domu roznosi się cudowny aromat pomarańczy, goździków i cynamonu. Wspólnie z rodziną pieczemy pierniki oraz dekorujemy dom. Ubieranie choinki z najbliższymi, zawieszanie skarpet nad kominkiem oraz girland na poręczach to magiczny czas, dzięki któremu budujemy niezwykłą atmosferę. Przygotowania do przyjęcia najbliższych na Wigilię wiążą się z wieloma obowiązkami. Jak przygotować Święta żeby były bezpieczne i przyjemne dla naszych pupili?
W sklepach królują typowe rośliny dla okresu świątecznego. Przypomnijmy, które są trujące dla naszych milusińskich.
Najbardziej popularnym kwiatem i najczęściej kupowanym w okresie świątecznym jest Gwiazda betlejemska. Dorodne, wybarwione na czerwono kwiaty oraz jędrne ciemnozielone liście czynią ją prawdziwym okazem. Niestety przez jej mleczny sok jest toksyczna. Reakcja po spożyciu rośliny jest różna. Objawy mogą być łagodne i dotyczyć zaburzeń żołądkowo-jelitowych, po podrażnienie błon śluzowych, aż do bardzo poważnych takich jak utrata życia. Często obserwuje się, że przy dostaniu się soku do oka może wystąpić zapalenie spojówek.
Następną rośliną jest cis, który wzbudza niemałe zaciekawienie wśród zwierząt. Nawet ususzone gałązki stanowią dla nich zagrożenie. Ze względu na czerwone nibyjagody oraz miękkie igły mogą być atrakcyjne dla pupili. Nie zostało jeszcze odkryte, która substancja odpowiada za toksyczność. Wiadomo jednak, że po spożyciu można zaobserwować wymioty, drgawki, silne osłabienie i apatię. Brak szybkiej interwencji lekarza weterynarii może prowadzić do zgonu z powodu ostrej niewydolności serca zwierzęcia.
Zatrucie jemiołą jest spowodowane spożyciem przede wszystkim jej jagód lub liści. W wielu przypadkach skutki uboczne nie są niebezpieczne dla życia, chyba że zwierzę zjadło znaczną część rośliny lub jego organizm jest słabszy, jak w przypadku psów starszych, chorych lub małych. Jemioła zawiera toksyczne substancje. Forematoksyny są białkami, które uszkadzają błony komórek w organizmie psa. Lektyny wiążą się z białkami, sprawiając, że są one niedostępne. Toksalbumina powstrzymuje rybosomy od wykonywania ich pracy w tworzeniu większej ilości komórek białkowych. Natomiast tyramina jest aminokwasem, który może podnieść ciśnienie krwi i zwiększyć tętno. Substancje te są niebezpieczne dla zwierząt domowych, a ich spożycie może nieść za sobą wiele poważnych konsekwencji. Między innymi mogą powodować zmiany w układzie sercowo-naczyniowym, trawiennym i centralnym układzie nerwowym. Spożycie małych ilości może się wiązać z zaburzeniami ze strony układu żołądkowo-jelitowego, ponadto skutkować obniżeniem ciśnienia, bradykardią a nawet zapaścią.
Grudnik, inaczej kaktus nie jest uznawany za toksyczną roślinę. Jednakże spożycie dużej ilości rośliny skutkuje problemami z przewodem pokarmowym, wymiotami oraz biegunką.
Nieodłącznym elementem świąt Bożego Narodzenia jest choinka. Mimo że nie jest trująca, to jej zjedzenie może skutkować podrażnieniem przewodu pokarmowego lub zranić oko. Dodatkowym zagrożeniem jest woda znajdująca się w stojaku, ponieważ może zawierać żywicę, która to uszkadza nerki u kotów. Warto pomyśleć o zabezpieczeniu kabli oraz o bezpiecznych ozdobach choinkowych. Zrezygnujmy z zawieszania słodkości, czekolady i rodzynek zwierzęta nie powinny ich jeść.
Jeśli spodziewamy się gości ze zwierzętami lub sami jesteśmy ich właścicielami i decydujemy się na trujące dekoracje, zadbajmy, że nie znajdowały się w miejscu łatwo dostępnym dla zwierząt. Natomiast jeśli zdarzy się, że pupil zje niepożądaną roślinę, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Calm nie tylko od Święta
Boże Narodzenie i Sylwester to magiczny czas radosnego oczekiwania, intensywnych przygotowań, spotkań w dużym gronie, hucznych zabaw, tysiąca spraw do zrobienia. Uwielbiamy, jak w naszych domach zapada rodzinna atmosfera gościnności i ciepła, poznajemy nowych członków rodzin, zabawa sylwestrowa w rytmie największych przebojów hucznie wprowadza nas w powitanie nowego roku, jednak dla zwierząt to prawdziwe utrapienie i powód do stresu. Jak pomóc zwierzęciu przetrwać ten trudny czas?
Psi słuch jest przynajmniej 10 razy czulszy niż człowieka, co sprawia, że jest bardziej delikatny i wrażliwszy. Mimo, że słyszalność w zakresie niskich częstotliwości mamy zbliżoną i wynosi 20-250 Hz, to psy mają o wiele wyższą w zakresie wysokich częstotliwości (50 000Hz), czyli 30 000 Hz więcej od ludzi. Dodatkowo ostrość słuchu psa jest większa niż ludzkiego, co oznacza, że człowiek usłyszy hałas z odległości 5 m, a pies już z 50m. Ponadto nasze pupile opanowały umiejętność selektywnego słyszenia. Ignorują odgłosy uliczne, ale błyskawicznie zareagują na głos szeleszczącej torebeczki ze smakołykami czy dźwięk otwierania lodówki. Ucho psa reaguje na drobne dźwięki, kiedyś było dla nich konieczne, aby polować i przetrwać, obecnie jest powodem nadwrażliwości na dźwięki, którą można zauważyć właśnie w okresie świąteczno-noworocznym.
Jeśli Twój pies będzie pierwszy raz spędzał Święta Bożego Narodzenia to postaraj się przygotować go na te dni. Dekorowanie domu rozłóż w czasie, nagła zmiana wystroju wnętrza może spowodować, że pies będzie miał trudność z odnalezieniem się. Choinkę umieść w stabilnym stojaku z odpowiednim obciążeniem. Zastanów się nad zrezygnowaniem z ozdobienia drzewka cukierkami lub czekoladkami. Postaraj się zawieszać ozdoby poza zasięgiem pyska pupila. Zbicie lub ugryzienie bombki może za sobą nieść poważne konsekwencje. Zadbaj, aby sznur od oświetlenia choinkowego był odpowiednio zabezpieczony. Przegryzienie go przez psa może przysporzyć ogromnego stresu. Przyzwyczaj swojego pupila do przyjmowania gości w swoim domu, powoli stwarzaj warunki podobne do tych, które panują w trakcie Świąt. Nigdy nie chowaj lub nie zmieniaj miejsca wypoczynku psa. Posłanie czy klatka kennelowa są miejscem bezpiecznym dla naszego pupila. Staraj się również zachować rutynę karmienia oraz spacerów. Jeśli nadchodzący sylwester również jest pierwszy w życiu Twojego pupila postaraj się spędzić go razem z nim. Poradzenie sobie ze stresem zwierzęcia może być łatwiejsze, jeśli jest z nami szczeniaka i został odpowiednio zsocjalizowany. Podczas sylwestra psy często szukają schronienia w łazience, pod łóżkiem, za kanapą. Nie próbuj go na siłę wyciągać z miejsc, które sobie wybrał. Zostaw go w spokoju i pozwól mu się uporać z tą sytuacją. Nakłanianie do zmiany miejsca lub przeszkadzanie mogą skutkować agresywną reakcją. Natomiast, kiedy Twój pies szuka bliskości z Tobą, pozwól mu na to. Jest to przykład budowania relacji z psem. Nie można w takiej sytuacji pozostawić psa samego sobie. Nie staraj się go pocieszać nienaturalnym, piszczącym głosem oraz nadmiernie głaskać. W wieczór sylwestrowy zamknij okna oraz zasłoń okna, włącz telewizor lub spokojną muzykę, aby przynajmniej trochę zagłuszyć huki. Pod żadnym pozorem nie zostawiaj psa bez opieki. Zaplanuj długi spacer do południa, potem wychodź tylko na krótkie. Nie wyprowadzaj pupila w czas kiedy wystrzały fajerwerków są częste. W tym specyficznym czasie postaraj się spuszczać psa ze smyczy, wyprowadzaj go na szelkach, nawet jeżeli na co dzień chodzi w obroży. Dopilnuj, aby został zachipowany, zarejestrowany w bazie wraz z aktualnymi danymi kontaktowymi. Dodatkowo można zaczepić adresatkę z numerem telefonu czy adresem zamieszkania. Absolutnie nie zostawiaj pupila na noc bez opieki. Może dostać torsji na podłożu stresowym, nawet zawału serca.
Większość psów nie przepada za wysokimi dźwiękami. Można jednak pracować, aby pies nie kojarzył ich z czymś negatywnym. Proces odwrażliwiania należy zacząć jak najszybciej. Polega on na odtwarzaniu dźwięku fajerwerków, strzałów lub grzmotów piorunów, systematycznie zwiększając głośność. Podczas tych krótkich sesji, bawimy się z psem, karmimy go. W ten sposób pracujemy, aby nie zwracał on uwagi na dźwięki oraz nie kojarzył ich z czymś negatywnym. Proces odwrażliwiania należy rozpocząć dużo wcześniej, mówi się nawet o przynajmniej 6 miesiącach. Efekt końcowy zależy od psa, dużo właścicieli mówi o skuteczności tej metody, natomiast niektórzy muszą sięgać po inne sposoby. Pewne jest, że zacznie uda nam się złagodzić towarzyszący strach.
W przypadku psów, które bardzo się stresują w tym okresie warto wcześniej udać się do lekarza weterynarii. Poleci on suplement lub lek, który odpowiednio wcześnie należy podać, aby właściwie zadziałał. Żadnego leku nie można podawać bez konsultacji ze specjalistą. Substancje czynne obecne w niektórych wyrobach farmaceutycznych mogą powodować apatię oraz zwiotczenie mięśni.
Każdy właściciel zwierzęcia chce dla niego jak najlepiej. Pozwólcie mu przejść przez ten okres w sposób przyjemny. Spędźcie sylwestrowy wieczór wraz z pupilem, w końcu to członek waszej rodziny. Wybaczajcie mu nieposłuszeństwo, nie denerwujcie się jak widzicie, że jest zestresowany kolejną godzinę i nie chce się uspokoić. Pamiętajmy również, że sylwester to nie tylko ogromny stres dla zwierząt domowych, ale prawdziwa katorga dla zwierząt dzikich. Wpadają w panikę, tracą orientację, stają się nieprzewidywalne. Jeśli widzimy, że jakieś zwierzę jest przy drodze bez opieki, zareagujmy. Często w tym okresie zwierzęta uciekają na oślep. Sprawmy, że okres świąteczno-sylwestrowy będzie przyjemny dla każdego z nas.