To powodowana przez parwowirusa choroba zakaźna, na którą narażone są głównie młode zwierzęta ( szczególnie w wieku 2-6 miesięcy- ciążki przebieg choroby) choć do zachorowania może dojść również u starszych osobników (zakażenia o charakterze subklinicznym lub umiarkowanym).

Najczęściej spotykana jest postać ostra u kociąt, przeważnie trwa ona około 5-7 dni i jest uważana przez lekarzy weterynarii za jedną z bardziej zaraźliwych chorób jakie występują we wczesnym okresie życia kociaków, niestety również obarczona jest wysoką śmiertelnością. Dlatego w każdej sytuacji w której postawimy rozpoznanie panleukopenii- ważne jest szybkie wdrożenie terapii. Jeśli zwierzę dobrze zareaguje na leczenie i przeżyje tych kilka pierwszych dni z reguły dochodzi do szybkiego wyzdrowienia. Wnikliwa obserwacja i uświadamianie przyszłych kocich opiekunów jak groźna i niebezpieczna w skutkach może być ta choroba jest kluczowe w zapobieganiu jej  występowania.

Główne czynniki predysponujące koty do zakażania to:

• zwierzęta nieszczepione, które utraciły już odporność matczyną
• skupiska i schroniska zwierząt, (w pomieszczeniach – parwowirus może długo przetrwać, jest uważany za niezwykle odporny na czynniki środowiska, temperaturę i środki dezynfekcyjne)

Dane na które zwracamy uwagę podczas zbierania wywiadu to:

• pojawienie się nowego członka rodziny- zwłaszcza kociaka
• brak informacji o szczepieniach lub wykonanie ostatniego szczepienia przed 12 tyg życia
• opiekun obserwuje że: „ kot pomimo tego że podchodzi do misek nie pije wody i nic nie je”
• pojawiają się wymioty, biegunka, depresja i anoreksja

Układy objęte procesem chorobowym:

• pokarmowy: dochodzi w nim do zniszczenia krypt jelitowych, skrócenia kosmków jelitowych co utrudnia wchłanianie substancji odżywczych, pojawia się ostry stan zapalny jelit, wymioty i biegunka. (Rozwija się odwodnienie i wtórna bakteriemia).
• rozrodczy: obumarcia płodów, resorpcje płodów, poronienia, rodzenie martwych kotów
• nerwowy: hipoplazja móżdżku z niezbornością
• krwionośny: ciężka leukopenia (spadek ilości krwinek białych)

ROZPOZNANIE CHOROBY:

• dane z wywiadu ( nowo przybyłe zwierzę, młody wiek, skupisko kotów, informacje o zwiększonej śmiertelności kociąt z danego terenu; wymioty,biegunka, anoreksja i depresja)
• badanie kliniczne (typowa postawa- mostek i broda leżą na podłodze, łapy podkurczone pod ciało; temperatura ciała- prawidłowa, lekko obniżona lub podniesiona; bolesność jamy brzusznej podczas badania- tęgie jelita, wypełnione płynem lub wiotkie)
• badanie dodatkowe ( badanie krwi, test z kału)

Postępowanie terapeutyczne:

• dieta – wstrzymanie podawania posiłków aż do poprawy stanu związanego z zapaleniem żołądka i jelit
• zatrzymanie pacjenta w domu w czasie ostrego stanu choroby – co chroni przed zanieczyszczeniem środowiska zewnętrznego
• konieczność przeprowadzania szczepień u nowo pojawiających się zwierząt

Główna zasada leczenia polega na:

• nawodnieniu pacjenta
• stabilizacji równowagi elektrolitowej
• wspomaganie układu immunologicznego – do chwili gdy układ immunologiczny pacjenta nie zacznie wytwarzać własnych przeciwciał
• antybiotykoterapia – o szerokim spektrum działania – zapobieganie wtórnym zakażeniom
• przetoczenie pełnej krwi – u pacjentów z bardzo niską liczbą białych krwinek, lub tych kotów u których dojdzie do znacznego obniżenia białek osocza
• zapewnienie dobrego funkcjonowania układu pokarmowego min. poprzez stosowanie probiotyków- ważne zwłaszcza u kociąt u których udało się ustabilizować postać ostrą choroby. Dostępny na rynku preparat : immuno dog&cat – zawierający doskonały probiotyk w postaci drożdży Yarrowia lipolytica- może posłużyć za dobry stabilizator flory w przewodzie pokarmowym. Dodatkowo drożdże te są również źródłem organicznej formy selenu- spełniającego dość ważna rolę w podtrzymywaniu naturalnych sił obronnych organizmu.

Zapobieganie:

• przeprowadzenie rutynowych szczepień u kociąt całkowicie zapobiega wystąpieniu choroby
• podstawowy schemat szczepienia u kotów zawiera 2 szczepienia:

1. pierwsze w 8-10 tyg życia- po wygaśnięciu nabytej odporności matczynej
2. drugie po 12 tyg życia – szczepienie przypominające. Taki schemat pozwala na zapewnienie odporności u małego kociaka na cały rok!
3. trzecie – 1 rok po 2 szczepieniu
4. kolejne szczepienia wykonuje się co 3 lata

lek. wet. A Wolska